Soms zijn er gewoon films die me stumpen Dat is, uiteraard, een beetje misleidend. Wat ik daarmee bedoel is dat ik niet echt weet waar ik moet beginnen met de recensie. Wat ik de laatste tijd doe, is beginnen met wat ongerelateerde gedachten, of het nu over het genre van de film gaat of hoe de film zelf (of zijn thema’s) verband houden met een of ander element van mijn leven. En er is absoluut niets aan deze film, zijn personages of zijn thema’s dat verband houdt met iets dat in mijn leven is gebeurd. Een van de kleine thema’s van de film is hoe alles in de film, in ieder geval tussen Gitty en haar broer, een soort schaakspel is, strategisch en vol wendingen. Ik speelde vroeger schaak en nu kan ik me niet eens meer herinneren hoe ik dat verdomde ding moet spelen. Misschien probeer ik het in de nabije toekomst nog eens. Ik zal het waarschijnlijk niet doen, maar laat me dromen over het hebben van doelen, verdomme jullie allemaal!!! Maar ik dwaal af, wat kan ik zeggen over deze film. Een van de eerste dingen die me te binnen schiet, en dit is iets wat me opviel toen ik aan het kijken was, is dat dit zeker een moeizame film is om door te zitten. Ik denk dat er een reden is waarom slechts 39% van de mensen op Rotten Tomatoes deze film een score van meer dan 3.5 gaven. Ik ben niet iemand die zich laat beïnvloeden door scores van het publiek, of recensies van professionele critici. Ik probeer zo weinig mogelijk te lezen van anderen, gewoon omdat ik de mening van anderen over een film niet op de mijne wil laten wegen. Ik zal luisteren naar iemand die ik vertrouw als hij zijn mening met mij deelt, maar ik ga er graag met een open geest in. Hoe dan ook, het punt dat ik probeer te maken is dat ik kan zien hoe mensen zich zouden kunnen hebben verveeld door dit, het tempo is zeker niet de meest uitnodigende voor mensen met heel weinig geduld. Maar gelukkig hoor ik niet bij die mensen. En ik vond dat hoe langer de film duurde, en hoe meer de puzzelstukjes op hun plaats vielen, hoe bevredigender de vertelling werd. Ik ga hier niet zitten en zeggen dat ik de film erg goed vond, want hij was niet consistent genoeg om dat te kunnen zeggen, maar ik vond dit zeker een goede kijkbeurt. Nogmaals, het is een verhaal dat een beetje duurt voor je er echt in zit, maar het is een goede film met een uitstekende hoofdrol van Peyton Kennedy. Blijkbaar zat ze ook in XX (een anthologie horrorfilm die ik onlangs zag en beoordeelde), maar ik kan me absoluut niets van haar herinneren. Ze is vrij actief geweest voor iemand van haar leeftijd en ze is niet zo onervaren als ik dacht, maar het is toch behoorlijk indrukwekkend om iemand van die leeftijd (ze was waarschijnlijk 11 of 12 toen dit werd gefilmd) zo’n verdomd sterke prestatie te zien neerzetten. Ze speelt een meisje dat, letterlijk, klem zit tussen een rots en een harde plaats. Ze raakt bevriend met de man in de graansilo die door haar vader is ontvoerd. Deze man koopt overal onroerend goed op en om te voorkomen dat hun boerderij gesloten wordt, ontvoert de familie deze man om te voorkomen dat hij dat doet. Gitty, zoals ik al zei, raakt bevriend met deze man als ze hem ontmoet, ze heeft letterlijk geen vrienden. Dus ze worstelt tussen wat juist is en de loyaliteit aan haar familie. Ik denk dat de film goed met die dynamiek speelt. Misschien niet zo goed als ze hadden moeten doen, maar ze doen er goed werk mee. Ik denk dat het de mentaliteit dekt die boeren in de jaren ’80 gehad zouden kunnen hebben van deze ‘stadstypes’ of ‘rijke klootzakken’ die komen en opkopen waar ze zo hard voor gewerkt hebben om op te bouwen. Dus ik kan zeker het standpunt van de familie hierover begrijpen. Maar het is niet per se de schuld van deze man dat de boerderijen failliet gingen. Als de boerderijen uiteindelijk niet failliet zouden gaan, zou er geen noodzaak zijn om ze te kopen of het land waar ze op staan. Dus ik kan begrijpen dat de man het land opkoopt, Jonathan, gewoon een zakelijke kans grijpt. Hoewel, in veel gevallen, zou ik geneigd zijn de kant van de kleine man te kiezen. Maar Jonathan doet niets wat wettelijk fout is. Dus wat hem wordt aangedaan is wettelijk en moreel onjuist, ondanks hoe de familie de dingen ziet. De film heeft ook iets dromerigs, want in sommige scènes waarin Gitty door de velden rent, wordt ze gevolgd door een gepantserde…ridder. Wat weer verband houdt met de schaakelementen in de film. Er is dit idee dat er twee soorten mensen in de wereld zijn, de krijgers (diegenen die de zwakken beschermen) en ‘boeren’ die er niet echt iets aan doen. En ik denk dat dat is wat de ridder vertegenwoordigt, althans hoe ik het zie. Maar dat is slechts mijn interpretatie. Ik zeg niet dat het goed is, ik zeg niet dat het fout is. Het is een film die zeker meer in zijn mars heeft dan je zou verwachten als je er overheen kijkt. Ik voel me nog steeds niet op mijn gemak om dit 3,5 sterren te geven. Ik denk dat het een solide, goede film is met een uitstekende hoofdrol. Ik denk alleen dat het tempo een beetje beter had gekund, maar dat is noch hier noch daar. Dit is nog steeds goed en je moet het een kans geven, als je het geduld hebt.