Privacy & Cookies
Deze site maakt gebruik van cookies. Door verder te gaan, gaat u akkoord met het gebruik ervan. Meer informatie, inclusief hoe u cookies kunt beheren.
Kinderen van professoren worden vaak zelf ook professoren, hoe verklaar je dat? Nou, Het is eenvoudige wetenschap, zoals Edinburgh geleerden rond Ian Deary en Stuart Ritchie vastgesteld in peer-reviewed onderzoek: Academische prestaties en zelfs financieel inkomen zijn beide genetisch overerfbaar, en staan in direct verband met het IQ, dat uiteraard genetisch overerfbaar is. Het beste wetenschappelijke bewijs hiervoor is dat a) Engelse politieke elites en adel allemaal buitengewoon intelligent zijn, en b) kinderen uit gezinnen met een laag inkomen, vooral die van immigranten, vooral die met een donkere huidskleur, het zelden tot Oxbridge schoppen. Beide om goede wetenschappelijke redenen.
In dit verband is het vrij duidelijk waarom verrassend veel professoren een professor-vader hebben, en soms ook een professor-mama. Soms aan dezelfde universiteit waar hun genetisch superieur en met een hoog IQ begiftigd nageslacht toevallig heeft gestudeerd, of zelfs een eigen faculteitsstoel heeft gekregen. Soms volstaat het gewoon je achternaam te zeggen en toe te geven: ja, die-en-die is inderdaad mijn vader, moeder of oom, en alle academische deuren gaan als bij toverslag open.
Mijn lezers herinneren zich misschien twee van zulke voorbeelden. De moleculair bioloog David Sabatini van het MIT heeft zijn academische vader David Sabatini Senior lang overschaduwd, in feite is de junior zo groot en invloedrijk dat hij waarschijnlijk nooit een artikel zal hoeven terug te trekken, wat er ook gebeurt. Een heel ander geval is dat van de in de VS gevestigde Griekse materiaalwetenschappers Katerina Aifantis en haar vader Elias Aifantis, dat zo verwrongen is dat zelfs een team van geharde psychiaters waarschijnlijk zal ophouden met zich de haren uit het hoofd te trekken.
Het volgende geval is dat van de familie Nussenzweig, waar voor tenminste één van de zonen, de Rockefeller University professor in de immunologie, HIV-onderzoeker, AAAS- en NAS-lid Michel Nussenzweig, een “alternatieve carrière” wellicht een betere optie was. Er zijn dingen op PubPeer die dat op zijn minst suggereren. Sommige van deze papers werden gepubliceerd met zijn broer Andre Nussenzweig, kankeronderzoeker aan het National Cancer Institute (NCI) aan het NIH in Bethesda.
Hun ouders waren Ruth en Victor Nussenzweig (beiden thans overleden), zeer eminente immunologen uit Brazilië die in 1963 de fascistische dictatuur ontvluchtten en zich vestigden aan de New York University (Ruth Nussenzweig vluchtte in 1939 voor de nazi’s in Oostenrijk). Hun zoon Michel studeerde, studeerde af en bouwde zijn hele academische carrière op aan de naburige Rockefeller Universiteit, waar zijn faculteitsstoel is genoemd naar zijn twee beroemde PhD mentoren, Zanvil Cohn en Ralph Steinman. Nu werkt Michel Nussenzweig aan de genezing van COVID-19, in een recente Nature paper, door het bestuderen van virus-neutraliserende antilichamen.
Nussenzweig’s benadering van immunoglobuline-recombinatie is tot nu toe een doorslaand succes gebleken, met artikelen die zijn opgenomen in Nature, Cell en Science. Als het daar werkte, zal het zeker ook het coronavirus neergeslagen krijgen als een recalcitrante peer reviewer.
Laten we beginnen met een artikel uit Michel’s lab, geschreven samen met zijn broer en DNA reparatie expert, Andre Nussenzweig.
Anne Bothmer, Davide F. Robbiani, Michela Di Virgilio, Samuel F. Bunting, Isaac A. Klein, Niklas Feldhahn, Jacqueline Barlow, Hua-Tang Chen, David Bosque, Elsa Callen, André Nussenzweig, Michel C. Nussenzweig Regeling van DNA-eindverbindingen, resectie, en immunoglobulin class switch recombinatie door 53BP1 Molecular Cell (2011) doi: 10.1016/j.molcel.2011.03.019
Dat lijkt een hergebruikte gel en staat voor twee verschillende experimenten, waarbij twee verschillende eiwitconstructen zijn gebruikt. Misschien een vergissing, waarbij iemand de banden ook per ongeluk heeft bijgesneden terwijl hij ze per ongeluk heeft gekopieerd.
