Duizenden jaren lang hebben leraren studenten onderwezen over elk denkbaar academisch onderwerp, van filosofie tot kunst, van meetkunde tot biologie, van literatuur tot geschiedenis, enzovoort. Gedurende die tijd waren veel leraren ervan overtuigd dat de beste studenten degenen waren die de meeste aandacht besteedden aan hun colleges en de meeste tijd besteedden aan het lezen, en herlezen, van al hun huiswerkopdrachten. Andere leraren merkten dat veel leerlingen beter reageerden op creatievere manieren van lesgeven dan lezingen en leesopdrachten, en pasten hun leerplan dienovereenkomstig aan.
Veel leraren slaagden erin leerlingen regelmatig te bereiken en hen tot leren te inspireren, terwijl anderen dat niet deden. De geschiedenis van het onderwijs staat ook bol van leraren die elke leerling als een individu behandelden en leraren die geloofden dat het belangrijk was elke leerling hetzelfde te behandelen. Natuurlijk herinnert iedereen die ooit student is geweest zich leraren die enthousiast en energiek waren, evenals leraren die de klas behandelden als de plaats van hun gewone baan in plaats van hun passie.
Eeuwenlang zijn er leraren van allerlei pluimage geweest, maar tot de laatste twintig jaar hadden ze allemaal iets gemeen – hun onderwijs was niet gebaseerd op gedetailleerde kennis van de werking van de hersenen. Neurowetenschappers hebben echter sinds de jaren negentig meer geleerd over de werking van de hersenen dan wetenschappers in de voorgaande millennia, meldt “Brainbased Education – An Overview.”
Leslie Owen Wilson stelde expliciet in het Brainbased Education-artikel dat wetenschappers 2000 jaar lang “primitieve modellen” hadden van hoe de hersenen werken en dat de informatie die sinds de jaren negentig is geleerd “heeft geholpen te bepalen hoe menselijk leren feitelijk plaatsvindt.”
“In wezen hebben deze wetenschappers in de kleine zwarte doos gepionierd om te bepalen hoe de hersenen informatie verwerken en vasthouden,” schreef Wilson. “Zo heeft de technologie in de geneeskunde de weg vrijgemaakt voor veel nieuwe leerinnovaties.”
De linker hersenhelft/rechter hersenhelft theorie was pas bekend in de jaren zestig en de lagere hersenhelft/midden hersenhelft/bovenste hersenhelft theorie die stelde dat de bovenste hersenhelft verantwoordelijk was voor het meest verfijnde denken werd pas uitgewerkt in een boek van Paul MacLean uit 1990.
Het onderzoek naar de hersenen kwam in de jaren ’90 in een stroomversnelling met de “Core principles directing brain-based education” uit 1994 die werden geformuleerd door Geoffrey Caine en Renate Nummela Caine, meldt het artikel “Brain-based learning.” De 15 principes omvatten:
- “De hersenen zijn sociaal. Het ontwikkelt zich beter in overleg met andere hersenen.”
- “Complex leren wordt versterkt door uitdaging en geremd door stress.”
- “Elk brein is uniek georganiseerd.”
Toen het neurowetenschappelijke werk over de hersenen was voltooid, raakten opvoeders meer betrokken bij het toepassen van wat de neurowetenschappers leerden. Alle acht boektitels die in het artikel over leren op basis van hersenen als referentie worden aangehaald, zijn geschreven tussen 2002 en 2011.
Heden ten dage baseren steeds meer leerkrachten hun interacties met leerlingen op het gebied van instructie over leren op basis van hersenen, wat het CogniFit-artikel “Leren op basis van hersenen: What is it and how to apply it” beschrijft als een nieuwe onderwijsdiscipline die “de kennis van neurowetenschappen, psychologie en onderwijs verenigt, met als doel het leer- en onderwijsproces te optimaliseren.” De gevolgen van deze nieuwe onderwijsdiscipline zijn ingrijpend geweest in klaslokalen over de hele wereld.
