Doelstelling: Hypothyreoïdie heeft meerdere etiologieën en verschijningsvormen. Een juiste behandeling vereist een accurate diagnose en wordt beïnvloed door gelijktijdige medische condities. Dit artikel beschrijft evidence-based klinische richtlijnen voor het klinisch management van hypothyreoïdie bij ambulante patiënten.
Methoden: De ontwikkeling van deze richtlijnen werd in opdracht van de American Association of Clinical Endocrinologists (AACE) in samenwerking met de American Thyroid Association (ATA). AACE en de ATA stelden een task force samen van deskundige clinici die dit artikel hebben geschreven. De auteurs onderzochten relevante literatuur en gebruikten een evidence-based medicine benadering waarin hun kennis en ervaring werd verwerkt om een reeks specifieke aanbevelingen en de beweegredenen voor deze aanbevelingen te ontwikkelen. De kracht van de aanbevelingen en de kwaliteit van het bewijs ter ondersteuning van elke aanbeveling werd beoordeeld volgens de aanpak die wordt beschreven in de American Association of Clinical Endocrinologists Protocol for Standardized Production of Clinical Guidelines-2010 update.
Resultaten: De behandelde onderwerpen omvatten de etiologie, epidemiologie, klinische en laboratorium evaluatie, management, en gevolgen van hypothyreoïdie. Screening, behandeling van subklinische hypothyreoïdie, zwangerschap, en gebieden voor toekomstig onderzoek worden ook behandeld.
Conclusies: Tweeënvijftig evidence-based aanbevelingen en subaanbevelingen werden ontwikkeld om te helpen bij de zorg voor patiënten met hypothyreoïdie en om te delen wat volgens de auteurs de huidige, rationele, en optimale medische praktijk is voor de diagnose en zorg van hypothyreoïdie. Een serum thyrotropine is de beste screening test voor primaire schildklier disfunctie voor de overgrote meerderheid van poliklinische situaties. De standaardbehandeling is vervanging met L-thyroxine. De beslissing om subklinische hypothyreoïdie te behandelen wanneer het serum thyrotropine minder dan 10 mIU/L is, moet worden afgestemd op de individuele patiënt.