Chadwick Boseman en Ryan Coogler over hoe ‘Black Panther’ geschiedenis maakt

Chadwick Boseman had moeite om op adem te komen nadat hij was gecast als Black Panther. Toen hij voor het eerst zijn spandex pak voor “Captain America: Civil War” uit 2016, voelde het te beperkend. “Het was verstikkend,” herinnert Boseman zich. “Letterlijk, het sloot elke mogelijkheid af om lucht bij je te krijgen. Ik zat erin, deed het masker op. Ik zei: ‘Hé, je moet me hieruit halen!'” Tegen de tijd dat hij de hoofdrol speelde in zijn eigen film, als de eerste zwarte Marvel-superheld met zijn naam op de poster, voelde Boseman zich meer op zijn gemak in zijn opnieuw ontworpen kostuum. “Ik denk dat het na een tijdje als huid begint te voelen,” zegt de 41-jarige acteur. “Maar het kost tijd om op die plek te komen.”

Hetzelfde kan worden gezegd voor Disney’s langverwachte tentpole “Black Panther,” die op 16 februari in de bioscoop opent. Tientallen jaren lang hebben acteurs, regisseurs, producenten en fans zich afgevraagd waarom Hollywood zo traag was om zwarte superhelden naar het grote scherm te brengen. Het is niet dat er geen pogingen waren. In de jaren ’90 had Warner Bros. oorspronkelijk Marlon Wayans aangetrokken om Robin te vertolken in een “Batman” film, voordat Chris O’Donnell de rol van sidekick kreeg. Wesley Snipes speelde in de vampier superheld franchise “Blade”, die twee vervolgen opleverde. In 2004 speelde Halle Berry de hoofdrol in “Catwoman”, die door de critici belachelijk werd gemaakt en een flop werd aan de kassa’s. En 12 jaar later dook Will Smith, de co-ster van het succesvolle “Men in Black”, op in “Suicide Squad” als de ondergewaardeerde huurmoordenaar Deadshot.

“Black Panther”, geregisseerd door Ryan Coogler, is een film die tegelijkertijd een beweging is, of op zijn minst een moment dat baanbrekend aanvoelt op dezelfde manier als de runaway-hit “Wonder Woman” van vorig jaar miljoenen vrouwen inspireerde. “Panther” is de eerste keer dat een grote studio een zwarte superheldenfilm heeft uitgebracht met een Afro-Amerikaanse regisseur en een voornamelijk zwarte cast, waaronder Forest Whitaker, Angela Bassett, Michael B. Jordan, Lupita Nyong’o, Danai Gurira en Letitia Wright als Shuri, de prinses van het fictieve Afrikaanse land Wakanda.

De realiteit van deze mijlpaal is niet verloren voor Coogler, de 31-jarige regisseur van de Sundance lieveling “Fruitvale Station” en de “Rocky” sequel “Creed.” “Ik denk dat vooruitgang komt in ebben en stromen,” zegt Coogler. “Ik hoop dat dingen zich blijven openen. Als er meer inhoud wordt gemaakt, kunnen er meer kansen zoals de onze komen voor mensen. Maar je moet je voet op het gaspedaal zetten als het daarop aankomt, anders kunnen dingen teruggaan naar waar ze waren.”

“Black Panther” kronieken een oorsprongsverhaal voor een Marvel-personage dat voor het eerst zijn debuut maakte in de stripboeken in 1966. Op het grote scherm is hij een krijger genaamd T’Challa, die terugkeert naar een Afro-futuristisch land om de troon te erven als koning. De release van de film valt samen met een kruispunt in Amerika. De raciale spanningen lopen op door een president die voortdurend verwerpelijke opmerkingen maakt over immigranten uit niet-blanke landen. “Black Panther” komt ook op de hielen van #OscarsSoWhite, de twee opeenvolgende jaren (2015 en 2016) dat de Motion Picture Academy geen acteurs van kleur nomineerde voor awards.