10 dingen om te weten over Brain-Based Learning Instruction
Hier zijn 10 gunstige dingen om te weten over brain-based learning instruction. Ze hebben allemaal leerkrachten geholpen om de onderwijservaringen van veel van hun leerlingen enorm te verbeteren.
Gezonde lichamen helpen
Een van de kernprincipes van brein-gebaseerd onderwijs is “Leren doet een beroep op het hele lichaam. Alle leren is geest-lichaam: beweging, voeding, aandacht cycli, en chemische stoffen helpen aandrijven en moduleren leren.” De praktische les die leerkrachten, leerlingen EN ouders uit dit principe zouden moeten leren is dat de hersenen beter werken wanneer leerlingen meer bewegen en gezonder voedsel eten dat hen energie geeft. In de klas zou dat kunnen betekenen dat leerlingen staande en/of lopende pauzes nemen in plaats van urenlang te zitten. Tweewekelijkse lessen lichamelijke opvoeding zijn niet genoeg.
Healthy Psyches Help
Een ander kernbeginsel is: “Emoties zijn cruciaal voor patronen, en sturen onze aandacht, betekenis en geheugen.” Met andere woorden, gelukkige studenten kunnen beter denken dan ongelukkige studenten, als alle andere dingen gelijk zijn. De praktische les van dit principe is dat leraren zich ervan bewust moeten zijn dat het bekritiseren van leerlingen hun denken kan schaden, terwijl het prijzen van leerlingen het tegenovergestelde effect kan hebben. “Een gezond gevoel van eigenwaarde is fundamenteel voor optimaal leren,” meldt het CogniFit-artikel. “
Brains Help Each Other
Weten dat een van de kernprincipes van breingebaseerde leerinstructie is dat de hersenen van leerlingen zich beter ontwikkelen als ze interactie hebben met de hersenen van andere leerlingen, is op zichzelf al gunstig. Belangrijker is echter hoe leerkrachten deze kennis moeten toepassen. Groepsactiviteiten in de klas en groepsprojecten buiten de klas kunnen leerlingen helpen om van andere leerlingen te leren. Eeuwenlang dachten veel opvoeders dat studenten gemotiveerd werden door competitie met andere studenten, maar op de hersenen gebaseerde leerdeskundigen geloven dat samenwerking vaak een betere manier is om te leren.
Onderwijzen verbetert het geheugen
Voordeel nr. 4 heeft GEEN betrekking op professionele leraren. We hebben het hier over studenten die hun geheugen verbeteren door andere studenten les te geven. Dit is een uitvloeisel van het voordeel van groepsactiviteiten. Het onderwijzen van anderen is de meest effectieve manier om informatie te onthouden volgens “A dozijn important brain-based concepts,” dat ook door Wilson is geschreven. Veel leraren gebruiken al lang de praktijk van superieure leerlingen die les geven aan minderwaardige leerlingen. Dit concept toont aan dat leraren alle studenten als leraren moeten gebruiken.
Practice Improves Memory
“Oefenen onmiddellijk na blootstelling aan materiaal” is ook een zeer effectieve manier voor de hersenen om informatie te behouden, schreef Wilson, die “repetitie verhoogt de retentie” als een van zijn 12 belangrijke op de hersenen gebaseerde concepten noemde. Het artikel “6 Quick Brain-Based Teaching” zegt het zo – “Onze hersenen kunnen onthouden, maar ons beste leren is het trial & error leren.” Opmerkend dat hersenen zelden materiaal de eerste keer correct begrijpen, noemt het artikel het stellen van vragen, checklists, computers en peer teaching als voorbeelden van het gebruik van trial and error.
