Bitrot, ook wel “formatrot” genoemd, is het onvermogen om toegang te krijgen tot digitale gegevens omdat het bestandsformaat verouderd is en er geen compatibele toepassingen meer bestaan om het te lezen. Van digitale bestanden die in archiefopslag zijn geplaatst, wordt verwacht dat zij voor onbepaalde tijd meegaan en dat zij pas jaren later kunnen worden teruggehaald. Informatie opgeslagen op verouderde verwijderbare media is problematisch. Magnetische tapedrives zijn niet beschikbaar voor alle talloze formaten uit het verleden. Bovendien worden computers niet meer geleverd met diskettestations. Vanaf 2020 zijn er echter goedkope diskettestations beschikbaar die via de USB-poort op een pc kunnen worden aangesloten.
De oplossing voor digitale bestandsrot
Eén manier om archiveringsbitrot te voorkomen is op de hoogte te zijn van formaatwijzigingen. Telkens wanneer een bestandsformaat is bijgewerkt, zal de toepassing die ze leest ook worden bijgewerkt. Binnen een paar jaar moeten gebruikers belangrijke documenten openen en ze opslaan in het nieuwe formaat. De oorspronkelijke .DOC-bestandsindeling die in de jaren 1980 door Microsoft Word werd gecreëerd, werd bijvoorbeeld een verouderde indeling nadat de nieuwe .DOCX-indeling in 2007 debuteerde. Omdat er miljarden .DOC-bestanden in de wereld bestaan, is Microsoft de oude indeling blijven ondersteunen in alle volgende versies van Word, althans tot nu toe. Minder bekende producten bieden echter mogelijk niet zo’n uitgebreide ondersteuning. Gelukkig komen grote formaatveranderingen niet vaak voor. Zie gegevensrot en softwarerot.