Anticipatie voor de release van “Black Panther” is veel hoger dan voor de laatste outings van Batman en Thor. In mei 2016 begon de hashtag #BlackPantherSoLIT trending op Twitter toen castingdetails rond de film opdoken. “Panther” is klaar om box office records te breken voor februari, een typisch rustigere tijd als het publiek inhaalt op romantische komedies rond Valentijnsdag. Het nieuwste kroonjuweel van Marvel zal in het openingsweekend naar schatting 150 miljoen dollar opbrengen. Een sterke omzet voor “Black Panther”, waarvan de productie bijna 200 miljoen dollar kostte en de marketing nog eens 150 miljoen dollar, zou een duidelijk signaal zijn voor de filmindustrie dat bepaalde gemeenschappen nog steeds sterk ondergewaardeerd zijn. Terwijl de binnenlandse kaartverkoop vorig jaar kelderde, verdubbelde het aantal frequente Afro-Amerikaanse bioscoopbezoekers bijna tot 5,6 miljoen in 2016, volgens een onderzoek van de Motion Picture Assn. of America.

Sommigen letten wel op. “Vertegenwoordiging is belangrijk,” zegt Alan Horn, voorzitter van Walt Disney Studios, dat eigenaar is van Marvel. “Het is een krachtig en belangrijk iets voor mensen om te weten dat ze worden gezien en om zichzelf weerspiegeld te zien in onze films en de verhalen die we vertellen.” Horn gelooft dat “Black Panther” deel uitmaakt van een golf van verandering. “In termen van genderdiversiteit hebben we het heel goed gedaan,” zegt hij, wijzend op het eigen rooster van zijn studio dat “Beauty and the Beast”, “Coco” en de aankomende live-action “Mulan” omvat. “Als het gaat om diversiteit die kleur en etniciteit weerspiegelt, zou ik zeggen: ja, je zult meer zien.”

Dat begint al te gebeuren. In 2017 werd Jordan Peele’s “Get Out” een box office-sensatie, met $ 254 miljoen aan wereldwijde kaartverkoop (samen met vier Oscarnominaties). In maart onthult Disney Ava DuVernay’s “A Wrinkle in Time,” een $ 100 miljoen-plus bewerking van de populaire roman van Madeleine L’Engle met Oprah Winfrey en nieuwkomer Storm Reid in de hoofdrol. Ondanks deze spraakmakende titels is het idee dat Hollywood op een kantelpunt staat misschien naïef.

“Om op die manier te denken, negeert de geschiedenis”, zegt de Oscar-genomineerde DuVernay, die bevriend is met Coogler en de regie van “Black Panther” vóór hem heeft doorgegeven. “Als we het hebben over verschillende films van zwarte filmmakers die in een cluster uitkomen, dan is dat de afgelopen 30 jaar keer op keer gebeurd.” Ze noemt regisseurs als Spike Lee, John Singleton, Troy Beyer en Kasi Lemmons. “Ik denk dat de vraag voor ons is hoe we dat in stand kunnen houden en het een feit maken, niet een trend.”

De première van “Panther” op 29 januari in Los Angeles was niet zomaar een avondje uit voor Hollywood. “Elke zwarte persoon die ik spreek die gaat, de vraag is: ‘Wat draag je?'” vertelde DuVernay aan Variety tijdens een telefoongesprek die ochtend. “Het is een evenement!” De enorme menigte fans die zich buiten verzamelde, sommigen in tranen, suggereerde de geschiedenis makende aard van de affaire. Veel van de cast droegen kleding met een Afrikaans thema, als een knipoog naar de “koninklijke kleding” waar op de uitnodiging om werd gevraagd. “Voor gekleurde mensen is een superheld iets waar we op hopen,” zei acteur Courtney B. Vance toen hij het theater binnenkwam. “Dat het hier is, is een bewijs dat we een film kunnen openen. Het is iets dat ons misschien aanmoedigt. Als we het hier kunnen, kunnen we het elders ook.”

Danai Gurira repeteert met Ryan Coogler op de set.
Courtesy of Marvel/Matt Kennedy

Een paar dagen eerder hadden Coogler en Boseman een ontmoeting met Variety op een afgelegen weg in Griffith Park. Nadat ze al hun eigen stunts voor de fotoshoot hadden gedaan – waaronder het beklimmen van een rotsblok op sokken, wat een Disney-publicist deed gillen van angst – ging het duo zitten voor een interview over het maken van “Black Panther.”

