Civiel recht is een geheel van regels dat de particuliere rechten van burgers bepaalt en beschermt, rechtsmiddelen biedt die bij een geschil kunnen worden aangewend, en rechtsgebieden bestrijkt als contracten, onrechtmatige daden, eigendom en familierecht. Het burgerlijk recht is afgeleid van de wetten van het oude Rome, dat doctrines gebruikte om een wetboek te ontwikkelen dat bepaalde hoe juridische kwesties zouden worden beslist. Om dit concept te verkennen, bekijk de volgende definitie van burgerlijk recht.
Definitie van burgerlijk recht
- Zelfstandig naamwoord. Het geheel van wetten dat gewone privézaken regelt, los van wetten die voorschrijven over strafrechtelijke, militaire of politieke zaken.
- Zelfstandig naamwoord. Het geheel van wetten dat de particuliere of burgerlijke rechten regelt, en voorziet in schadeloosstelling voor onrecht door de persoon of entiteit die onrecht is aangedaan schadeloos te stellen in plaats van de overtreder te straffen.
Oorsprong: Late circa 1400 Late Middle English jus cilile
Wat is burgerlijk recht
Keizer Justinianus I regeerde over het oude Rome van 527 n.Chr. tot 565 n.Chr. Een van zijn blijvende nalatenschappen is zijn herschrijving van het Romeinse recht in “Corpus Juris Civilis,” (“Body of Civil Law”) dat nog steeds dient als basis voor moderne burgerlijke rechtsstelsels wereldwijd.
In de Verenigde Staten heeft burgerlijk recht een paar verschillende betekenissen. In de meeste delen van de VS is burgerlijk recht synoniem met “gewoonterecht”, of “door de rechter gemaakt recht”, dat berust op eerdere rechterlijke uitspraken om de uitkomst van zaken te bepalen. Het leidende beginsel is “Stare Decisis”, wat betekent dat de uitkomst van een rechtszaak afhangt van de uitkomsten van eerdere soortgelijke zaken.
Civiel recht vs. strafrecht
Civiel recht en strafrecht dienen verschillende doelen in het rechtssysteem van de Verenigde Staten. Het primaire doel van het burgerlijk recht is geschillen op te lossen en iemand schadeloos te stellen die letsel heeft opgelopen door handelingen of gedragingen van een ander. Het primaire doel van het strafrecht is het voorkomen van ongewenst gedrag en het bestraffen van degenen die een door de samenleving ongewenst geachte handeling plegen.
In het civiele recht is het de benadeelde die de rechtszaak aanspant. In het strafrecht daarentegen is het de overheid die een aanklacht indient. De benadeelde kan een klacht indienen, maar het is de overheid die beslist of strafvervolging moet worden ingesteld. Een overtreding van het strafrecht wordt beschouwd als een misdrijf tegen de staat of de federale overheid en is eerder een overtreding van het publiekrecht dan van het privaatrecht. Civielrechtelijke zaken hebben alleen betrekking op het privaatrecht. In sommige gevallen kan iemand het recht hebben om een klacht in te dienen en erop te vertrouwen dat het rechtssysteem de overtreder straft met vervolging, terwijl hij een civiele rechtszaak aanspant om een vergoeding te krijgen voor de schade die de overtreder heeft aangericht.
Een ander belangrijk verschil tussen civiel recht en strafrecht is de bewijsstandaard die nodig is om tot een vonnis te komen. Een eiser hoeft zijn civielrechtelijke zaak slechts met een “overwicht aan bewijs” te bewijzen. Deze norm vereist dat de eiser de rechtbank ervan overtuigt dat, op basis van het tijdens het proces overgelegde bewijs, het “meer waarschijnlijk is dan niet” dat de bewering van de eiser waar is.
In tegenstelling daarmee is de bewijsnorm in strafrechtelijke procedures hoger. De staat moet zijn zaak bewijzen “buiten redelijke twijfel”. De reden voor deze hogere standaard is dat iemands vrijheid op het spel staat, en de fundamentele overtuiging dat het veroordelen van een onschuldig persoon erger is dan het vrijuit laten gaan van een schuldig persoon.
Takken van burgerlijk recht
Civielrechtelijke zaken zijn onderverdeeld in vier hoofdcategorieën, die elk een scala aan onderwerpen bestrijken. Zie hieronder voor de soorten civiele zaken en de bijbehorende civielrechtelijke voorbeelden.