Meer ongelukken uit Michel’s Rockefeller lab, wederom met zijn broer als coauteur, waarbij een van de coauteurs van bovenstaand paper hier terugkeert als eerste auteur:
Niklas Feldhahn, Elisabetta Ferretti, Davide F Robbiani, Elsa Callen, Stephanie Deroubaix, Licia Selleri, Andre Nussenzweig, Michel C Nussenzweig The hSSB1 orthologue Obfc2b is essential for skeletogenesis but dispensable for the DNA damage response in vivo The EMBO journal (2012) doi: 10.1038/emboj.2012.247
Een andere coauteur, de UCSF professor Licia Selleri, legde op PubPeer uit welke cijfers precies haar labo bijdroeg (niet deze). Zij voegde daaraan toe:
“wij hadden geen deel aan de flow cytometry analyses. Wij zijn er zeker van dat Dr. Feldhahn en Dr. Nussenzweig zullen reageren en uw bezorgdheid zullen wegnemen.”
Niklas Feldhahn is nu docent aan het Imperial College London. In 2006 werd zijn doctoraal artikel van de Universiteit van Keulen, Duitsland (Feldhahn et al JEM 2002) ingetrokken wegens “onjuiste FACS instrument compensaties”, een ander Feldhahn coauteurschap artikel, Klein et al JEM 2004, ontsnapte tot nu toe aan enige literatuurcorrecties. Noch Feldhahn, noch een van de Nussenzweigs vond tijd om te reageren tot nu toe. Dit Nature-artikel van de Nussenzweigs is misschien nog problematischer:
Simone Petersen, Rafael Casellas, Bernardo Reina-San-Martin, Hua Tang Chen, Michael J. Difilippantonio, Patrick C. Wilson, Leif Hanitsch, Arkady Celeste, Masamichi Muramatsu, Duane R. Pilch, Christophe Redon, Thomas Ried, William M. Bonner, Tasuku Honjo, Michel C. Nussenzweig, André Nussenzweig AID is nodig om Nbs1/gamma-H2AX focusvorming en mutaties op plaatsen van klasseverandering te initiëren Nature (2001) doi: 10.1038/414660a
Het is vrij duidelijk dat de twee gelabelde banen identiek zijn. Kan dit per ongeluk of per ongeluk gebeuren? Hangt ervan af hoe je ongeluk of vergissing definieert, misschien zoals betrapt worden op datavervalsing? Deze keer is het Andre Nussenzweig die hier de laatste en corresponderende auteur is. Maar geen van de broers heeft tot nu toe gereageerd op PubPeer, ondanks het feit dat zij de hoofdverantwoordelijke senior auteur zijn. Er zou een patroon kunnen zijn, merk op dat de tweede auteur van dat 2001 Nature artikel eerste auteur is in 2002 Cell:
Rafael Casellas, Mila Jankovic, Gesa Meyer, Anna Gazumyan, Yan Luo, Robert Roeder, Michel Nussenzweig OcaB is vereist voor normale transcriptie en V(D)J recombinatie van een subset van immunoglobuline kappa genen Cell (2002) doi: 10.1016/s0092-8674(02)00911-x
De hoofdauteur Rafael Caselas is nu hoofdonderzoeker aan het National Cancer Institute (NCI) van het NIH in Bethesda, waar Andre Nussenzweig werkt. Caselas publiceerde ook dit met zijn mentor Michel Nussenzweig:
R Casellas, T A Shih , M Kleinewietfeld, J Rakonjac, D Nemazee, K Rajewsky, M C Nussenzweig Bijdrage van receptor editing aan het antilichaamrepertoire Science (2001) doi: 10.1126/science.1056600
Dit is wat Elisabeth Bik gebrekkige cytometrie noemt. De twee rood omkaderde FACS-plots zijn zowel verschillend als vreemd gelijkend, zoals de gemarkeerde celpopulaties suggereren. Alsof iemand een datafile van één flowcytometrie monster op twee lichtjes verschillende manieren herplot, om in te staan voor twee verschillende experimenten met verschillend gerecombineerde antilichamen. Maar lees verder, er is misschien een leukere verklaring!
De grap was niet leuk om te gebeuren met dit artikel, in Science niet minder, en met zo’n medewerker. De Duitse wetenschapper Klaus Rajewsky, geboren 1936, is een legendarische titaan van de genetica en immunologie, zijn naam opent alle academische deuren en tijdschrift poorten. Terzijde, zijn zoon Nikolaus Rajewsky heeft het ook vrij goed gedaan in de genetica, zoals academische dynastieën werken, het is allemaal genetische IQ overerving, weet je. Vader en zoon Rajewsky corrigeerden in 2017 hun gezamenlijke Cell paper Xiao et al 2007, voor “duplication of the FACS plot”. De situatie lijkt enigszins vergelijkbaar met die van het Caselas et al 2001 paper, want de Rajewskys legden in de correctie uit:
“De kleine verschillen van de percentages in twee van de panelen rechts zijn te wijten aan een bijgewerkte FlowJo software.”
Ik hoop dat de Rajewskys die stoute FlowJo softwaremakers hebben aangeklaagd of op zijn minst die kwaadaardige update hebben verwijderd. Het is in ieder geval niet prettig om in de artikelen van Klaus Rajewski bewijzen te vinden van manipulatie van gegevens, vooral omdat er in 2006 al een retraction was met Feldhahn uit Keulen, die toen al naar de VS was gegaan om samen te werken met Michel Nussenzweig.