De twee ontmoetten elkaar voor het eerst in 2015 in het Four Seasons Hotel in Beverly Hills, toen Boseman stiekem naar binnen glipte tijdens Cooglers persjunket voor “Creed.” “Het voelde alsof we op dezelfde pagina zouden zitten over wat het was,” zegt Boseman, die net als Coogler zijn start kreeg in onafhankelijke films. Voorafgaand aan Black Panther portretteerde Boseman honkballegende Jackie Robinson in “42” en soulicoon James Brown in “Get On Up”. De acteur verdiepte zich in de betekenis van Black Panther in de populaire cultuur. Hij vertelt een verhaal over hoe hij naar een lokale stripwinkel ging om oude nummers te kopen, ook al zou Marvel ze gratis aan hem geven. Hij droeg een hoed en zonnebril als vermomming, maar werd herkend toen hij terugkwam voor meer leesmateriaal. “Ze hadden zoiets van: ‘Dit is de kerel die het personage speelt!'” herinnert Boseman zich.

Coogler beseft dat er een overkoepelende boodschap in zijn films zit. “Voor mij, achteraf gezien, realiseerde ik me dat veel van waar ik als artiest mee te maken heb, te maken heeft met thema’s van identiteit,” zegt de regisseur. “Ik denk dat het iets gemeenschappelijks is onder Afro-Amerikanen. Voor ons is het een vreemde omstandigheid hoe wij onszelf zien.” Hij maakte een pelgrimstocht naar Afrika voordat hij begon met de opnames van “Black Panther”, de eerste keer dat hij het continent bezocht. “Ik moet gaan als ik deze film maak,” zegt Coogler. “Ik ben niet gekwalificeerd alleen omdat ik er zo uitzie.”

Op de vraag of een blanke regisseur “Black Panther” had kunnen maken, aarzelt Boseman. “Nou, is het mogelijk voor hen om het te maken? Het zou kunnen, ja. Zouden ze zijn perspectief hebben? Waarschijnlijk niet. Het zou niet op dezelfde manier genuanceerd zijn omdat ze niet hetzelfde conflict zouden hebben. Ze hebben niet het Afro-Amerikaanse conflict dat bestaat: Of je je er nu bewust van bent of niet, je hebt een afkomst die heel moeilijk te traceren is.”

Toevoegt Coogler: “Ik neig naar films waarin de filmmaker een persoonlijke band heeft met het onderwerp. Ik weet niet of je een groep films kunt vinden die beter over de Italiaans-Amerikaanse georganiseerde misdaad gaan dan ‘Godfather 1,’ ‘Godfather 2,’ ‘Mean Streets’ en ‘Goodfellas.’ Toon me een film over Brooklyn die beter is dan ‘Do the Right Thing’.”

De reis van ‘Black Panther’ naar het witte doek was een lang proces. In de vroege jaren ’90 wilde Snipes de rol spelen, hij ging zelfs zo ver dat hij meewerkte aan een script en een reeks regisseurs ontmoette. “We dachten dat het iets heel cools en atypisch zou zijn voor een Marvel stripfiguur,” zegt Snipes. “Iets dat blanke mensen, zwarte mensen, Aziatische mensen zou aanspreken, en wat martial arts in zich zou hebben. Het zou een cultureel divers strontgat zijn geweest,” zegt hij lachend, daarbij een knipoog gevend naar Donald Trump. De film is nooit van de grond gekomen. “Destijds waren er geen sjablonen voor,” zegt hij.

“Vooruitgang komt in ebben en stromen. Je moet je voet op het gaspedaal zetten als het komt… anders kunnen dingen teruggaan naar waar ze waren.”
Ryan Coogler

Toen Disney in 2009 Marvel Entertainment overnam, was het eerste mandaat om een wereld te creëren voor de populairste personages, zoals Iron Man en de Incredible Hulk. Toch werd er in de eerdere films vluchtig verwezen naar Black Panther, ook al zagen we hem niet. Het was pas in “Civil War” dat Marvel-producenten een ingang hadden voor het personage. Ze hadden een neutrale figuur nodig die niet de kant van Captain America of Iron Man zou kiezen.

Toen leidinggevenden bijeenkwamen, dachten ze alleen aan Boseman voor de rol van Black Panther, op basis van zijn eerdere transformaties op het scherm. “Ik denk dat het 24 uur was tussen het zeggen van zijn naam in een creatieve verhaalvergadering en het praten met zijn agent en het krijgen van aan de telefoon met hem,” zegt Kevin Feige, de president van Marvel Studios. Hoewel Robert Downey Jr., Chris Hemsworth en Chris Pratt oorspronkelijk allemaal auditie moesten doen voor hun Marvel-rollen, kreeg Boseman zijn aanbod ter plekke zonder een lezing. Hij accepteerde via de luidspreker vanuit Zürich, waar hij de pers deed voor “Get On Up.”

