Anubis

Anubis is de Egyptische god van de doden en de Onderwereld. Als balsemer wordt hij ook geassocieerd met mummificatie en gezien als een beschermer van graven. Hij begeleidt ook zielen naar het hiernamaals. Anubis was populair in het Oude Egypte, met een aantal steden, tempels en heiligdommen aan hem gewijd.

Origins

Anubis was een van de vroegste goden in de Egyptische mythologie. Hij was al bekend in de Vroege Dynastieke Periode, die duurde van ongeveer 3100 tot 2600 v. Chr. Vanaf de Vroege Dynastieke Periode tot het einde van het Oude Rijk (ongeveer 2600 tot 2100 v. Chr.) was Anubis de overheersende god van de Onderwereld in veel van de losjes verbonden regio’s en dynastieën van Egypte.

Na het Oude Rijk waren er verschillende opstanden en oorlogen tussen deze verschillende samenlevingen en dynastieën. Rond 2050 v. Chr. werd Mentuhotep II de eerste farao die de controle over het gehele land Egypte consolideerde. Hiermee begon de periode die bekend staat als het Middenrijk, dat duurde van ongeveer 2050 tot 1650 v. Chr.

In deze tijd werd Anubis als god van de Onderwereld overschaduwd door Osiris. Osiris was zeer populair en bekend in de verschillende regio’s en geloofssystemen, en de Egyptische mythologie evolueerde zodanig dat zowel voor Anubis als voor Osiris een nieuwe rol werd weggelegd.

Uiterlijk

Zoals vele Egyptische goden en godinnen werd Anubis gewoonlijk afgebeeld in een zuiver dierlijke gedaante of als een mens met een dierenkop.

In het geval van Anubis was het dier een jakhals. Anubis werd waarschijnlijk afgebeeld als een jakhals omdat deze dieren vaak begraafplaatsen afschuimden en graven opgroeven, en daarom met de dood werden geassocieerd.

In zuivere jakhalsvorm werd Anubis vaak afgebeeld liggend op de grond op een manier die vergelijkbaar is met de Sfinx. In deze gevallen lag hij neer, maar zijn hoofd was omhoog en alert en zijn poten waren uitgestrekt voor hem.

In een artikel van Dr. Moya Smith van het West-Australisch Museum wordt opgemerkt dat Anubis, in jakhalsvorm, vaak een sjerp om zijn nek had, een sa.1 Het artikel stelt dat de sa bescherming voorstelde, en dat farao’s en koningen ze om hun middel droegen.

Anubis wordt vaak afgebeeld met de vlegel en de ankh wanneer hij wordt afgebeeld als een mens met de kop van een jakhals. Zijn zwarte jakhalskop heeft een spitse snuit en lange, waakzame oren.

Op veel hiërogliefen en schilderijen is hij ook te zien terwijl hij de wesekh draagt, de brede afgeronde kraag die door de farao’s werd gedragen. Soms wordt hij gezien met andere faraonische hoofddeksels, zoals de Nemes hoofdtooi, vooral in moderne weergaven van de godheid.

Familie

De vroeg-Egyptische mythologie beschreef Anubis als de zoon van Ra.

Verhalen uit het Midden- en Nieuwe Rijk schilderden hem af als de buitenechtelijke zoon van Osiris en zijn zuster Nephthys, een beschermende godin van de doden.

Verhalen beweren dat Nephthys Anubis in de steek liet uit angst voor Set, de god van het kwaad, met wie zij zuster-vrouw was. Als gevolg daarvan werd Anubis opgevoed door hun zuster Isis. Anubis en zijn vrouwelijke tegenhanger Anput hadden een dochter, Kebechet, die de godin van de zuivering was.

Symbolen

Het meest voorkomende symbool dat aan Anubis wordt toegeschreven is de hoektand. In Egyptische hiërogliefen wordt hij meestal afgebeeld als een hoektand (jakhals of hond) of als een man met het hoofd van een hoektand. Hij wordt ook vaak afgebeeld in het zwart, een symbool van de dood, en de kleur van een lijk nadat het gebalsemd is.

Zij werd soms ook afgebeeld met een vlegel of een kromstaf en een vlegel. Een kromstaf is een stok met een haak aan het uiteinde, en een vlegel is een stok met lange kwasten of touwen die aan een uiteinde hangen. Een ander voorwerp dat men hem soms ziet dragen is een ankh – een Egyptisch symbool dat leven of onsterfelijkheid betekent.

Krachten & Taken

Zoals hierboven opgemerkt, was Anubis de belangrijkste god van de onderwereld in de vroeg-Egyptische mythologie. In de Piramideteksten van het Oude Rijk – de oudste religieuze teksten ter wereld – is te zien hoe hij deelneemt aan verschillende rituelen, zoals de zeer oude Ceremonie van het Openen van de Mond.

Nadat Osiris Anubis verving als de opperste heerser van de Onderwereld, bleef Anubis verschillende belangrijke functies in de Onderwereld bekleden. Hij werd bekend als de god van de mummificatie en het balsemen. Volgens de Egyptische mythologie werd hij bekend als de uitvinder van het balsemen nadat hij deze kunst voor de eerste maal op het dode lichaam van Osiris had uitgevoerd, voordat hij hem tot leven wekte.

