Arctic National Wildlife Refuge: How Drilling for Oil Could Impact Wildlife
Het Arctic National Wildlife Refuge is het grootste en meest ongerepte stuk wildernis in overheidseigendom in de V.S.Foto: Hillebrand/USFWS
Het Arctic National Wildlife Refuge is het grootste en wildste stuk land in Amerika dat eigendom is van de overheid. IJsberen, kariboes en wolven zwerven er rond op 19,6 miljoen hectare; steenarenden bouwen hun nesten op de kliffen, trekvogels rusten in de wateren, en “de aarde en haar levensgemeenschap zijn onaangetast door de mens.”
Maar helaas voor de 700 soorten planten en dieren die afhankelijk zijn van het toevluchtsoord (kortweg ANWR genoemd), ligt het land op 7,7 tot 11,8 miljard vaten olie. Vorige week stemde de Senaat voor de allereerste keer voor het openstellen van het reservaat voor olie- en gasboringen. De maatregel is opgenomen in een herziening van een belastingwet, die nog moet worden goedgekeurd door het Huis van Afgevaardigden en president Trump. Hoewel het Congres bijna 50 keer tevergeefs heeft geprobeerd ANWR open te stellen voor boringen, meldt The Hill dat de bepaling deze keer waarschijnlijk zal overleven en wet zal worden.
Pros and Cons
Het argument voor boren in het Arctic National Wildlife Refuge is economisch. Voorstanders zeggen dat het banen zal scheppen, 1,1 miljard dollar zal opleveren in de komende tien jaar, en het land meer energieonafhankelijk zal maken. De economie van Alaska is voor eenderde van de banen afhankelijk van de olie-industrie, maar andere olievooruitzichten drogen op, volgens Alaska’s (pro-boringen) Resource Development Council.
Het Arctic National Wildlife Refuge beslaat 19,6 miljoen hectare in het noordoosten van Alaska. Afbeelding: USFWS
Voorstanders vrezen dat het boren een bedreiging zou vormen voor de levenswijze van inheemse stammen die voor hun levensonderhoud afhankelijk zijn van kariboes en andere wilde dieren. Anderen beweren dat de olie in het reservaat niet genoeg is om een deuk te slaan in de olieprijzen of de import (Amerika importeert ongeveer 3,7 miljard vaten olie per jaar uit het buitenland), terwijl het wel bijdraagt aan klimaatverandering en een verouderd energiebeleid. En, last but not least, is er de potentiële bedreiging voor wilde dieren.
Natalie Boelman bestudeert hoe de klimaatverandering dieren en planten in het noordpoolgebied beïnvloedt. Ze is aardwetenschapper aan Columbia’s Lamont-Doherty Earth Observatory en haar onderzoek brengt haar vaak in de afgelegen gebieden bij ANWR. We vroegen haar hoe zij denkt dat de oliewinning de regio zal beïnvloeden.
The Last Frontier
Boelman heeft ervaring uit de eerste hand met de olie-industrie in Alaska. Ironisch genoeg zegt ze dat de enige reden waarom zij en haar collega’s in staat zijn gegevens te verzamelen uit de afgelegen gebieden van de 49e staat, het Trans-Alaska Pipeline System is. Het 800 mijl lange netwerk van pijpleidingen en pompstations vervoert ruwe olie van de noordkust van de staat naar de zuidkust en grenst op een deel van zijn route aan ANWR. Langs de pijpleidingen lopen toegangswegen zodat arbeiders de pijpleidingen kunnen onderhouden. De pijpleidingmaatschappij werkt samen met de onderzoekers om hen toegang te geven tot sommige van de beperkte wegen.
“Het brengt je naar deze totaal afgelegen locatie, naar de kleine hoekjes en gaatjes van de toendra,” zegt Boelman. “Het is eigenlijk vrij ongerept voor het grootste deel. Maar dat alles staat op het punt te veranderen met de plannen van de huidige regering.”
Toen het bedrijf bezig was met de aanleg van de pijpleiding, maakten veel biologen zich zorgen dat wilde dieren de pijpleiding zouden mijden, of niet in staat zouden zijn om deze over te steken. Gelukkig waren de kariboes niet zo terughoudend als verwacht – Boelman zegt dat ze kariboes onder de pijpleiding door ziet grazen alsof die er niet eens is. “Verrassend genoeg lijken ze er niet echt last van te hebben. Ik denk dat het ze helemaal niets kan schelen.”
