All I Can BeEdit
Nadat hij de spelling van zijn achternaam had veranderd in Raye, kreeg hij in 1990 een platencontract bij Epic Records. Zijn debuutsingle, “All I Can Be (Is a Sweet Memory)”, kwam in 1991 in de hitlijsten en bereikte een piek van nr. 29 in de Billboard Hot Country Singles & Tracks charts. Raye’s eerste album, ook getiteld All I Can Be, werd kort daarna uitgebracht.
De follow-up single, een ballad mede geschreven door Skip Ewing en getiteld “Love, Me,” bereikte nummer 1 op de country muziek hitlijsten in het begin van 1992, het vasthouden van de toppositie voor drie weken. All I Can Be werd vervolgens platina gecertificeerd door de Recording Industry Association of America (RIAA). De laatste single van het album was “Every Second,” dat op nr. 2 van Billboard stond.
In This Life and ExtremesEdit
Raye’s tweede album, getiteld In This Life, werd uitgebracht in 1992. Het titelnummer van het album, dat diende als lead-off single, stond twee weken op nummer 1 en stak over naar de Adult Contemporary charts met een piek van nummer 21. Eind 1992 maakte Raye zijn opwachting in de Carl Weathers televisieserie “Street Justice”, waar hij een live uitvoering gaf van “In This Life”. De aflevering van het tweede seizoen, getiteld “Country Justice”, werd geregisseerd door David Winning. Het album produceerde drie extra Top Tien country hits in “I Want You Bad (And That Ain’t Good)”, “Somebody Else’s Moon”, en “That Was a River”, naast het behalen van zijn tweede platina certificering.
Extremes, Raye’s derde album, werd uitgebracht in 1993. Het was de eerste plaat die geproduceerd werd door Paul Worley en Ed Seay, van wie de laatste tot 2000 als co-producer van Raye zou optreden. De lead single, “That’s My Story”, was mede geschreven door Lee Roy Parnell, die in die tijd voor Arista Nashville opnam. De opvolger was “Little Rock”, een liedje over een herstellende alcoholist. De begeleidende videoclip van het nummer promootte ook Al-Anon, een internationale steungroep voor vrienden en familie van alcoholisten. Ook uitgebracht van het album waren de Top 10 hits “Man of My Word”, “My Kind of Girl”, en “If I Were You”. “My Kind of Girl” werd Raye’s derde nummer 1 hit, terwijl de andere twee singles ook de Top 10 haalden.
I Think About You en The Best of Collin Raye: Direct HitsEdit
I Think About You was de titel van Raye’s vierde album. Uitgebracht in 1995, produceerde het zes singles en werd Raye’s vierde opeenvolgende platina-gecertificeerde album. Van de singles, bereikten de eerste drie allemaal de Top 5: “One Boy, One Girl”, “Not That Different”, en het titelnummer, waarvan de videoclip een “Video of the Year” award won van de Academy of Country Music. Terwijl “Not That Different” de hitlijsten beklom, kreeg de albumtrack “What If Jesus Comes Back Like That” ongevraagd airplay wat het tot nummer 57 bracht. Na “I Think About You”, bereikte “Love Remains” een piek op nummer 12, gevolgd door een officiële release van “What If Jesus Comes Back Like That” dat een piek van nummer 21 bereikte. De zesde en laatste single van het album was “On the Verge”, op nummer 2.
In 1996 bracht Raye ook een kerstalbum uit, getiteld Christmas: The Gift. Hij verscheen ook op Stars and Stripes Vol. 1, een Beach Boys-album met leadzang van countrymuzikanten. Een jaar later kwam zijn eerste Greatest Hits pakket uit; getiteld The Best of Collin Raye: Direct Hits, bevatte een aantal van zijn hitsingles van de afgelopen vijf jaar, alsmede vier nieuwe nummers, waarvan er drie als singles werden uitgebracht. “What the Heart Wants” en “Little Red Rodeo” bereikten beide de Top 5 van de country muziek hitlijsten, terwijl “The Gift”, een samenwerking met Jim Brickman en Susan Ashton, een top 5 hit werd in de Adult Contemporary charts. Het album bevatte ook een cover van Journey’s “Open Arms”, met Raye’s versie die een piek van 70 bereikte door ongevraagde airplay. Direct Hits kreeg een gouden certificering van de RIAA voor de verkoop van 500.000 exemplaren in de Verenigde Staten.
