Er zijn momenteel zeven verschillende klassen van geneesmiddelen beschikbaar voor het verlagen van het cholesterolgehalte. Er zijn momenteel zeven HMG-CoA-reductaseremmers (statines) goedgekeurd voor het verlagen van cholesterolniveaus en zij zijn de eerstelijnsdrugs voor het behandelen van lipidenstoornissen en kunnen LDL-C niveaus met zo veel 60% verlagen. Statines zijn ook effectief in het verlagen van triglyceride niveaus bij patiënten met hypertriglyceridemie. Statines verlagen het LDL-gehalte door remming van de HMG-CoA-reductase-activiteit, wat leidt tot verlaging van het levercholesterolgehalte, wat resulteert in een up-regulering van de lever-LDL-receptoren, waardoor de klaring van LDL toeneemt. De belangrijkste bijwerkingen zijn spiercomplicaties en een verhoogd risico op diabetes. De verschillende statines hebben wisselende interacties met geneesmiddelen. Ezetimibe verlaagt het LDL-C-gehalte met ongeveer 20% door de cholesterolabsorptie door de darmen te remmen, wat leidt tot een verminderde levering van cholesterol aan de lever, een daling van het levercholesterolgehalte en een up-regulering van lever-LDL-receptoren. Ezetimibe is zeer nuttig als add-on therapie wanneer statinetherapie niet voldoende is of bij statine-intolerante patiënten. Ezetimibe heeft weinig bijwerkingen. Galzuursequestreerders verlagen de LDL-C met 10-30% door de absorptie van galzuren in de darm te verminderen, waardoor de galzuurpool afneemt en de synthese van galzuren uit cholesterol wordt gestimuleerd, hetgeen leidt tot een daling van het levercholesterolgehalte en een up-regulatie van lever-LDL-receptoren. Galzuursequestranten kunnen moeilijk zijn in het gebruik omdat zij de absorptie van meerdere geneesmiddelen verminderen, het triglyceridengehalte kunnen verhogen en constipatie en andere gastro-intestinale bijwerkingen kunnen veroorzaken. Zij verbeteren de glycemische controle bij patiënten met diabetes, wat een bijkomend voordeel is. PCSK9 monoklonale antilichamen verlagen de LDL-C met 50-60% door PCSK9 te binden, waardoor de afbraak van LDL-receptoren wordt verminderd. PCSK9-remmers verlagen ook de Lp(a)-spiegels. PCSK9-remmers zijn zeer nuttig wanneer maximaal getolereerde statinetherapie het LDL niet voldoende vermindert en bij patiënten die statine-intolerant zijn. PCSK9-remmers hebben zeer weinig bijwerkingen. Bempedonzuur verlaagt het LDL-C met 15-25% door remming van de activiteit van ATP-citraatlyase in de lever, wat leidt tot een daling van de cholesterolsynthese in de lever, een daling van het cholesterolgehalte in de lever en een up-regulering van LDL-receptoren. Bempedonzuur wordt gebruikt bij patiënten die hun LDL-C-doelstellingen niet bereiken met maximaal getolereerde statinetherapie of bij patiënten die statines niet verdragen. Bempedonzuur wordt in verband gebracht met verhogingen van de urinezuurspiegel en jichtaanvallen en met peesrupturen. Mipomersen en lomitapide zijn goedgekeurd voor het verlagen van LDL-spiegels bij patiënten met homozygote familiaire hypercholesterolemie. Mipomersen, dat niet langer verkrijgbaar is, is een apolipoproteïne-antisenso-oligonucleotide van de tweede generatie dat de synthese van apolipoproteïne B vermindert, wat leidt tot een vermindering van de vorming en synthese van VLDL. Lomitapide remt het microsomale triglyceride-transferproteïne, waardoor de vorming van chylomicronen in de darm en van VLDL in de lever afneemt. Zowel mipomersen als lomitapide kunnen levertoxiciteit veroorzaken en daarom werden ze goedgekeurd met een risico-evaluatie en -beperkingsstrategie (REMS) om het risico te beperken. Voor volledige dekking van alle gerelateerde gebieden van Endocrinologie, bezoek onze on-line GRATIS web-tekst, WWW.ENDOTEXT.ORG.