Congolese keuken

Minder dan twee procent van het land wordt bebouwd, en het grootste deel daarvan wordt gebruikt voor zelfvoorzieningslandbouw. Op de landbouwgrond van Congo wordt een grote verscheidenheid aan gewassen verbouwd. Deze omvatten maïs, rijst, cassave (maniok), zoete aardappelen, yam, taro, weegbree, tomaten, pompoen en variëteiten van erwten en noten. Deze voedingsmiddelen worden in het hele land gegeten, maar er zijn ook regionale gerechten. De belangrijkste exportgewassen zijn koffie en palmolie.

Wilde planten, vruchten, paddestoelen, honing en andere voedingsmiddelen zoals bushmeat en vis worden ook verzameld, gejaagd en in gerechten gebruikt. De mensen verkopen deze gewassen vaak op markten of langs de kant van de weg. De veeteelt en de ontwikkeling van grootschalige landbouwbedrijven zijn gehinderd door de recente oorlog en de slechte kwaliteit van het wegennet.

Congolese maaltijden bestaan vaak uit een zetmeelhoudend ingrediënt, samen met groenten en vlees in de vorm van een stoofpot. Het zetmeel kan de vorm hebben van een pasta of brij van cassave- of maïsmeel, fufu of ugali genoemd. Bij het eten wordt de fufu tot ballen ter grootte van een golfbal gerold en in de kruidige stoofpot gedoopt – vaak wordt met de duim een inkeping gemaakt om een vingerhoedje saus naar boven te halen.

Een soort gefermenteerd brood, kwanga, gemaakt van cassave, wordt in het hele land in de handel gebracht. Lituma is een populair bakbanengerecht dat wordt gemaakt van gepureerde bakbananen die tot balletjes worden gevormd en gebakken. Zoete aardappelen worden op soortgelijke wijze bereid, en in sommige delen van het land gemengd met geroosterde pinda’s. Rijst wordt vaak gemengd met bonen. Rijst wordt vaak gemengd met bonen.

Bij deze zetmeelrijke ingrediënten worden vaak groene groenten zoals cassavebladeren, tshitekutaku (een spinazieachtige plant) en okra toegevoegd. Paddestoelen, die vooral bij de Luba zeer geliefd zijn, worden vaak gezien als een vervanger voor vlees in tijden van schaarste. Hoewel volledig vegetarisme onbekend is, worden de meeste maaltijden zonder vlees gegeten vanwege de hoge prijs.

Vis is overvloedig langs de rivier de Kongo, zijn zijrivieren en diverse meren; en wordt gebakken, gekookt of gefrituurd voor onmiddellijke consumptie; of gerookt of gezouten indien bewaard. De markten verkopen vaak kant-en-klare gepeperde vis, gebakken in bananenbladeren. Geit is het meest geconsumeerde vlees. Mwambe is een gebruikelijke manier om kip met pindasaus te bereiden. Eetbare insecten zoals sprinkhanen en rupsen worden gegeten; ze hebben meestal een nootachtige smaak.

Sauzen om met de bovenstaande ingrediënten te mengen kunnen worden gemaakt met tomaten, uien, en de plaatselijke aromatische kruiden. Plantaardige olie, samen met zout, hete rode chilipeper en zoete groene peper worden gebruikt om extra smaak te geven. Deze kruiden worden minder vaak gebruikt in het verre zuiden.

Nganda restaurantsEdit

Kinshasa’s nganda restaurants, met een grotere mix van etniciteiten, zijn etnische restaurants die voedsel serveren uit specifieke delen van het land, maar ook westerse importproducten zoals brood en bier. De nganda zijn vaak eigendom van ongehuwde vrouwen en houden het midden tussen bars en restaurants. Drie typische soorten nganda restaurants zijn:

• Riverside nganda serveert gebakken vis geserveerd met gekookte bakbananen: recepten van stroomopwaarts.
• Kongo nganda serveert visgerechten met een groentesaus, samen met de eerder genoemde kwanga. Deze gerechten zijn stroomafwaarts afkomstig uit Kinshasa.
• Kasai nganda serveren geitenvlees met rijst en groene groenten. Ze gebruiken ook konijn als het grote dessert bij een speciale gelegenheid.

Nganda restaurants zijn vaak niet alleen afgestemd op specifieke regio’s, maar ook op verschillende klassen – van migrerende handarbeiders en mijnwerkers, tot professionals en overheidsfunctionarissen.