Volgens een legende over de Ming- en Qing-dynastie leefde er in de afgelegen gebieden van Ya’an een toegewijde kok die graag experimenteerde met voedingsmiddelen. Na lange tijd de kunst van het soep maken te hebben bestudeerd en geoefend, vond hij met succes een formule uit om aromatisch kippenvlees en bouillon te maken. Kip was echter een luxe en werd alleen op feestdagen geserveerd.
Bon bon kip met saus
Iemand bedacht een strategie: de hele kip in dunne plakjes snijden en deze per plakje verkopen. Deze strategie bleek zeer effectief te zijn, en “plakjes kip” kregen een goede reputatie. Er deed zich echter een ander probleem voor: een keukenmes kon een hele kip niet gelijkmatig in plakjes snijden, en klanten zijn vaak kieskeurig bij hun aankopen. Men ontdekte echter dat het in stukken slaan van de kip met een reusachtige stok dit probleem zou oplossen. Tegelijkertijd trekt de sapbouillon in de kip en brengt ze op smaak. Bij de bereiding van het gerecht houdt de een een stok vast en de ander een mes; het geluid van de stok en het mes die elkaar raken heeft een ritmische, bijna muzikale kwaliteit, vandaar de naam bang bang chicken.