The Walls Came DownEdit
The Walls Came Down was de titel van Raye’s vijfde studioalbum. Uitgebracht in 1998, produceerde het zijn vierde en laatste Billboard nummer 1 single in “I Can Still Feel You”. “Someone You Used to Know” en het door Radney Foster gepende “Anyone Else” waren ook beide Top 5 hits. “Start Over Georgia”, de vierde single (mede geschreven door Raye’s broer), bereikte een hoogtepunt op nummer 39. The Walls Came Down bevatte ook een ballad getiteld “The Eleventh Commandment”, waarin Raye kindermishandeling aan de orde stelde. Hoewel niet uitgebracht als single, werd van “The Eleventh Commandment” een videoclip gemaakt, met aan het eind een nummer van een hotline voor kindermishandeling. Hetzelfde jaar verscheen hij op compilatie CD Tribute To Tradition (uitgebracht op Columbia label) met coverversies van “Cold Cold Heart” (country klassieker opgenomen door Hank Williams in 1957) en “Honky Tonk Heroes (Like Me)” (een grote hit voor Waylon Jennings in 1973, geschreven door Billy Joe Shaver). Op dit laatste nummer zingt Raye in duet met Joe Diffie. Eind 1999 zong Raye achtergrondzang op Phil Vassar’s debuutsingle “Carlene”.
2000-2005Edit
Raye bracht in 2000 twee albums uit: Counting Sheep, een album bestaande uit wiegeliedjes voor zijn kinderen, en Tracks. De eerste single van Tracks, “Couldn’t Last a Moment”, werd een top 5 hit in de country charts. “Tired of Loving This Way”, dat volgde, was een duet met zangeres en actrice Bobbie Eakes. Hoewel het Raye’s eerste single was die de Top 40 volledig miste, bezorgde het Eakes haar enige verschijning in de country muziek hitlijsten. “She’s All That” en “You Still Take Me There” werden ook uitgebracht, maar ook zij haalden de Top 40 niet.
Can’t Back Down, Raye’s laatste album voor Epic, werd uitgebracht in 2001. Geen van de twee singles van het album kwam in de Top 40 van de country muziek hitlijsten. Vanwege een conflict met zijn label, vroeg Raye dat jaar zijn contract op. Hoewel hij toen nog geen platenlabel had, kwam hij in 2003 voor de derde keer binnen in de Adult Contemporary charts, als duetpartner op Jim Brickman’s single “Peace (Where the Heart Is)”. Raye bracht een live album uit, Live at Billy Bob’s Texas, in 2004, en een promotionele single getiteld “World History 101” in 2005.
2005-hedenEdit
In 2005 tekende Raye bij het onafhankelijke Aspirion label, waar hij zijn Twenty Years and Change album uitbracht. Twee singles werden uitgebracht van het album, hoewel geen van beide single in de hitlijsten. Hetzelfde jaar verscheen Raye in televisiereclames voor Fruit of the Loom ondergoed, waarin hij zong de jingle “You Can’t Over-Love Your Underwear”. Een ander studio album, Fearless, werd uitgebracht in 2006 op Country Roads Records, hoewel het geen singles opleverde.
In 2007, werd een CD/DVD combinatie getiteld The Power in You uitgebracht, gevolgd door een EP getiteld Selected Hits. De laatste bevat “That’s My Story”, “Little Rock”, “I Think About You”, en “Love, Me”, evenals twee nieuwe tracks: “A Soldier’s Prayer” en “Quitters”, waarvan de laatste mede werd geschreven door de Canadese countryzanger George Canyon. Beide nieuwe tracks werden uitgebracht als singles in 2007, en de eerste piekte op nr. 59 in Hot Country Songs.
Raye’s volgende album, Never Going Back, werd uitgebracht op 28 april 2009 op het Saguaro Road label. De eerste single is “Mid-Life Chrysler”. Het bevat ook het nummer “She’s With Me,” dat een eerbetoon is aan Raye’s kleindochter, Haley, die overleed aan een ernstige maar niet vastgestelde hersenaandoening.
Raye bracht in 2014 zijn autobiografie A Voice Undefeated uit.