Contractrecht
Contractrecht behandelt overeenkomsten tussen twee of meer partijen, die elk verplicht zijn hun deel van de overeenkomst na te komen. Bijvoorbeeld, twee partijen sluiten een overeenkomst voor de huur van een appartement. De verhuurder heeft het recht om het appartement te gebruiken, en de verhuurder ontvangt huurgeld als vergoeding. Indien een van de partijen een van de bepalingen van de overeenkomst schendt, heeft zij een civielrechtelijke fout begaan die bekend staat als “contractbreuk”. Over het algemeen kunnen contracten mondeling of schriftelijk zijn, maar er zijn bepaalde soorten contracten die schriftelijk moeten worden vastgelegd.
Tort Law
Tort law is a branch of civil law that is concerned with personal injury and civil wrongdoing. Een onrechtmatige daad is een civielrechtelijk vergrijp, door een persoon of entiteit aan een ander aangedaan, dat leidt tot letsel of materiële schade, en vaak een geldelijke vergoeding aan de benadeelde partij impliceert. Er zijn drie categorieën onrechtmatige daden: nalatigheid, opzettelijke onrechtmatige daad, en risicoaansprakelijkheid.
Nalatigheid is een onopzettelijke onrechtmatige daad, waaraan vier elementen moeten voldoen.
- Plicht. De verweerder had de plicht om op redelijke wijze te handelen
- Plichtsverzuim, dat wil zeggen dat de verweerder niet redelijk heeft gehandeld
- Oorzakelijk verband. Het plichtsverzuim door de gedaagde moet de oorzaak zijn van het letsel of de schade van de eiser
- Schade. Geld-, eigendoms- of ander verlies
Een opzettelijke onrechtmatige daad is een opzettelijke onrechtmatige daad waarbij de gedaagde handelde met de bedoeling schade of letsel te veroorzaken. Enkele voorbeelden van opzettelijke onrechtmatige daden zijn: aanranding en geweldpleging, wederrechtelijke gevangenneming, fraude, schending van de persoonlijke levenssfeer en het opzettelijk toebrengen van emotioneel leed.
Risicoaansprakelijkheid is een onrechtmatige daad waarvoor geen feitelijke nalatigheid of opzet om schade toe te brengen is vereist. Zij is gebaseerd op een absolute of “strikte” plicht om te zorgen dat iets veilig is. Risicoaansprakelijkheid speelt vaak een rol bij gevaarlijke activiteiten, zoals bungeejumpen. Het bedrijf dat de bungeekoorden bezit, of de activiteit aan consumenten aanbiedt, heeft de absolute plicht ervoor te zorgen dat de bungeekoorden intact zijn, correct zijn aangesloten en klaar zijn om veilig te worden gebruikt. Als een consument gewond raakt omdat het koord breekt of losraakt, is het bedrijf aansprakelijk voor het letsel op grond van risicoaansprakelijkheid.
Eigendomsrecht
Het eigendomsrecht heeft zowel betrekking op persoonlijke bezittingen als op onroerende zaken. Persoonlijke goederen kunnen tastbaar zijn, zoals juwelen, dieren en koopwaar, of ontastbaar, zoals octrooien, auteursrechten, aandelen en obligaties. Met onroerend goed wordt grond bedoeld en alles wat erop is gebouwd en niet gemakkelijk kan worden verwijderd, alsmede alles wat zich onder de oppervlakte van de grond bevindt, zoals olie en mineralen. Er zijn twee soorten vermogensrechtelijke onrechtmatige daden: huisvredebreuk en omzetting.
- Huisvredebreuk verwijst naar een gedaagde die opzettelijk en fysiek ingrijpt in het recht van de eiser op bezit en gebruik van zijn persoonlijke eigendom.
- Huisvredebreuk doet zich voor wanneer een gedaagde het privé-eigendom van de eiser betreedt zonder toestemming van de eiser.
- Conversie verwijst naar een gedaagde die een eiser zijn persoonlijke eigendom ontneemt zonder toestemming van de eiser, en vervolgens het eigendom van de eiser als het zijne gebruikt.
