Perifere zenuwblokkades bieden een uitstekende verlichting van de pijn en bevorderen het herstel van de patiënt na trauma en operaties. De toepassing van perifere zenuwblokkades bij patiënten met een risico op acuut compartimentsyndroom (ACS) is echter lange tijd omstreden geweest vanwege de vrees voor het vertragen of maskeren van de diagnose van ACS. Toch is er nog steeds geen duidelijk bewijs dat de juist toegediende en gecontroleerde perifere zenuwblokkades bijdragen tot de vertraagde diagnose van ACS. Integendeel, doorbraakpijn bij patiënten met een goed functionerend continu laaggeconcentreerd perifeer zenuwblok kan een waarschuwingssignaal zijn en een vroege herkenning van ACS vergemakkelijken. Wij beschrijven een scenario van een patiënt bij wie de doorbraakpijn na een operatie, ondanks een goed functionerend continu zenuwblok, aanleiding gaf tot een vroegtijdige behandeling van een vermoedelijke ACS. We bespreken ook relevante aspecten van de pathofysiologie van ACS en perifere zenuwblokkades, evenals de bespreking van eerdere vergelijkbare casusbeschrijvingen. Ten slotte wordt het voorgestelde concept voor het beheer van perifere zenuwblokkade bij patiënten met een risico op ACS gepresenteerd.