Geen Feldhahn of Caselas in het volgende gezamenlijke artikel van Michel Nussenzweig en Klaus Rajewski echter:
Yair Dorsett, Kevin M. McBride, Mila Jankovic, Anna Gazumyan, To-Ha Thai, Davide F. Robbiani, Michela Di Virgilio, Bernardo Reina San-Martin, Gordon Heidkamp, Tanja A. Schwickert, Thomas Eisenreich, Klaus Rajewsky, Michel C. Nussenzweig MicroRNA-155 onderdrukt activatie-geïnduceerde cytidine deaminase-gemedieerde Myc-Igh translocatie Immunity (2008) doi: 10.1016/j.immuni.2008.04.002
Het slechte nieuws is dat de foto’s verschillen in helderheid/contrast terwijl ze precies dezelfde gelscan laten zien, elk plekje van de achtergrond komt overeen. Waarom zou iemand de helderheid aanpassen als hij per ongeluk een afbeelding kopieert? Het goede nieuws is dat het door het genootschap uitgegeven Journal of Immunology een beetje een frauduleuze fabriek is die dingen die veel erger zijn dan dit laat glijden, voor veel minder belangrijke mensen.
Maar laten we nog even terugkomen op de kwaadaardige flowcytometriesoftware die verschillende getallen fabriceert voor identieke FACS-plots. Want dit is wat hier gebeurd moet zijn:
Dimitris Skokos, Michel C. Nussenzweig CD8- DCs induceren IL-12-onafhankelijke Th1-differentiatie via Delta 4 Notch-like ligand in reactie op bacteriële LPS The Journal of experimental medicine (2007) doi: 10.1084/jem.20062305
De eerste auteur Dimitris Skokos heeft het gemaakt in de farmaceutische industrie, en is adjunct-professor aan de Rockefeller University. Hij is daar opgeleid onder dezelfde mentor als Michel Nussenzweig, blijkbaar heeft de Nobelprijswinnaar Ralph Steinman hen onderwezen, citaat:
“Doe alles om je eerste wetenschappelijke waarneming te realiseren. Luister nooit naar mensen zonder verbeeldingskracht. Doe gewoon je best”
Sommige leerlingen van Steinman namen zijn advies blijkbaar te letterlijk.
Het volgende geval is gewoon een identiek gedupliceerde afbeelding, wat op zichzelf weinig betekent. Maar het lijkt erop dat dit soort dingen, of erger, regelmatig per ongeluk gebeuren in het Michel Nussenzweig lab van Rockefeller.
Sergey Yurasov , Hedda Wardemann, Johanna Hammersen, Makoto Tsuiji, Eric Meffre, Virginia Pascual, Michel C. Nussenzweig Defective B cell tolerance checkpoints in systemic lupus erythematosus The Journal of Experimental Medicine (2005) doi: 10.1084/jem.20042251
Maar nu, een artikel zonder Michel, maar met Andre Nussenzweig. Die om de een of andere reden besloot de literatuur hier niet te corrigeren:
Longyue L Cao, Xioaling Xu, Samuel F. Bunting, Jie Liu, Rui-Hong Wang, Longyue L. Cao, J. Julie Wu, Tie-Nan Peng, Junjie Chen, Andre Nussenzweig, Chu-Xia Deng, Toren Finkel A selective requirement for 53BP1 in the biological response to genomic instability induced by Brca1 deficiency Molecular Cell (2009) doi: 10.1016/j.molcel.2009
Om de een of andere reden vertonen alle drie gemarkeerde western blot fragmenten dezelfde achtergrond. De twee met blauw omrande fragmenten zijn horizontale spiegelbeeld-kopieën van elkaar, maar het derde fragment vertoont één gelband die hetzelfde is (linkerkant) en één gelband die totaal verschillend is (rechterkant). Met groene pijlen die wijzen op bepaalde onregelmatigheden die duiden op doorhalingen of andere digitale retouches. Maar natuurlijk zijn er ook hier andere, minder alledaagse verklaringen.
De Molecular Cell redactie wordt op PubPeer van ruim 2 jaar geleden geciteerd met “It was investigated and handled according to our Process for Post Publication Issues”. Geen enkele actie werd ondernomen op dit artikel tot vandaag. De laatste auteur, Toren Finkel van de Universiteit van Pittsburgh, heeft verschillende papers op Pubpeer, één zo’n publicatie van zijn lab (Narayan et al Nature 2012) werd teruggetrokken, officieel omdat het niet reproduceerbaar was.
Was het echt nodig voor de Nussenzweig broers om wetenschappers te worden zoals hun ouders, met zo’n houding ten opzichte van data-integriteit? Waarom ja, natuurlijk, dit is precies hoe de biogeneeskunde zich ontwikkelt van een Nature-paper tot een andere NIH-subsidie. En dit is hoe Michel Nussenzweig COVID-19 zal genezen, met Nature-papers.
Doneer!
Als u mijn werk wilt steunen, kunt u hier een kleine fooi achterlaten van $5. Of meerdere kleine fooien, verhoog het bedrag zoals u wilt (2x=€10; 5x=€25). Uw gulle steun aan mijn journalistiek zal zeer op prijs worden gesteld!
€5.00