Bij voorbeeld, een dame ziet haar buurvrouw bloemen planten in haar tuin, en merkt dat ze vijf extra containers met bloemen heeft zonder plaats om ze te planten. De dame besluit dat zij ook bloemen in haar tuin wil, en neemt de overgebleven containers met bloemen zonder toestemming te vragen aan de buurvrouw. De dame berooft de buurvrouw van haar bloemen en plant ze in plaats daarvan in haar eigen tuin. De dame heeft zich schuldig gemaakt aan bekering.
Familierecht
Familierecht is de tak van het burgerlijk recht die zich bezighoudt met huwelijk, echtscheiding, nietigverklaring, voogdij over kinderen, adoptie, geboorte, kinderalimentatie, en alle andere zaken die het gezin aangaan. Deze tak van het burgerlijk recht is uniek in die zin dat er niet noodzakelijk een persoon is die een burgerlijke fout heeft begaan. Dit is met name het geval in staten die geen schuldscheidingen kennen. De familierechtbank houdt zich onder meer bezig met de verdeling van onroerend goed en financiën na een echtscheiding, de vaststelling van de voogdij over kinderen, kinderalimentatie en partneralimentatie. Enkele nieuwere gebieden die onder het familierecht vallen zijn het huwelijk tussen personen van hetzelfde geslacht, kunstmatige conceptie, draagmoederschap, in-vitrofertilisatie en alimentatie.
Burgerlijk voorbeeld
Hoewel de rechtszaak tegen McDonald’s de nationale krantenkoppen haalde, maken de feiten van de zaak betreffende nalatigheid, gebrekkig product, en schending van impliciete garantie een fascinerende burgerlijke zaak.
Liebeck v. McDonald’s Restaurants CV-93-02419, 1995 (N.M. Dist., 18 aug. 1994)
Deze zaak begon toen de 79-jarige Stella Liebeck, die passagier was in de auto van haar kleinzoon, een kopje koffie kocht bij de drive-through van McDonald’s. Terwijl de auto nog geparkeerd stond, verwijderde Liebeck het deksel van de kop om room aan haar koffie toe te voegen, waarbij ze per ongeluk de kop liet vallen en de gloeiend hete koffie op haar schoot morste. Liebeck liep derdegraads, diepe weefselbrandwonden op aan haar benen die meerdere operaties en huidtransplantaties vereisten.
Liebeck spande een civiele rechtszaak aan tegen McDonald’s voor haar verwondingen onder de onrechtmatige daad van risicoaansprakelijkheid en nalatigheid. Deze zaak was controversieel omdat de media de civiele rechtszaak van Liebeck als lichtzinnig afschilderden omdat ze een proces aanspande omdat de koffie te heet was. De schade aan haar lichaam, haar pijn en lijden, het verlies van inkomsten en het verlies van levensvreugde door de pijn waren echter reëel en zij kreeg gelijk in de rechtbank. De jury oordeelde dat het product van de gedaagde (de koffie) gebrekkig was (te heet om te drinken) en dit vormde een schending van de stilzwijgende garantie (de aanname dat de koffie veilig was om te drinken). De jury vond ook dat Liebeck twintig procent schuld had aan haar verwondingen.
Gerelateerde termen
- Overwicht van bewijs – de bewijsstandaard die in de meeste civiele rechtszaken wordt gebruikt; de jury wordt geïnstrueerd om voor de partij te kiezen die het sterkste bewijs heeft, zelfs als het slechts marginaal sterker is dan de andere kant.
- Beyond a Reasonable Doubt – de bewijsstandaard die in strafzaken wordt gebruikt; een redelijk persoon zou geloven dat de beklaagde schuldig is aan het misdrijf; een hogere standaard dan in het civiele recht wordt gebruikt.
- Gewoonterecht – het geheel van wetten dat is gebaseerd op rechterlijke uitspraken.
- Stare Decisis – de doctrine die vereist dat rechters eerdere zaken gebruiken als precedent op basis waarvan zij huidige zaken beslissen.
- Jurisprudentie – door de rechter gemaakte wet; wet die wordt gevonden in verzamelingen van gerapporteerde zaken.
- Chattels – een voorwerp van tastbaar, roerend goed; bezittingen die van de ene plaats naar de andere kunnen worden verplaatst.
- Lessor – een persoon die een goed verhuurt of verpacht; een verhuurder.
- Lessee – een persoon aan wie een lease is verleend; een huurder of pachter.