Hoewel de incorporatie van Chickasaw in 1946 tot stand kwam, gaan de naam en de geschiedenis ervan meer dan 200 jaar terug. In 1733 werd een groot stuk land, wat nu Chickasaw is, door Bienville aan zijn vriend D’Arraguette geschonken. Volledige verslagen van alle vroege veranderingen in eigendom zijn niet gemakkelijk beschikbaar, maar de namen van Lorending (Laurendine), Chastang en Alvarez worden onder andere genoemd. De inheemse Amerikanen noemden de kreek die door het gebied stroomde Chickasha Bogue, en die naam bleef hangen, later verengelsd tot Chickasaw. Het was een kruispunt voor bendes van meestal vreedzame Indianen (hoewel de Chickasaws nogal oorlogszuchtig kunnen zijn geweest) die elk seizoen naar andere gebieden trokken. Het werd bewoond door boeren, en werd later een handelspost, waar nederzettingen ontstonden. De Apalache-indianen zouden tot de eerste kolonisten van het gebied hebben behoord; zij bekeerden zich tot het christendom en vermengden zich met de Fransen en de Choctaws, en met andere stammen. De legende vertelt ons dat er ook een wetteloze groep was die zich bezighield met piraterij en roof, en die de inhammen en baaien langs de Chickasaw Bogue als schuilplaats gebruikte. De kreek zelf werd alleen overgestoken met ponten, totdat in het begin van de 20e eeuw de eerste houten brug werd gebouwd. Blijkbaar hebben de Amerikaanse Revolutie en later de Burgeroorlog weinig of geen invloed gehad op het gebied.
Aan het begin van de eeuw groeide er een aanzienlijke ontwikkeling in wat nu Whistler is, gecentreerd rond de spoorwegwinkels. In 1910 verkavelden de gebroeders Thompson North Mobile, maar er was weinig ontwikkeling. In het Chickasaw-gebied waren boerderijen en een molen die kokosnoten verwerkte tot olie en zeep. Later werd de fabriek omgebouwd voor de productie van meubels en houten apparatuur, waarvan sommige door de scheepswerf werden gebruikt.
Toen de Eerste Wereldoorlog dreigde, zag de Tennessee Coal and Iron Co., een divisie van U.S. Steel uit Birmingham, de voordelen van het gebied voor de scheepsbouw, met zijn diepe waterweg, en kocht stilletjes een groot gebied dat ook het huidige Chickasaw omvatte. Drie bedrijven – Chickasaw Shipbuilding and Car Co., Chickasaw Utilities Co. en Chickasaw Land Co. – werden opgericht met specifieke taken. Door een enorme inspanning werd het cipresmoeras naast de kreek drooggelegd, waarbij dijken werden gebouwd en enorme pompen werden geïnstalleerd. Tegelijkertijd werd een hele stad gebouwd – geen gewone “molenstad”, maar een geplande gemeenschap met aantrekkelijke en goed gebouwde huizen voor de arbeiders van de scheepswerf. Er kwamen winkels, een gezondheidskliniek, een groot multifunctioneel gemeenschapscentrum (het oude Playhouse) op de plaats waar nu de Garden Lane Apartments staan, en een school, die nog steeds in gebruik is. De nutsbedrijven bouwden een waterzuiveringsinstallatie, die later werd overgenomen door de Prichard Water Works, en een rioolwaterzuiveringsinstallatie die tot 1961 dienst deed in de stad. Een van de oude gebouwen, het ijshuis, was uitzonderlijk goed gebouwd. Later werd er een verhuurkantoor in ondergebracht, en andere functies, waaronder een kantoor en ziekenhuis van Dr. C.E. Lange, wiens naam nog steeds op het gebouw prijkt. Sommige straten in de nieuwe stad waren eigenlijk gewoon trottoirs, met steegjes aan de achterkant voor het autoverkeer. De “trottoirstraten” maken het moeilijk de weg te wijzen aan vreemden, maar hebben enkele voordelen, vooral voor gezinnen met kleine kinderen.
Tegen de tijd dat de activiteiten bij Chickasaw Shipbuilding and Car Co. goed op gang waren, werd de wapenstilstand uitgeroepen, maar er werden 14 betonnen schepen gebouwd en te water gelaten voordat de fabriek werd gesloten. Een deel van de bewoners vertrok voor werk elders, en sommige huizen werden verplaatst of afgebroken. Degenen die bleven vormden een hechte gemeenschap. De huur was redelijk en essentiële diensten waren beschikbaar. Het oude “Playhouse” raakte in verval en werd vervangen door een framegebouw in het park aan Grant Street, waar het tot 1958 in gebruik bleef. Er waren ook tennisbanen in het park, en aan de zuidkant van Yeend Ave. was er een golfbaan die niet alleen door de bewoners van het dorp maar ook uit andere gebieden werd gebruikt. Het clubhuis staat nog steeds aan het eind van Yeend, nu verbouwd tot woning.
In april 1939 werden de Village en de scheepswerf gekocht door een zakenman uit Mobile, Ben May, die het in juli 1940 verkocht aan Gulf Shipbuilding Corp., een dochteronderneming van Waterman Steamship Corp. Er zijn geen details over de transactie bekend. Het scheepsbouwterrein werd gerenoveerd, de huizen gerepareerd en gemoderniseerd, en de straten bestraat. De grootschalige exploitatie van de scheepswerf bracht een grote migratie van arbeiders met zich mee. Huizen in Chickasaw Village werden toen alleen verhuurd aan mensen met banden met de scheepswerf, zodat veel oude bewoners moesten vertrekken. De federale regering zorgde voor extra huisvesting, waaronder een project met de naam Gulf Homes, alsook vele tijdelijke (en onooglijke) woonstructuren en marinekazernes. Er werden 76 schepen gebouwd, waaronder vrachtschepen en marineschepen, maar aan het einde van de Tweede Wereldoorlog nam de behoefte af en werden de activiteiten geleidelijk stopgezet.