Anubis werd ook verantwoordelijk voor het leiden van de doden naar Osiris. Grafschilderingen uit de Romeinse tijd (vanaf ongeveer 30 v. Chr.) tonen Anubis die de doden bij de hand neemt en hen naar Osiris leidt.

Een van Anubis’ belangrijkste functies werd het wegen van de harten van de overledenen op een weegschaal tegen de Waarheidsveer van de godin Ma’at. Een afbeelding hiervan is te vinden in het Boek van de Doden, een Egyptische funeraire tekst uit het Nieuwe Rijk (circa 1550 v. Chr.).

Tijdens deze specifieke ceremonie, als het hart van de overledene minder woog dan of gelijk was aan de veer van Ma’at, was de ziel van die persoon in staat om over te steken om bij Osiris te zijn. Als het hart meer woog dan de veer, betekende dit dat het een bedorven hart was, zwaar van wandaden en kwaad. Het hart werd dan gegeven aan en verslonden door Amut de Vernietiger, een vrouwelijke demon met een krokodillenkop, een leeuwenlichaam en nijlpaardpoten.

Verering

Het belangrijkste centrum van verering van Anubis was Cynopolis. Het Latijnse woord cyno is afgeleid van het Oudgriekse woord κύων, dat hond betekent of leden die op honden lijken. Cynopolis werd verwoest tijdens een burgeroorlog die de Oorlog van de Hogepriester werd genoemd, onder het bewind van Ramesses XI . Tegenwoordig ligt de stad Al Qeis op de plaats waar eens Cynopolis stond.

Een aparte stad, Lycopolis genaamd, werd in de eerste plaats gebouwd om de Egyptische godheid Wepwawet te vereren. Wepwawet werd afgebeeld als een wolf of een jakhals, maar had een blauwe of grijze vacht in plaats van een zwarte zoals Anubis.

Hoewel Anubis’ voornaamste vereringscentrum zich in Cynopolis bevond, werd hij in heel Egypte vereerd en was hij een uiterst populaire godheid. Veel Egyptenaren mummificeerden honden om hem te aanbidden en eer te bewijzen. Sommige priesters maakten zelfs namaak gemummificeerde honden van stokken, willekeurige botten en andere voorwerpen.

Anubis was zo populair dat bijna 8 miljoen honden en puppies werden begraven in catacomben in de buurt van een tempel gewijd aan Anubis, in een plaats genaamd Saqqara. Saqqara is een enorm begraafcomplex in het noorden van Egypte langs de rivier de Nijl, ongeveer 20 mijl ten zuiden van Cairo. Men gelooft dat de Egyptenaren hier dode honden of puppies kochten van handelaars en ze dan wijdden aan Anubis.

Facts About Anubis

• In de Grieks-Romeinse periode werd Anubis geassocieerd met de Griekse god Hermes, boodschapper van de goden. De samengestelde godheid werd Hermanubis genoemd.
• Anubis is de Griekse naam voor de Egyptische god. In het oude Egypte stond hij bekend als Anpu;
• In het Boek der Doden zien we vaak priesters met jakhalsmaskers die balsemrituelen uitvoeren;
• Anubis hielp Isis en Nephthys bij de wederopbouw van het lichaam van Osiris (nadat hij door Set was gedood) voordat hij de eerste mummificatie leidde;
• Anubis werd ook geassocieerd met de vlegel, een staf en een scepter. De vlegel was een landbouwwerktuig dat de rol van de Farao als voedselleverancier symboliseerde. Hij werd ermee afgebeeld in de holte van zijn arm;
• De Imuit fetisj was nauw verwant aan Anubis. Het was een opgezette dierenhuid zonder hoofd, die aan een paal werd gehangen en in graven werd geplaatst. Gouden Imuit-fetisjen werden gevonden in de graven van Hatsjepsoet en Toetanchamon;
• Vele graven in de Vallei der Koningen waren verzegeld met een afbeelding van Anubis als Jakhals Heerser over de Bogen (vijanden van Egypte) die de negen bogen onderwierp;
• Gegraveerde gebeden tot Anubis werden ontdekt in de meeste oude Egyptische graven;
• Anubis’ karakteristieke zwarte kleur symboliseert ook vruchtbaarheid en wedergeboorte, omdat hij leek op de kleur van het vruchtbare slib van de Nijl;
• Als god van de onderwereld was Anubis oorspronkelijk verwant aan de Ogdoad, de acht oergoden die tijdens het Oude Rijk in Hermopolis werden vereerd;
• Anubis wordt in de Piramideteksten van Unas geassocieerd met het Oog van Horus. Het Oog van Horus fungeerde ook als gids voor de doden en hielp bij het zoeken naar het lichaam van Osiris;
• Omwille van zijn balsemvaardigheden verwierf Anubis grote anatomische kennis die hem tot patroon van de anesthesiologie maakte;
• Volgens de legende waren de priesters van Anubis bekwame kruidengenezers;
• Andere bijnamen die aan Anubis werden gegeven vanwege zijn funeraire rol waren “Hij die op zijn berg is” (d. w. z. de Necropolis).d.w.z. de Necropolis), verwijzend naar het waken van bovenaf, “Voorste van de Westerlingen” (d.w.z. de doden), “Heer van het Heilige Land,” en “Hij die op de plaats van balseming is.”

Link/citeer deze pagina