Lectures Don’t Work
Lectures zijn de LAATSTE effectieve manier om informatie over te brengen naar het langetermijngeheugen van een brein, met slechts 5 tot 10 procent van de informatie die na 24 uur is behouden, schreef Wilson. Veel leraren merkten dit lang voordat studies van de hersenen dit bevestigden, maar veel andere leraren houden STIL vast aan de oude manieren. Wilson citeert auteur David Sousa die zegt: “Lezingen is nog steeds het meest voorkomende model in het middelbaar en hoger onderwijs, maar levert de laagste graad van retentie op.” Discussie, tussen haakjes, zit in de middenmoot van informatie die een dag later wordt vastgehouden.
Info Should Be Meaningful
“Betekenis is belangrijker dan alleen informatie,” is een van de kernprincipes. Het Education World artikel “Brain-Friendly Teaching: From Sensory to Long-Term Memory” beschrijft hoe docenten de kans moeten maximaliseren dat de informatie die ze overbrengen het langetermijngeheugen van de leerlingen bereikt. Leerkrachten kunnen dit doen door binnen 20 seconden na de introductie van een onderwerp de aandacht van de leerlingen te trekken door de informatie voor hen betekenisvol te maken. Leerlingen zouden bijvoorbeeld meer geïnteresseerd kunnen zijn in wiskunde als het werd besproken in de context van prijzen voor een telefoon die ze willen.
Spreken en schrijven
Een andere manier om informatie van het zintuiglijk geheugen, het kortetermijngeheugen, naar het langetermijngeheugen te verplaatsen, is hen te vragen het geleerde in hun eigen woorden over te brengen door te spreken en te schrijven. Dit proces wordt door veel brein-gebaseerde leerinstructie-experts “recoding” genoemd. Leerlingen moeten samenvatten wat ze hebben geleerd in plaats van het te herhalen. Op hogere leerniveaus moeten leerlingen de nieuwe informatie samenvatten EN het belang ervan analyseren. Dit hele proces heeft ook het praktische effect van het verbeteren van de mondelinge en schriftelijke communicatievaardigheden van studenten.
Vele strategieën werken
Brain-based learning instruction heeft veel goed nieuws opgeleverd voor leraren die op zoek zijn naar strategieën die studenten zullen bereiken. In het Education World artikel “Brain-Friendly Teaching: Strategies to Improve Memory,” adviseert onderwijsneurowetenschappelijk consultant Marilee Sprenger (ze noemt zichzelf serieus “Brain Lady”) verhalen vertellen, humor, spelletjes, analogie, metafoor, en beweging. “Verhalen hebben emotionele componenten die de amygdale aantrekken, het emotionele centrum van de hersenen,” zegt het artikel. Ja, we hadden veel van dat soort zinnen in dit artikel kunnen hebben.
Veel Stress Schaadt Hersenen
Hoge stressniveaus kunnen chemische veranderingen in de hersenen veroorzaken die de prestaties ervan nadelig beïnvloeden. “Een dozijn belangrijke brein-gebaseerde concepten” legt uit dat het hormoon cortisol het denken ernstig kan schaden wanneer het vrijkomt als gevolg van stress. “Leren op basis van de hersenen: What is it and how to apply it” meldt dat lage stressniveaus helpen om leerlingen te motiveren om te presteren, maar raadt aan om een “positieve emotionele omgeving” in de klas te creëren zodat er niet te veel stress is. Het komt erop neer dat leraren kalm en aardig tegen leerlingen moeten zijn. Schreeuwen en bekritiseren verhoogt het stressniveau.
Dankzij het brein-gebaseerd leren hebben opvoeders nu meer informatie over hoe ze leerlingen kunnen bereiken en inspireren. Met andere woorden, ze hoeven niet meer les te geven op de manier waarop leraren duizenden jaren les hebben gegeven.
“Breingebaseerd leren wordt gemotiveerd door de algemene overtuiging dat leren kan worden versneld en verbeterd als opvoeders hoe en wat ze onderwijzen baseren op de wetenschap van het leren, in plaats van op vroegere onderwijspraktijken, gevestigde conventies, of veronderstellingen over het leerproces,” zegt “The Glossary of Education Reform” in zijn artikel “Brain-Based Learning.”