Begin 1946 werd het hele dorp gekocht door Leedy Investment Co. voor een miljoen dollar. De huizen werden verkocht aan particulieren, waarbij de huidige bewoners de eerste keus kregen. Veel van de vroegere huurders verwelkomden de kans om terug te keren naar Chickasaw. Advertenties waarin de verkoop werd aangekondigd vermeldden prijzen variërend van $1800 tot $3000 in de East Village, en van $3250 tot $5000 voor die in de West Village. Onontwikkelde kavels werden verkocht voor prijzen van $300 tot $1500.
De voordelen van het worden van een gemeente met rechtspersoonlijkheid werden onderzocht, en op 12 november 1946 stemden de stedelingen voor het worden van een gemeente met rechtspersoonlijkheid. Brandweermateriaal, materiaal voor het ophalen van huisvuil, en de afvalverwerkingsinstallatie en parken werden door de vroegere eigenaars aan de stad geschonken. Er werden een burgemeester en vijf raadsleden gekozen en de kantoren werden gevestigd in het Lange-gebouw. Met een budget van ongeveer 60.000 dollar bedienden 14 werknemers een bevolking van ongeveer 2.400 mensen. Oudgedienden herinneren zich nog dat een bijdrage van $1,90 per maand eerst de Chickasaw Civic Association, en later de stad, in staat stelde diensten te verlenen. Andere financiering van de activiteiten kwam van de omzetbelasting, bedrijfsvergunningen, bouwvergunningen en de politierechtbank.
Tot 1939 had Chickasaw geen georganiseerde kerken, hoewel er niet-confessionele bijeenkomsten werden gehouden in het oude Playhouse en in huizen. De Methodist Church was de eerste die zich in 1939 organiseerde, en in 1942 op de huidige plaats werd gebouwd. Zij werd gevolgd door de Eerste Doopsgezinde Kerk, en al snel kwamen er vele andere tot stand. Met ongeveer 15 kerken van verschillende geloofsovertuigingen die nu in Chickasaw bestaan, is de verhouding tussen het aantal kerken en de bevolking een duidelijke indicatie van de geloofskracht van de mensen.
Omdat Chickasaw aanvankelijk voor ongeveer 90% uit huiseigenaren bestond, hadden de inwoners een diep gevoel van burgerlijke trots en belangstelling voor gemeenschapszaken. Gedurende een groot aantal jaren was er een groot aantal zeer actieve burgerclubs. Momenteel hebben de Women’s Club of Chickasaw, de Chickasaw Garden Club, de Kiwanis Club, de Mauvilla Garden Club en de Concerned Citizens of Chickasaw doorlopende programma’s ter verbetering van de gemeenschap. Daarnaast verlenen kerkgerelateerde groepen, de Vrijmetselaarsloge en de Orde van de Oosterse Ster veel diensten aan individuen.
Toen de bevolking toenam, werd Chickasaw officieel een stad. Het bestuur werd complexer naarmate het aantal openbare diensten toenam. Er kwam steeds meer staats- en federale regelgeving, die zorgvuldige aandacht vereiste. Om het bestuursorgaan bij te staan bij de uitvoering van de verschillende activiteiten werden er burgerraden aangesteld. De Raad voor Nutsbedrijven werd in 1962 opgericht om uitgebreide verbeteringen aan de riolering mogelijk te maken. De Housing Authority werd in 1962 opgericht met de taak om eerst het oude Gulf Homes project aan te kopen, het vervolgens af te breken en een nieuw complex met lage huren te bouwen. Andere besturen met vitale functies zijn de bibliotheekraad, die in 1950 werd opgericht; de planningscommissie, die in 1963 werd opgericht, en de aanpassingsraad in 1973. Bekwame en toegewijde burgers bewijzen de gemeenschap een belangrijke dienst door zitting te nemen in deze besturen. Een nieuw stadhuis werd gebouwd in 1953 en uitgebreid in 1965. In 1960 werden het Civic Center, de zwembaden, de tennisbanen en het barbecuehuis voltooid. Het verlichte balspeelveld werd in 1965 gebouwd. Het J. C. Davis, Jr. Auditorium werd gebouwd in 1973. In 1995 werd het Johnny Legg Park ingewijd en ingericht als speelplaats. Er zijn verschillende andere parken, sommige met voldoende ruimte voor sportactiviteiten, en sommige net zo aantrekkelijke groene gebieden.
Als een “slaapkamer stad”, Chickasaw verkrijgt het grootste deel van haar middelen uit de omzetbelasting afkomstig uit het winkelgebied. Politie en brandweerbescherming zijn meer dan adequaat. Straten zijn goed verlicht en onderhouden. Er is gezonde recreatie voor bijna iedereen. De stad wordt in de hele staat al lang gerespecteerd om zijn harmonieuze en stabiele bestuur. Ze wordt geleid als een goed geleid bedrijf. Haar unieke kwaliteiten maken het inderdaad,
EEN GROTE PLAATS OM TE LEVEN.