De naam van het oorspronkelijke Zwitserse liedje was “Der Ententanz” (De eendendans). Er wordt gezegd dat het een drinklied was dat op het Oktoberfest werd gezongen. Ergens in de late jaren 1970, kreeg het lied de naam “Vogeltanz” (De Vogeltjesdans) of “Vogerltanz” (Kleine Vogeltjesdans of Vogeltjesdans), hoewel deze namen in Duitsland nooit echt aanslaan. Op sommige bladmuziek en opnames wordt het “Vogeltjesdans” genoemd. Sinds 1963 speelde Werner Thomas het in restaurants en hotels. Tijdens een van Thomas’ optredens hoorde de Belgische producer Louis van Rymenant het liedje. Van Rymenant liet er een tekst bij maken en bracht het in 1970 zonder veel succes uit via zijn uitgeverij Intervox Music (later samen met zijn andere maatschappij Eurovox Music). Op latere uitgaven van het nummer werd Van Rymenant echter vermeld als co-auteur onder de pseudoniem Terry Rendall. Eurovox Music beheert nu wereldwijd de uitgeefrechten, behalve in de VS (September Music), Groot-Brittannië (Valentine Music) en Nederland (Benelux Music), sub-uitgevers.
In 1980 bracht de Nederlandse lokale band “De Electronica’s” een instrumentale versie genaamd “De Vogeltjesdans” uit als de B-kant van een single. De A-kant was geen hit, maar lokale radiostations in het zuiden en oosten van Nederland besloten de plaat om te draaien en begonnen “De Vogeltjesdans” te draaien. De plaat kwam de Nederlandse hitlijsten binnen en bleef daar ruim zeven maanden staan, waarmee het internationale succes van het nummer begon. Op sommige uitgaven van de muziek staat Werner Thomas vermeld als de enige componist, terwijl op andere uitgaven andere auteurs staan vermeld, bijvoorbeeld als “Thomas/Rendall/Hoes”, waarbij de laatste naam verwijst naar de Nederlandse zanger/producer Johnny Hoes, die het nummer opnieuw arrangeerde voor de Electronicas-opname (die werd uitgebracht op Hoes’ eigen platenlabel, Telstar Records). Hij schreef ook een nieuwe Nederlandse tekst voor het nummer, hoewel de Electronicas-versie een instrumentale versie is (Hoes nam zelf de vocale versie op, maar dat werd geen hit).
Sindsdien is het liedje bekend geworden onder tal van andere “vogeltjesnamen”, waaronder “Vogerltanz” (Vogeltjesdans), “Danse des Canards”, “El Baile de los Pajaritos”, “Il Ballo del Qua Qua”, “Chicken Dance” en “Dance Little Bird”. Meer dan 140 versies ervan zijn wereldwijd opgenomen, waaronder verschillende versies die werden uitgebracht door Walt Disney Records, samen goed voor meer dan 40.000.000 platen.
De dans werd in 1981 opnieuw geïntroduceerd in de Verenigde Staten tijdens het Tulsa, Oklahoma Oktoberfest. De leden wilden hun liefde door middel van dans in kostuums demonstreren, maar er waren nergens in de buurt van Tulsa eendenkostuums verkrijgbaar. Bij een plaatselijk televisiestation was echter een kippenpak beschikbaar dat werd geschonken voor gebruik op het festival, waardoor de “Chicken Dance” zijn naam kreeg.
In 1982 nam de polka-thema coverband “The Emeralds”, uit Edmonton, Alberta, Canada, een op polka geïnspireerde versie van het nummer op, uitgebracht door K-Tel records. Het album “Bird Dance” werd dubbel platina in Canada, en goud in Australië. Het lied droeg ook bij tot het succes van meerdere gouden albums voor de Emeralds in 1983 en 1984. Het nummer werd nog bekender toen het werd gebruikt in twee films: John Paizs’s cultklassieker Crime Wave, en Jimmy Neutron: Boy Genius. en het werd ook gebruikt in de Only Fools and Horses aflevering The Unlucky Winner Is…. Een remix werd ook uitgebracht door de Belgische band Brussels Sound Revolution in 1990.
Chart succes Edit
In 1981, Henry Hadaway produceerde een versie van de “Chicken Dance”, die werd uitgebracht in het Verenigd Koninkrijk als een instrumentale novelty tune “The Birdie Song” door The Tweets. Het bereikte nummer twee in de singles chart in oktober 1981, waardoor het de meest populaire versie werd. In 2000 werd deze versie verkozen tot “het meest irritante liedje aller tijden” in een opiniepeiling in opdracht van de website dotmusic. Het liedje wordt vaak gezongen met een tekst van een beetje van dit en een beetje van dat en schud je bips op het deuntje. Alternatieve teksten zijn “I don’t want to be a chicken, I don’t want to be a duck, So I shake my butt, Quack, quack, quack, quack!”
De op polka geïnspireerde coverversie van het nummer door “The Emeralds” uit Edmonton, Alberta, Canada werd dubbelplatina in Canada, en goud in Australië. Het nummer droeg ook bij aan het succes van meerdere gouden albums voor de Emeralds in 1983 en 1984.
In 1990 brachten de Nederlandse band Grandmaster Chicken en DJ Duck het nummer uit als “Check Out the Chicken”, dat in Australië een piek bereikte op nummer 16.