Canadese wijn wordt al meer dan 200 jaar geproduceerd. Vroege kolonisten probeerden met beperkt succes Vitis vinifera-druiven uit Europa te verbouwen. Zij vonden het noodzakelijk zich te concentreren op de inheemse soorten Vitis labrusca en Vitis riparia, samen met diverse hybriden. De markt voor dergelijke wijnen was echter beperkt wegens hun eigenaardige smaak die vaak “vosachtig” werd genoemd. Dit werd echter minder toen het sap werd verwerkt tot port- en sherrywijnen. In 1866 werd de eerste commerciële wijnmakerij in Canada geopend, gelegen op Pelee Island in Ontario.
In de eerste helft van de twintigste eeuw belemmerde de drankbestrijding en later de vraag van de consument naar versterkte en zoete wijnen de ontwikkeling van een kwaliteitstafelwijnindustrie. De vraag van de consument verschoof pas in de jaren zestig van de vorige eeuw van zoete en versterkte wijnen naar drogere tafelwijnen met een lager alcoholgehalte. Tegelijkertijd was er sprake van aanzienlijke verbeteringen in de technologie voor de wijnbereiding, de toegang tot betere druivenrassen en ziekte-resistente klonen, en systematisch onderzoek op het gebied van wijnbouw.
Na de opheffing van het alcoholverbod in Canada in 1927 beperkten de provincies strikt het aantal vergunningen om wijn te produceren. Een bijna 50 jaar durend moratorium op de afgifte van nieuwe wijnbouwvergunningen werd uiteindelijk in 1974 opgeheven. In datzelfde decennium begonnen demonstratieplantages aan te tonen dat Vitis vinifera met succes in Canada kon worden geteeld. Andere telers ontdekten dat wijnen van hoge kwaliteit konden worden geproduceerd als de wijnstokken van de Vitis vinifera werden geteeld met verlaagde opbrengsten, nieuwe technieken voor het inbinden van de ranken en een aangepast beheer van het bladerdak.
In 1988 vonden drie belangrijke gebeurtenissen plaats: de vrije handel met de Verenigde Staten, de vaststelling van de Vintners Quality Alliance (VQA)-norm, en een belangrijk programma voor de vervanging/opwaardering van wijnstokken. De VQA fungeert als het regelgevings- en appellationstelsel dat “hoge kwaliteit” en “authenticiteit van oorsprong” moet garanderen voor Canadese wijnen uit de provincies British Columbia en Ontario. Elk van deze gebeurtenissen diende op een of andere manier om de levensvatbaarheid van de wijnindustrie in Canada te verbeteren.
Tijdens de jaren 1990, Canadese wijnboeren bleven aantonen dat fijne druivensoorten in koelere groeiomstandigheden potentieel complexe smaken, delicate maar persistente aroma’s, strak gerichte structuur en langere rijping potentieel dan hun tegenhangers in warmere groeiende regio’s van de wereld kunnen bezitten.
Gekelderde in CanadaEdit
Cellared in Canada was van 1994 tot 2018 een voormalige aanduiding voor wijnproducten van Canadese wijnhuizen, waarvan de druivenmost afkomstig is van buiten Canada. Canadese wijnmakerijen kunnen voorgegiste druivenmost uit andere landen invoeren en gebruiken voor de productie van wijn onder hun eigen producten. De maximumhoeveelheid buitenlandse wijn die in wijnbouwproducten van het type “Cellared in Canada” mag worden gebruikt, hangt af van de provincie waaruit de wijn afkomstig is; in sommige provincies moet een minimumhoeveelheid plaatselijke druiven worden gebruikt om als “Cellared in Canada”-wijn te kunnen worden aangemerkt. In Ontario moest 30 % van de druiven in “Cellared in Canada”-wijn afkomstig zijn van plaatselijke wijnhuizen. Omgekeerd stelde British Columbia niet het gebruik van lokale druiven voor de productie van zijn Cellared in Canada-wijnproducten verplicht.
Eind 2009 kwam er lokale en internationale kritiek op de Cellared in Canada-praktijk en de Liquor Control Board of Ontario (LCBO). Druiventelers in Ontario begonnen te protesteren tegen de praktijk als een bedreiging voor hun levensonderhoud bewerende dat duizenden tonnen Canadese druiven blijven rotten aan de wijnstok omdat producenten geïmporteerde druiven gebruiken om wijn te maken geëtiketteerd als “Canadees”. Wijnproducenten die de vermelding “Cellared in Canada” niet gebruiken, bekritiseren de praktijk als schadelijk voor de reputatie van Canadese wijnen en misleidend voor de consument. Producenten en telers in Canada hebben bij de regering een verzoek ingediend om de praktijken op verschillende punten te wijzigen, zoals het duidelijker vermelden van de oorsprong van de druiven op het wijnetiket en het vergroten van de zichtbaarheid van 100 % Canadese wijnen die worden geproduceerd door leden van de Vintners Quality Alliance (VQA) in slijterijen die door de provincie worden beheerd. Vanaf augustus 2009, de provincie winkels van de LCBO featured minder dan 2,5 procent Canadese wijn geproduceerd door VQA leden met de overgrote meerderheid van haar wijnen geproduceerd onder de “Cellared in Canada” aanduiding met maximaal 70 procent buitenlandse druiven.
In maart 2018, de Canadese Food Inspection Agency kondigde de Cellared in Canada aanduiding vervangen door twee nieuwe aanduidingen, afhankelijk van de hoeveelheid buitenlandse wijn gemengd in het product. Producten die voornamelijk uit buitenlandse druiven bestaan, krijgen de aanduiding “International blend from imported and domestic wines”; terwijl voornamelijk binnenlandse wijnen die buitenlandse druiven bevatten, de aanduiding “International blend from domestic and imported wines” krijgen.