Wat is een Calciumtest?
Definitie:
Serumcalcium is een bloedtest om de hoeveelheid calcium in het bloed te meten. Serumcalcium wordt meestal gemeten om te screenen op of toezicht te houden op botziekten of calciumregulatiestoornissen (ziekten van de bijschildklier of nieren).
Alternatieve namen: Ca+2; Calcium – serum; Ca++
Hoe de test wordt uitgevoerd:
Bloed wordt afgenomen uit een ader, meestal aan de binnenkant van de elleboog of de rug van de hand. De prikplaats wordt gereinigd met een antisepticum. Er wordt een elastische band om de bovenarm gelegd om druk uit te oefenen en de ader te laten zwellen met bloed.
Een naald wordt in de ader gestoken, en het bloed wordt opgevangen in een luchtdicht flesje of een spuitje. Tijdens de procedure wordt de band verwijderd om de bloedsomloop te herstellen. Als het bloed is opgevangen, wordt de naald verwijderd en wordt de prikplaats afgedekt om het bloeden te stoppen.
Bij een zuigeling of een jong kind wordt het gebied met een antisepticum gereinigd en met een scherpe naald of een lancet aangeprikt. Het bloed kan worden opgevangen in een pipet (klein glazen buisje), op een glaasje, op een teststrip of in een klein potje. Op de prikplaats kan een verband worden aangebracht als er een bloeding is.
Hoe u zich op de test voorbereidt:
Drugs die bij deze test verhoogde metingen kunnen veroorzaken zijn onder andere calciumzouten (bijvoorbeeld in voedingssupplementen of maagzuurremmers), vitamine D, lithium, thiazidediuretica, en thyroxine. Raadpleeg uw zorgverlener over de noodzaak om te stoppen met geneesmiddelen die deze test kunnen beïnvloeden.
Hoe de test zal voelen:
Wanneer de naald wordt ingebracht om bloed af te nemen, voelen sommige mensen matige pijn, terwijl anderen alleen een prik of een prikkend gevoel hebben. Na afloop kan er wat kloppen.
Waarom de test wordt uitgevoerd:
Alle cellen hebben calcium nodig om te functioneren. Calcium is vooral belangrijk voor de structuur van de botten en voor de neuromusculaire (zenuwen en spieren) activiteit. Een tekort aan calcium in de lichaamsvloeistoffen veroorzaakt hyperexciteerbare zenuwen en spieren. Een teveel aan calcium heeft het tegenovergestelde effect.
Normale waarden:
Normale waarden liggen tussen 8,5 en 10,2 mg/dL. De normale waarden kunnen per laboratorium enigszins verschillen.
Wat betekenen abnormale resultaten?
Aanwijkende resultaten wijzen op het volgende:
Hogere dan normale waarden kunnen wijzen op:
- Hyperparathyreoïdie
- Metastatische bottumor
- Milk-alkali syndroom
- Multipel myeloom
- Ziekte van Paget
- Sarcoïdose
- Tumoren die een PTH-achtige substantie produceren
- Ziekteverwekkers
- .achtige stof
- Vitamine D intoxicatie
- Excessieve calciuminname
- Lange immobilisatie
- Hyperthyreoïdie (overactieve schildklier)
- ziekte vanAddison (onderactieve bijnier)
- Thiazidediuretica
- Lithium
- HIV/AIDS
Lager-dan normale niveaus kunnen wijzen op:
- Hypoparathyreoïdie
- Malabsorptie (onvoldoende opname van voedingsstoffen uit het darmkanaal)
- Osteomalacie
- Pancreatitis
- Renaal falen
- Rachitis en vitamine D-deficiëntie
- Leverziekte (verminderde albumineproductie)
- Laag serummagnesium
Extra omstandigheden waaronder de test kan worden uitgevoerd:
- Delirium
- Dementie
- Meervoudige endocriene neoplasie (MEN) II
- Meervoudige endocriene neoplasie (MEN) I
- Renaalcelcarcinoom
- Secondaire hyperparathyreoïdie
Wat de risico’s zijn:
- Excessief bloeden
- Flauwvallen of zich licht in het hoofd voelen
- Hematoom (bloed dat zich onder de huid ophoopt)
- Infectie (een klein risico telkens wanneer de huid wordt doorbroken)
- Meerdere puncties om aders te lokaliseren
Speciale overwegingen:
Het drinken van te veel melk of het innemen van te veel vitamine D als voedingssupplement kan het calciumgehalte verhogen.
Aders en slagaders verschillen in grootte van patiënt tot patiënt en van de ene kant van het lichaam tot de andere. Het verkrijgen van een bloedmonster bij sommige mensen kan moeilijker zijn dan bij anderen.