Om er over na te denken, Anita Ekberg was geboren voor de schijnwerpers en ze leefde volop om het gegeven waar te maken. Ze begon als tiener als fotomodel en ging daarna meedoen aan schoonheidswedstrijden, waar haar natuurlijk begiftigde lichaam en schoonheid goed werden gewaardeerd. Na het dragen van de Miss Zweden kroon in 1950 en de daaropvolgende deelname aan de Miss Universe 1951 in de USA, hoewel ze de kroon niet mocht dragen, kreeg ze een deal met het sterrendom in Hollywood. Vanaf dat moment was er geen weg meer terug voor de blonde bombshell.
Ekberg werd een belangrijke pin-up in de jaren 1950 en brak vervolgens door in de filmindustrie, werd een hot item op het bordje van elke producent, en kreeg rol na rol in zowel Italiaanse, Amerikaanse en Europese films. Ze werd onsterfelijk in de industrie met haar rol in 1960 als de sensuele Sylvia in de Italiaanse film, La Dolce Vota. Ze verwierf wereldwijde roem en er zou nog eeuwen over haar worden gesproken, ook al ging ze in 2015 over naar het hiernamaals.
Anita Ekberg’s Bio
Ze werd geboren in Malmö, Skåne, Zweden op 29 september, 1931. Haar sterrenbeeld is Weegschaal en ze had de Zweedse nationaliteit afgaande op haar geboorteplaats, maar was meer bekend als Italiaanse omdat ze daar woonde en werkte. Zij bezocht Zweden voor het laatst in de jaren ’50 en werd een permanente inwoonster in Italië in 1964. Ze werd Kerstin Anita Marianne Ekberg genoemd door haar ouders, Gustav Fredrik Ekberg en de vroegere Alva Maria Larsson, en is de zesde van acht kinderen.
Anita Ekberg was uitzonderlijk mooi en deed het dus goed als fotomodel in haar tienerjaren. Op aandringen van haar moeder deed ze mee aan de Miss Malmö verkiezing in 1950 en won vervolgens de Miss Zweden titel. Bijgevolg ging ze naar de Verenigde Staten als een van de kanshebbers voor de Miss Universe titel in 1951, ook al kon ze nauwelijks communiceren in het Engels.
Ze eindigde in de top zes en verdiende een starlet’s contract bij Universal Studios. Als starlet werd ze opgeleid in drama, voordracht, dans, paardrijden en schermen. In 1953 had ze ook kleine rollen in verschillende films waaronder The Mississippi Gambler (1953), Abbott and Costello Go to Mars (1953), Take Me to Town (1953), en The Golden Blade (1953). Ze werd echter na zes maanden training door Universal ontslagen omdat ze haar vrije tijd verkoos boven haar werk – ze sloeg haar toneellessen over om te gaan paardrijden.
Ekberg, nu vrij van haar Universal contract, rekende op haar voluptueuze lichaamsbouw en kleurrijke privé-leven om haar populariteit in de entertainment arena te laten groeien. Ze had welbekende affaires met enkele van de leidende mannen in Tinseltown, waaronder Frank Sinatra, Tyrone Power, Rod Taylor, en Errol Flynn. Bovendien werd ze door haar levensstijl een belangrijke pin-up in de jaren 1950, wat haar een plaats opleverde in mannenbladen als Playboy en ook verschillende modellenbaantjes voordat ze uiteindelijk doorbrak in de filmindustrie. Ze werd later gecontracteerd door ’s Batjac Productions.
Ze speelde in films als Casablanca (1955) en Blood Alley (1955). Ekberg werd ook gecast in films geproduceerd door Paramount, zoals Artists and Models (1995) en War and Peace (1956), die werd opgenomen in Rome, naast Mel Ferrer en waarna ze bekend werd als “Paramount’s .” Ze maakte ook films in Engeland met Warwick Pictures.
