Wat is chlooracne?
Chlooracne is een zeldzame huidaandoening die wordt veroorzaakt door bepaalde giftige gehalogeneerde aromatische koolwaterstofchemicaliën, waaronder de dioxines. Het ontwikkelt zich enkele maanden na het inslikken, inademen of aanraken van de verantwoordelijke stof.
De naam “chlooracne” is misleidend, omdat het niet gerelateerd is aan acne. Een correctere terminologie is “MADISH”-Metabolising Acquired Dioxin Induced Skin Hamartomas. In plaats van overactieve talgklieren, zoals bij acne het geval is, concentreren de klieren de verantwoordelijke chemische stof en metaboliseren deze uiterst langzaam. Dit proces verandert de genexpressie in de talgklieren en verandert ze van functionerende vetproducerende klieren in de huidcysten (hamartomen) van chlooracne.
De meeste gevallen van chlooracne zijn te wijten aan beroepsmatige blootstelling, maar chlooracne kan ook ontstaan na toevallige milieuvergiftiging. Honderddrieënnegentig gevallen van chlooracne waren het gevolg van een industrieel ongeval in Seveso, Italië in 1976. Opzettelijke dioxinevergiftiging wordt toegeschreven aan het veranderde uiterlijk van de Oekraïense president Victor Joesjtsjenko in september 2004. Zeer lage concentraties dioxine en dioxineachtige aromatische koolwaterstoffen zijn alomtegenwoordig in het milieu, maar standaardblootstelling aan het milieu leidt niet tot chlooracne.
Chlooracne
Wat veroorzaakt chlooracne?
Chlooracne wordt veroorzaakt door blootstelling aan gehalogeneerde aromatische koolwaterstoffen, die het vaakst voorkomen in:
- Fungiciden
- Insecticiden
- Herbiciden
- Houtverduurzamingsmiddelen
Chlooracne is het meest voorkomende huidteken van dioxinevergiftiging. Verantwoordelijke chemicaliën zijn onder meer:
- Chlornaftaleen
- Polychloorbifenylen (PCBc)
- Gepolychloreerde dibenzo-p-dioxinen (PCDD’s)
- Polychloordibenzofuron (PCDF’s)
- Chloorfenolverontreinigingen
- Trifluormethyls
- Pyrazoolderivaten
- Chloorbenzeen
Acute vergiftiging
Acute blootstelling aan extreem hoge niveaus van de verantwoordelijke chemicaliën hierboven vermeld, kan systemische symptomen veroorzaken. Deze omvatten:
- Erge en plotselinge gastro-intestinale ziekte
- Pancreatitis
- Liverdysfunctie
- Neuropathie
Als deze systemische symptomen afnemen, beginnen de huidveranderingen, en dit is het moment waarop de diagnose chlooracne duidelijker kan worden. Men denkt dat de huidveranderingen optreden als de chemische stof zich uit andere orgaansystemen begint te herverdelen in de talgklieren.
Wat zijn de kenmerken van chlooracne?
De kenmerken van chlooracne zijn:
- Open en gesloten comedonen (mee- en mee-eters)
- Niet ontstoken knobbeltjes en cysten
De laesies komen het meest voor op de wangen, achter de oren, in de oksels en in de liezen. Hoewel ze op acne lijken, is de huid meestal niet vet; in feite zijn de olieklieren vaak kleiner dan normaal.
Andere huidproblemen die worden gezien bij patiënten met chlooracne zijn onder meer:
- Zweetige handpalmen en voetzolen (hyperhidrosis)
- Porphyria cutanea tarda (pigmentatie, toegenomen haargroei en blaren op blootgestelde huid)
Andere gezondheidsproblemen
Andere gezondheidsproblemen kunnen onder meer zijn:
- Aandoenlijke leverfunctie
- vermoeidheid (slaapstoornissen)
- Zenuwaandoeningen (voorbijgaande perifere neuropathie, en encefalopathie – dit kan leiden tot slechte concentratie en depressie)
- Hoge niveaus van circulerende bloedvetten (hyperlipidemie)
- Impotentie
- Diabetes type 2
De gegevens voor een associatie met andere gezondheidsproblemen en geboorteafwijkingen zijn tegenstrijdig.
Hoe wordt de diagnose chlooracne gesteld?
Het gehalte van gehalogeneerde aromatische koolwaterstoffen in bloedtests is niet betrouwbaar voor de diagnose, vanwege de herverdeling van de chemicaliën over het lichaam en hun metabolisme.
De diagnose wordt meestal gesteld op grond van de anamnese en een deskundige klinische mening. Biopsieën van de aangetaste huid kunnen een vermindering van de normale dichtheid van de talgklieren en de ontwikkeling van de huidhamartomen aantonen. Immunohistochemische tests (bijv. CYP1A1) kunnen worden gedaan op de hamartomen om up- of down-regulatie van genexpressie te bepalen om de klinische diagnose te ondersteunen.
Wat is de behandeling voor chlooracne?
Als chlooracne is herkend, moet de bron van blootstelling worden geïdentificeerd en de getroffen persoon en andere werknemers moeten worden verwijderd van blootstelling aan het.
Op beroepsziekte als gevolg van chemische blootstelling is een meldingsplichtige aandoening. Woont u in Nieuw-Zeeland, neem dan contact op met Worksafe NZ van het Department of Labour, New Zealand voor nadere informatie.
De meeste chlooracne-laesies verdwijnen binnen 2 jaar, mits de blootstelling aan de chemische stof is gestopt. In sommige gevallen blijven ze veel langer bestaan omdat de chemische stof langzaam blijft vrijkomen uit vetcellen.
Peristente gevallen kunnen worden geholpen met standaardbehandelingen voor acne, met name orale antibiotica en soms isotretinoïne. Comedonen en cysten kunnen worden weggesneden of weggebrand.