Woorden die als bijvoeglijk naamwoord worden geclassificeerd, zijn bedoeld om een zelfstandig naamwoord of een voornaamwoord te kwalificeren, te wijzigen en/of te definiëren. Woorden als “leeg”, “snel”, “eerlijk”, “attratief” en “koud” zijn enkele voorbeelden van bijvoeglijke naamwoorden.
In de Engelse taal hebben bijvoeglijke naamwoorden enkele kenmerken met betrekking tot de plaats die zij innemen in de zin en met betrekking tot het geslacht en het aantal, verschillend van de Portugese taal, zij zijn:
Bijvoeglijke naamwoorden worden geplaatst vóór de zelfstandige naamwoorden die zij in de zin zullen kwalificeren, wijzigen of definiëren. Bijvoorbeeld, in de zin “I bought a small TV” is het correct, in het Engels, om het bijvoeglijk naamwoord “small” voor het zelfstandig naamwoord te gebruiken en niet zoals in het Portugees “Eu comprei uma TV pequena”, waar het bijvoeglijk naamwoord na het zelfstandig naamwoord komt.
Andere voorbeelden:
- Mijn zus wil een groene jurk om vandaag naar het feest te gaan. (Mijn zus wil een groene jurk om vandaag naar het feest te gaan.)
- Het meisje houdt ervan om ’s nachts griezelboeken te lezen. (Het meisje leest ’s nachts graag griezelboeken)
- Carlos wil zijn snelle motorfiets verkopen. (Carlos wil zijn snelle motorfiets verkopen)
- Mijn vader heeft een mooie vriendin. (Mijn vader heeft een mooie vriendin)
- Ik wil een kleine auto kopen. (Ik wil een kleine auto kopen)
Bijvoeglijke naamwoorden worden gebruikt na koppelwerkwoorden, dat wil zeggen, het bijvoeglijk naamwoord wordt aan het zelfstandig naamwoord gekoppeld door het koppelwerkwoord.
Voorbeelden:
- Bob is een rustige leraar. De studenten mogen hem. (Bob is een rustige leraar. De studenten mogen hem.)
- Hun broer is kalm en verlegen. (Hun broer is kalm en verlegen)
- Dat boek is interessant. Wil je het lezen? (Dat boek is interessant, wil je het lezen?)
- Ik ben moe, het is tijd om te slapen. (Ik ben moe, het is tijd om te slapen)
- Hij kan dit. (Hij is in staat om dit te doen)
Bijvoeglijke naamwoorden hebben geen geslachtsverschil, dat wil zeggen, ze kunnen voor beide geslachten worden gebruikt, en blijven dezelfde spelling houden, ongeacht of het woord vrouwelijk of mannelijk is.
Voorbeelden:
- De jongen is blond. (De jongen is blond)
- Het meisje is blond. (Het meisje is blond)
- John is mooi en slim, ik hou van hem. (John is mooi en slim, ik hou van hem)
- Paula is mooi en slim, ik hou van haar. (Paula is mooi en slim, ik hou van haar)
Engelse bijvoeglijke naamwoorden variëren niet in aantal, dat wil zeggen, ze veranderen niet naar gelang de hoeveelheid en blijven met dezelfde spelling, zelfs met het zelfstandig naamwoord in het meervoud.
Voorbeelden:
- Haar neef heeft een rode auto. (Haar neef heeft een rode auto.)
- Mijn rode jassen zijn vies. (Mijn rode jassen zijn vuil)
- Zijn vader en zijn moeder reisden in een groot schip. (Haar vader en moeder reisden in een groot schip)
- Er zijn grote huizen in deze buurt. (Er zijn grote huizen in deze buurt)
Dus bijvoeglijke naamwoorden hebben de functie een zelfstandig naamwoord of een voornaamwoord te classificeren door het een of ander attribuut te geven. Ze worden in zinnen gebruikt vóór zelfstandige naamwoorden en na koppelwerkwoorden, en verschillen niet naargelang het geslacht en het aantal.
Tekst oorspronkelijk gepubliceerd in https://www.infoescola.com/ingles/adjetivos-adjectives/