Na talrijke werken in Hollywood, vond Anita Ekberg zichzelf in Italië waar ze de hoofdrol speelde in Sheba and the Gladiator (1959) als Zenobia. Dit werd gevolgd door Frederico Fellini’s La Dolce Vita in 1960 waarin ze Sylvia Rank speelde. Een scène waarin ze paradeert in de Trevifontein werd “een van de meest iconische scènes van de cinema” genoemd. De film werd een internationaal succes en Ekberg werd de grootste in de filmindustrie van die tijd. Ze vestigde zich daarna in Rome en was het nummer één item op het bordje van elke producer. Ekberg speelde de volgende tien jaar hoofdrollen in meer dan 20 films, maar merkte op dat het een beetje saai voor haar werd, omdat elke filmmaker in Italië, Amerika en Europa wilde dat ze haar rol in La Dolce Vita opnieuw speelde.
De rollen werden minder frequent in de jaren ’70, maar ze maakte een carrière versterkende comeback met Intervista in 1987. Haar laatste filmcredit is Le nain rogue (1998) en op televisie is Beauty Centre (2002). In 2002, na vijf decennia in de showbizz arena, trok Anita Ekberg zich terug uit het acteren. Tijdens haar carrière ontving ze veel lof en kritiek en werd ze genomineerd voor een aantal prijzen, waaronder een Golden Globe Award. Ekberg werd ook erkend in de popcultuur: ze werd genoemd op zijn album The Freewheelin’ Bob Dylan uit 1963 in het nummer I Shall Be Free, terwijl de Canadese New Wave groep Rough Trade haar noemde in het nummer, High School Confidential. Ze was ook een beroemdheidswoordvoerster voor Foster Grant zonnebrillen in de jaren 1960.
Ze was twee keer getrouwd, beide keren met acteurs. Anita Ekberg trouwde met Anthony Steel in mei 1956 en scheidde drie jaar later van hem. Op 9 april 1963 wisselde ze de geloften uit met Rik Van Nutter, maar na 12 jaar scheidde het paar. Ze had uit geen van beide huwelijken een kind.
Grootte, maten
Ekbergs vroegere rollen in films vereisten vaker dat ze er mooi uitzag dan dat ze acteerde. in 1995 verkoos het tijdschrift Empire haar tot een van de 100 meest sexy sterren uit de filmgeschiedenis. Het sekssymbool was elegant op 1,80 m en woog 130 pond. Haar lichaam mat 40-24-36 inch. Naast haar lichaamscijfers, werd haar schoonheid verder geaccentueerd door haar voluptueuze figuur, platina blond haar, katachtige blauwe ogen, en verleidelijke diepe stem.
Waar is ze nu?
Nadat ze Zweden verliet in de vroege jaren ’50, keerde ze niet terug om er weer te wonen en bezocht ze zelden, hoewel ze haar deuren opende voor Zweedse onderdanen zoals journalisten. Sprekend over haar besluit om buiten haar geboorteland te gaan wonen, redeneerde Ekberg dat, aangezien haar overblijfselen bij haar dood aan haar volk zouden worden teruggegeven, het niet nodig was tijdens haar leven terug te keren. Niettemin zijn haar persoonlijke en radio-optredens populair geweest in het land.
Zeven jaar na haar pensionering werd ze ziek in haar huis in Genzano en werd ze in juli 2009 opgenomen in het San Giovanni Ziekenhuis in Rome. Zij verbleef drie maanden in een ziekenhuis in Rimini met een gebroken dijbeen, terwijl haar huis werd beroofd van juwelen en meubelen, en haar villa zwaar werd beschadigd door brand. Daarna, in december 2011, was ze berooid en moest ze hulp vragen aan de Fellini Stichting. Anita Ekberg overleed aan complicaties van een slepende ziekte op 11 januari 2015, 83 jaar oud in Rocca di Papa, Italië.
Er werd een begrafenis voor haar gehouden in de Luthers-Evangelische Christuskirche in Rome op 14 januari 2015. Haar lichaam werd vervolgens gecremeerd en haar as, begraven op de begraafplaats van Skanor Church in Zweden.
Lees ook: Top 10 Rijkste Mensen ter wereld met volledige biografie en details.