Acteurs zijn vaak bang om getypecast te worden als striphelden, maar Boseman maakte zich daar geen zorgen over. “Ik dacht niet dat dat een probleem zou zijn, vanwege de andere personages die ik heb gespeeld,” zegt hij. “Ik heb al een periode meegemaakt waarin ik niemand anders was dan Jackie Robinson. Ik heb tijden meegemaakt waarin ik Jackie Brown was, want fans als ze opgewonden zijn, hebben ze James Brown en Jackie Robinson in hun gedachten.” Stoort het hem? Helemaal niet. “Het is grappig,” zegt hij.

Het spelen van Black Panther betekende dat Boseman een bootcamp in moest om het personage fysiek en emotioneel te begrijpen. Hij werkte met een dialectcoach om een Zuid-Afrikaans accent te perfectioneren, en hij deed een DNA-test om meer over zijn eigen afkomst te weten te komen. “Een van de sleutelfactoren was dat ik een idee kreeg van mijn achtergrond,” zegt hij. Hij bracht tot wel vijf uur per dag door in de sportschool, met een regime dat gewichten, cardio en vechtsporten omvatte. “Je kunt niet eens stoppen,” zegt Boseman, die op draaidagen maar twee uurtjes kon binnenhalen. Hij moest zich ook aan een speciaal dieet houden. “In het begin at ik veel vlees,” zegt hij. “En toen voelde ik dat het te veel was voor de hoeveelheid energie die we elke dag moesten verbruiken.” Hij voelde zich niet beweeglijk. “Dus werd mijn dieet meer vegetarisch naarmate we verder gingen.”

Hoewel de Marvel-films een uniforme cookiekutter-vibe hebben, Coogler heeft de leidinggevenden ervan overtuigd hem enkele bekende gezichten te laten meenemen, waaronder Rachel Morrison, de director of photography van Fruitvale Station, Hannah Beachler, production designer van Creed en zijn vaste editor Michael Shawver. Dat heeft ertoe geleid dat sommige recensenten opmerken dat “Black Panther” een meer verheven vibe heeft. “Ik heb het gevoel dat het absoluut een Ryan Coogler-film is,” zegt Boseman. “Er zijn bepaalde keuzes die worden gemaakt die duidelijk zijn stempel erop drukken.”

Op het Disney-terrein, tijdens de post-productie, had Coogler een parkeerplaats naast zijn vriend DuVernay, die “Wrinkle” aan het afronden was. “Ava is als mijn zus,” zegt Coogler. “Ik zie haar als onze leider. De jonge filmmakers die nu opkomen, kijken naar Ava voor onze volgende stap.”

Hun deuren stonden tegenover elkaar in dezelfde gang, en ze haalden vaak bezoekers binnen om elkaar te ontmoeten. Coogler stelde DuVernay voor aan een van haar helden, de auteur Ta-Nehisi Coates. Korte tijd later riep DuVernay Coogler naar de parkeerplaats. De autoramen rolden naar beneden – een zeker iemand wilde hem gedag zeggen. Haar naam was Oprah. DuVernay lacht als ze terugdenkt aan die dag, en zegt dat het lot hen beiden bij hun respectievelijke projecten bracht. “Mijn hart wilde één ding doen,” zegt ze. “Zijn hart wilde iets anders doen. We hadden veel geluk dat we ze naast elkaar konden doen.”

Er is al gesproken over het onvermijdelijke vervolg op “Black Panther”. Zal Coogler weer in de regisseursstoel zitten? “Het is nog te vroeg om iets te zeggen over een tweede ‘Black Panther’, maar we willen zeker dat hij terugkomt”, zegt Horn over zijn regie van andere projecten.

Boseman wil ook niet speculeren over andere afleveringen. Tenminste, nog niet. “Ik geniet van dit moment,” zegt hij. “Als we over vervolgen beginnen te praten – als we er vier doen, twee, drie – wil ik gewoon dat ze allemaal speciaal zijn zoals deze.”

Meredith Woerner droeg bij aan dit verhaal. Bekijk hieronder een video achter de schermen van de covershoot.