Arts deelt lessen over aftenose

Tijdens de Everett C. Fox, M.D., Memorial Lecture op de Academy ’05 vertelde Dr. Rogers de aanwezigen dat zijn eerste ontdekking op dit gebied was dat aftenose een immunologische basis heeft. Maar een andere fundamentele les, die de basis is geweest voor jarenlang voortgezet onderzoek, is dat aften een multifactoriële ziekte is.

Decennia van onderzoek

Dr. Rogers begon in het begin van de jaren 1970 met onderzoek naar aftenose met behulp van een subsidie van het National Institute of Dental and Craniofacial Research. Onderzoekend – via een in vitro assay – lymfocyten-epitheelcel interacties in een serie van patiënten met verschillende orale ontstekingsziekten, toonden Dr. Rogers en collega’s aan dat lymfocyten verkregen van patiënten met recidiverende afthous stomatitis (RAS) cytotoxiciteit vertoonden voor gingivale epitheel doelwitcellen.

Lymfocyten afkomstig van patiënten met actieve ziekte vertoonden de hoogste cytotoxiciteit, terwijl die van patiënten met een voorgeschiedenis van terugkerende kankerzweren maar zonder actieve laesies een gemiddeld niveau van cytotoxiciteit hadden. Geen substantiële cytotoxiciteit werd aangetoond door lymfocyten van normale proefpersonen en controles met andere mondziekten, maar niet met kankerzweren.

“In de daaropvolgende 15 tot 20 jaar hebben andere onderzoekers deze bevindingen met hun onderzoek bevestigd en de betrokken lymfocyten geïdentificeerd als T-lymfocyten,” zegt Dr. Rogers.

Etiologieën, classificaties, manifestaties

De immunologische basis van aften biedt een grondgedachte voor therapie, maar een andere geleerde les is dat classificatie nuttig is voor diagnose, prognose en het bepalen van de behandeling.

Eén classificatie kijkt naar de ernst, en in 1992 introduceerde Dr. Rogers de term “simple aphthosis” om de conditie van recidiverende aftenstomatitis (RAS) te beschrijven die optreedt bij afwezigheid van ernstige of voortdurende orale ulceraties en bij afwezigheid van de ziekte van Behcet.

Die categorie omvat de overgrote meerderheid van de RAS-patiënten die typisch één tot vier jaarlijkse episoden van afthous stomatitis kunnen doormaken met één tot vier laesies per uitbraak. De laesies zijn over het algemeen ondiep, minder dan een centimeter groot, en duren vier tot tien dagen, hoewel het langer kan duren voordat grotere laesies, die ook dieper zijn, genezen. De zweren zijn aanvankelijk pijnlijk, maar na enkele dagen verandert het ongemak meer in een pijn naarmate de genezing optreedt.

“Eenvoudige aphthosis is over het algemeen een ziekte van jongere mensen. Het treft 20 tot 50 procent van de bevolking van 5 tot 25 jaar oud, maar de neiging tot terugkerende episodes verdwijnt meestal in vijf tot 15 jaar bij personen die kleine, kleinere laesies ontwikkelen,” zegt Dr. Rogers.

Principes voor beheer en preventie

Het beheer van eenvoudige RAS kan bestaan uit de toepassing van lokale gefluoreerde corticosteroïden als het ulcus in de prodromale of preulceratieve fase verkeert, lokale pijnstillers (NSAID’s of anesthetica), of amlexanox 5 procent orale pasta (Aphthasol, Access Pharmaceuticals, Inc.), waarvan in vitro is aangetoond dat het de vorming en afgifte van ontstekingsmediatoren remt en waarvan bij klinisch gebruik is aangetoond dat het de genezing versnelt.

Patiënten moeten ook worden geadviseerd over strategieën om orale trauma’s te verminderen die de ontwikkeling van ulcera kunnen initiëren, inclusief niet praten tijdens het kauwen, het vermijden van het eten van voedsel met scherpe oppervlakken, het handhaven van een goede mondhygiëne en het repareren van onregelmatige tandoppervlakken.

Het begrip “complexe aften” werd in 1984 geïntroduceerd door Jorizzo et al. en beschrijft patiënten met recidiverende orale en genitale aften of bijna constante, multipele orale aften in afwezigheid van de ziekte van Behcet. De aften kunnen zeer groot zijn, genezen traag, en de remissies tussen de episoden zijn kort.

“Gelukkig vertegenwoordigt complexe aften een kleine subgroep van patiënten met RAS, maar de pijn die ermee gepaard gaat kan verschrikkelijk lijden en grote invaliditeit veroorzaken,” zegt Dr. Rogers.

Plaats een reactie