Anxiety: zelfstandig naamwoord
- een gevoel van bezorgdheid, nervositeit of onbehagen, typisch over een op handen zijnde gebeurtenis of iets met een onzekere uitkomst.
angstig: bijvoeglijk naamwoord
- het ervaren van bezorgdheid, onrust of nervositeit, meestal over een op handen zijnde gebeurtenis of iets met een onzekere uitkomst.
Ik vind de definities van deze twee woorden interessant. Ze lijken allebei erg op elkaar qua betekenis en ook qua stamwoord. Voor iemand die lijdt aan een gegeneraliseerde angststoornis (GAD) is er echter een enorm verschil tussen deze twee woorden.
Een vriendelijke vriend wees me er eerder dit jaar op dat een van de redenen waarom mensen mensen met angst niet kunnen begrijpen, is dat hun perceptie ervan is dat je gewoon angstig bent. Het is waar dat ik me zorgen maak, maar dat is niet altijd vanwege een op handen zijnde gebeurtenis of een onzekere uitkomst. Soms, gelukkig, maak ik me gewoon zorgen omdat mijn hartslag snel is en het voelt alsof er iets zwaars op mijn borst ligt.
Terwijl ik nadenk over dit subtiele verschil in betekenis, word ik er op Werelddag voor geestelijke gezondheid aan herinnerd dat we nog steeds te maken hebben met stigma’s rond geestesziekten. Degenen onder ons die geestelijke gezondheidsproblemen hebben, begrijpen de pijn, het lijden en de angst waarmee we allemaal te maken hebben. Maar voor onze vrienden, familie en vreemden die onze pijn en ons lijden niet fysiek kunnen zien, hebben we te maken met de realiteit van hun verwarring tussen woorden als angst en bezorgdheid.
De een is een gevoel, de ander is gecompliceerder. Angst is de eindeloze gedachte die zowel voor als na de paniekaanval in je hoofd rondspookt: waarom kan ik niet gewoon “normaal” zijn zoals iedereen? Angst is het moment waarop je beseft dat wat er gebeurt een paniekaanval is en je grijpt naar die gedachte of dat elastiekje dat tegen je pols knapt om je aan de realiteit te houden.
Laten we dit verschil onthouden. Laten we ernaar streven de stigma’s te doorbreken. Laten we er vooral open over blijven, want het is echt, het gebeurt, en het is oké om niet oké te zijn.