Hoewel het een thema was in Hollywoodfilms zoals Lady in Cement en boeken zoals E. L. Doctorow’s Billy Bathgate, bleef het de vraag of zo’n omslachtige en tijdrovende methode van executie praktisch was. Cement heeft vele uren of zelfs dagen nodig om volledig uit te harden en tot 2016 was er nooit een gedocumenteerd geval – hoewel misdaadhistoricus Thomas Reppetto zei dat er waarschijnlijk real-life voorbeelden zijn geweest die nooit zijn gevonden.
In mei 2016 werd het eerste en enige gedocumenteerde geval van “cementschoenen” gemeld. Het lichaam van Brooklyn bendelid Peter Martinez, 28 jaar oud, beter bekend op straat als Petey Crack, spoelde aan in de buurt van Manhattan Beach in Brooklyn. Zijn hoofd was in duct tape gewikkeld, de directe oorzaak van zijn dood. Zijn voeten en scheenbenen waren omhuld met beton dat in een emmer van vijf liter zat. Zijn lichaam dreef naar de kust door lucht in het beton, omdat het niet genoeg tijd had gekregen om te drogen voordat het in de oceaan werd gegooid.
Beton is wel gebruikt als gewicht om een lichaam te dumpen. In 1941 werd het lichaam van Johnnie Goodman, een afperser uit Philadelphia, door krabbenvissers gevonden in een kreek in New Jersey, gewogen met een blok beton van 18 kilo. Op 24 augustus 1964 werd het lichaam van Ernest Rupolo, 52 jaar oud, een afperser die in 1944 Vito Genovese inlichtte, gevonden in Jamaica Bay, New York, met betonblokken vastgebonden aan zijn benen. Er wordt ook gespeculeerd dat de smokkelaar Rocco Perri werd vermoord door hem in 1944 betonnen schoenen aan te meten en in de haven van Hamilton te gooien.