Maar ze denkt dat het de dieren heel wat kan schelen als er in het reservaat en andere nabijgelegen gebieden geboord gaat worden.
Effecten op wilde dieren
Olielekkages kunnen verwoestend zijn voor wilde dieren. Olie kan de vacht of veren bedekken, waardoor de isolatie of het waterafstotend vermogen wordt vernietigd en het risico van onderkoeling van het dier toeneemt. Het kan giftig zijn als het wordt ingeslikt. Het kan ook planten doden, en is zeer moeilijk op te ruimen.
Wanneer bedrijven naar olie zoeken, rijden ze met enorme toendra tractoren die de vegetatie kunnen verscheuren en de permafrost kunnen vernietigen. “Je kunt de sporen tientallen jaren later nog steeds zien,” zegt Boelman.
Zij maakt zich ook zorgen over de bouwvrachtwagens, de elektriciteitsleidingen en het toegenomen wegverkeer dat met de olie-ontwikkeling gepaard zou gaan. Zelfs het lawaai en het stof van dergelijke operaties kunnen schadelijk zijn voor de plaatselijke fauna. Boelman vermoedt dat watervogels en kariboes de meeste schade zullen ondervinden.
De kariboes grazen op de kustvlakte van het Arctic National Wildlife Refuge. Dit gebied is van essentieel belang voor het grootbrengen van pasgeboren kariboekalveren, maar wordt gebruikt voor boringen. Foto: USFWS
“In de lente is elke vijver of plas bedekt met eenden en ganzen,” zegt ze. “Het is luid. Er zijn miljoenen, miljarden van hen die rekenen op deze gebieden voor broedhabitat. De regio is in wezen een van de belangrijkste kraamkamers voor vogels op aarde.” Sommige van deze vogels, zoals de Steller’s eider, kunnen zelfs bedreigde of met uitsterven bedreigde soorten zijn. En de gevolgen blijven misschien niet lokaal.
“Vogels migreren daar vanuit de hele wereld,” zegt Boelman. “Als er iets gebeurt met hun broedgebieden, heeft dat gevolgen voor de rest van de planeet.”
Het gebied dat is aangewezen om te boren (ANWR’s North Slope) is ook een belangrijke geboorteplaats voor kariboes. Vrouwtjes keren er jaar na jaar terug om te bevallen in de kustvlakte. Kariboes zijn geen bedreigde diersoort, maar biologen denken dat ze op het punt staan sterk in aantal af te nemen als gevolg van klimaatverandering. De lente komt steeds vroeger naar het noordpoolgebied, maar de herten houden vast aan hun eeuwenoude schema’s, waardoor ze het beste foerageerseizoen missen. Tegelijkertijd zorgen de warmere omstandigheden voor hordes muggen en vliegen die de kalveren kunnen aanvallen, verzwakken en doden. De ontwikkeling van olie en gas heeft de achteruitgang van kariboes in andere gebieden verergerd.
“Ze zijn misschien niet in staat om zich aan te passen aan de veranderingen die de olie-industrie met zich meebrengt,” zegt Boelman.
Priming the Pump
Als het Congres en de president het toevluchtsoord openstellen voor boringen, zullen de veranderingen niet onmiddellijk merkbaar zijn. Het kan tien jaar of langer duren voordat Alaska de details heeft uitgewerkt met geïnteresseerde oliemaatschappijen. Daarna kan het nog een paar jaar duren voordat de nodige infrastructuur voor het boren is opgezet.
Bedrijven staan niet bepaald te trappelen om in ANWR te boren, zeggen sommige analisten. In aanvulling op de rechtszaken en negatieve aandacht van milieuactivisten, The Hill meldt dat olie-explorers zou worden geconfronteerd met extra uitdagingen van het boren in een gebied waar ze hebben niet veel ervaring. Bovendien zou een democratisch Congres of president in de tussenliggende jaren extra hindernissen kunnen opwerpen. Tegelijkertijd zouden stijgende olieprijzen het toevluchtsoord een verleidelijker doelwit kunnen maken.
Voorlopig lijkt de toekomst van het Arctic National Wildlife Refuge even onzeker als altijd.