Software voor vertaalgeheugensEdit
Vertaalgeheugenprogramma’s slaan eerder vertaalde bronteksten en hun equivalente doelteksten op in een database en halen gerelateerde segmenten op tijdens de vertaling van nieuwe teksten.
Dergelijke programma’s splitsen de brontekst op in hanteerbare eenheden die bekend staan als “segmenten”. Een zin of een op een zin gelijkende eenheid in de brontekst (koppen, titels of elementen in een lijst) kan als een segment worden beschouwd. Teksten kunnen ook worden opgedeeld in grotere eenheden, zoals paragrafen, of kleine eenheden, zoals bijzinnen. Terwijl de vertaler door een document werkt, geeft de software elk bronsegment beurtelings weer, en biedt een eerdere vertaling aan voor hergebruik als het een overeenstemmend bronsegment in zijn database vindt. Is dat niet het geval, dan laat het programma de vertaler een vertaling voor het nieuwe segment invoeren. Nadat de vertaling voor een segment voltooid is, slaat het programma de nieuwe vertaling op en gaat verder met het volgende segment. In het dominante paradigma, is het vertaalgeheugen, in principe, een eenvoudige database van velden die het brontaalsegment, de vertaling van het segment, en andere informatie zoals segment creatie datum, laatste toegang, naam vertaler, enzovoort bevatten. Bij een andere benadering van vertaalgeheugens wordt geen database aangelegd, maar wordt gebruik gemaakt van uitgelijnde referentiedocumenten.
Sommige vertaalgeheugenprogramma’s functioneren als zelfstandige omgeving, terwijl andere functioneren als add-on of macro voor commercieel verkrijgbare tekstverwerkingsprogramma’s of andere bedrijfssoftware. Met add-on-programma’s kunnen brondocumenten van andere formaten, zoals desktop publishing-bestanden, spreadsheets of HTML-code, worden verwerkt met het TM-programma.
Software voor taalzoekmachinesEdit
Nieuw in de vertaalindustrie, software voor taalzoekmachines is meestal een op internet gebaseerd systeem dat op dezelfde manier werkt als zoekmachines op internet. In plaats van het Internet te doorzoeken, nochtans, doorzoekt een taalzoekmachine een grote opslagplaats van Vertaalgeheugens om eerder vertaalde zinsfragmenten, uitdrukkingen, gehele zinnen, zelfs volledige paragrafen te vinden die brondocumentsegmenten match.
Taalzoekmotoren worden ontworpen om moderne zoektechnologie te gebruiken om onderzoeken uit te voeren die op de bronwoorden in context worden gebaseerd om ervoor te zorgen dat de zoekresultaten de betekenis van de brondocumentsegmenten overeenstemmen. Net als bij traditionele TM-hulpmiddelen hangt de waarde van een taalzoekmachine sterk af van het vertaalgeheugen waartegen het zoekt.
TerminologiebeheersoftwareEdit
Terminologiebeheersoftware biedt de vertaler een middel om automatisch in een bepaalde terminologiedatabase te zoeken naar termen die in een document voorkomen, hetzij door termen automatisch weer te geven in het interfacevenster van de vertaalgeheugensoftware, hetzij door het gebruik van sneltoetsen om de invoer in de terminologiedatabase te bekijken. Sommige programma’s hebben andere sneltoetscombinaties die de vertaler in staat stellen tijdens het vertalen nieuwe terminologieparen aan de terminologiedatabase toe te voegen. Sommige van de meer geavanceerde systemen stellen vertalers in staat om, interactief of in batchmodus, te controleren of de juiste bron/doel-termencombinatie is gebruikt binnen en tussen de vertaalgeheugensegmenten in een bepaald project. Onafhankelijke terminologiebeheersystemen bestaan ook die kunnen voorzien in workflow-functionaliteit, visuele taxonomie, werken als een soort termchecker (vergelijkbaar met spellingcontrole, termen die niet correct zijn gebruikt worden gemarkeerd) en kunnen andere soorten meertalige termfacetclassificaties ondersteunen, zoals afbeeldingen, video’s of geluid.
UitlijningssoftwareEdit
Uitlijningsprogramma’s nemen voltooide vertalingen, verdelen zowel bron- als doelteksten in segmenten, en proberen te bepalen welke segmenten bij elkaar horen om een vertaalgeheugen of andere referentiebron met de inhoud op te bouwen. Veel uitlijningsprogramma’s bieden vertalers de mogelijkheid om segmenten die niet bij elkaar horen handmatig opnieuw uit te lijnen. De resulterende bitext (ook bekend als parallelle tekst) uitlijning kan vervolgens worden geïmporteerd in een vertaalgeheugen programma voor toekomstige vertalingen of gebruikt als een referentiedocument.
Interactieve machine vertalingEdit
Interactieve machine vertaling is een paradigma waarin het automatische systeem probeert de vertaling die de menselijke vertaler gaat produceren te voorspellen door het suggereren van vertaling hypotheses. Deze hypothesen kunnen ofwel de volledige zin zijn, of het deel van de zin dat nog moet worden vertaald.
Augmented translationEdit
Augmented translation is een vorm van menselijke vertaling die wordt uitgevoerd binnen een geïntegreerde technologische omgeving die vertalers toegang biedt tot subsegment adaptieve automatische vertaling (MT) en vertaalgeheugen (TM), terminologie lookup (CAT), en automatische inhoudsverrijking (ACE) om hun werk te helpen, en die projectbeheer, bestandsafhandeling en andere ondersteunende taken automatiseert.
Gebaseerd op het concept van augmented reality, probeert augmented translation vertalers productiever te maken door hen te voorzien van relevante informatie op een ‘as-need’ basis. Deze informatie past zich aan de gewoonten en stijl van individuele vertalers aan om hun werk te versnellen en de productiviteit te verhogen. Het verschilt van de klassieke postiting van MT, waarbij taalkundigen hele teksten herzien die door machines zijn vertaald, in die zin dat het machinevertalingen en informatie levert als suggesties die in hun geheel kunnen worden overgenomen, bewerkt, of genegeerd, al naar gelang het geval.
Augmented translation breidt principes uit die voor het eerst zijn ontwikkeld in de jaren tachtig en die hun weg hebben gevonden naar CAT-tools. Het integreert echter verscheidene functies die eerder discreet in één omgeving zijn geweest. Vertalers moesten bijvoorbeeld historisch gezien hun vertaalomgeving verlaten om terminologieonderzoek te doen, maar in een augmented omgeving zou een ACE-component automatisch links bieden naar informatie over termen en concepten die in de tekst zijn gevonden, direct binnen de omgeving.
Vanaf mei 2017 bestaan er geen volledige implementaties van een augmented vertaalomgeving, hoewel individuele ontwikkelaars deelsystemen hebben gemaakt.