Een algemeen overzicht van de coyote
De coyote is een van de zes nog levende soorten van het geslacht Canis, waartoe ook de grijze en de Ethiopische wolf, de coyote, en drie soorten jakhalzen behoren. Coyotes zijn middelgrote hondachtigen (volwassen exemplaren wegen gemiddeld tussen de 25 en 35 pond) die lijken op een Duitse herder.
Historisch gezien waren coyotes een soort uit de vlakten en bewoonden zij een groot deel van het centrale en middelste deel van Noord-Amerika vóór de Europese kolonisatie. Toen kolonisten naar het westen trokken, ontgonnen ze bebost land voor de landbouw, waardoor de habitat sterk versnipperd raakte. Dit was in veel opzichten goed voor coyotes: de belangrijkste roofdieren van coyotes (bruine beren, wolven en poema’s) werden uit een groot deel van het landschap verwijderd, en er werd meer randhabitat gecreëerd waardoor de populaties kleine zoogdieren toenamen en er meer prooidieren waren.
Gedrag
Het gedrag en de sociale interacties van coyotes variëren sterk, afhankelijk van het seizoen en de geografische regio. Meestal zijn coyotes overdag of crepusculair (actief bij zonsopgang en zonsondergang), maar ze hebben meer nachtelijke gewoonten als ze in de nabijheid van mensen leven.
Coyotes zijn zeer vocale dieren en hebben een repertoire van blaffen, piepen, janken en gillen die ze gebruiken om met elkaar te communiceren. De vocalisaties vinden meestal plaats in de schemering of ’s nachts en komen het meest voor tijdens het voortplantingsseizoen, wanneer de dieren op zoek zijn naar potentiële partners, en in de herfst, wanneer de subadulte dieren territoria vaststellen.
Het ultieme toonbeeld van veelzijdigheid
De coyote is een canide met een groot aanpassingsvermogen, die door zijn veelzijdigheid een groot aantal niches in Noord- en Midden-Amerika heeft weten te bezetten. Hoewel ze worden geclassificeerd als carnivoren, zijn hun voedingsgewoonten nogal omnivoor; hun dieet bestaat uit knaagdieren, konijnen, amfibieën en reptielen, vogels, eieren, insecten, ongewervelde dieren, fruit en plantaardig materiaal, herten, aas… zo’n beetje alles wat ze kunnen vinden! De generalistische gewoonten van de coyote hebben hem in staat gesteld succesvol te zijn in een verscheidenheid van habitats, van woestijn tot toendra en alles daar tussenin.
Coyotes zijn semi-sociale dieren; ze kunnen solitair zijn, of reizende paren of roedels vormen (een beetje het midden houdend tussen solitaire vossen en roedelvormende wolven). De sociale gewoonten verschillen per geografisch gebied; zo hebben dieren die op noordelijke breedtegraden leven de neiging zich in roedels te verenigen om grotere prooien zoals hoefdieren te vangen (vooral in de winter als andere prooien schaars zijn), terwijl dieren die in de woestijn leven de neiging hebben solitair te jagen, op kleinere prooien zoals konijnen en knaagdieren.
Evolutie van de coyote
De coyote is in Noord-Amerika tijdens het Pleistoceen bijna 2 miljoen jaar geleden geëvolueerd uit een wolfachtige kanide. Sindsdien hebben ze zich aangepast om te overleven in zowat elk Noord-Amerikaans ecosysteem dat er bestaat. Er zijn thans 19 erkende ondersoorten van de coyote, waarvan vele specifiek zijn voor bepaalde habitats en geografische gebieden.
Een andere reden voor zoveel variatie bij coyotes is hun vermogen tot hybridisatie met nauw verwante caniden. Coyotes kunnen levensvatbare nakomelingen produceren met zowel wolven als gedomesticeerde honden. Deze hybriden hebben een grotere genetische variabiliteit dan ‘raszuivere’ coyotes en brengen een enorme hoeveelheid diversiteit in de zich voortplantende populatie. In feite heeft hybridisatie en introgressie (vermenging) van coyotegenen in het genoom van de rode wolf de genetische identiteit van de rode wolf voldoende besmet om zijn integriteit als geldige soort in twijfel te trekken.
De belangrijkste reden waarom coyotes zo succesvol zijn geweest in hun generalistische manier van doen is hun vermogen zich aan te passen, namelijk aan veranderingen in de omgeving. Dit omvat veranderingen opgelegd door de mens. Naast een grote verscheidenheid aan natuurlijke landschappen, leven coyotes ook in stedelijke en voorstedelijke gebieden. Dieren die in deze gebieden leven, hebben de neiging hun activiteitenpatroon te veranderen en ’s nachts actief te worden om contact met mensen te vermijden. Populaties die door jagers zijn uitgebuit, compenseren hun verliezen door grotere nesten jongen te krijgen. In tegenstelling tot hun naaste verwant de grijze wolf, waarvan de populaties zijn afgenomen sinds het begin van de menselijke vestiging en expansie in Noord-Amerika, zijn de coyote-populaties enorm gegroeid in het kielzog van de moderne verstedelijking.
Reproductie
Coyotes zijn seizoensgebonden monogaam, wat betekent dat ze gedurende een bepaald voortplantingsseizoen (en soms meerdere, opeenvolgende seizoenen) dezelfde voortplantingspartner houden. Vrouwtjes krijgen gewoonlijk één nest per jaar, met grote variatie in grootte, maar gewoonlijk gemiddeld 4-6 jongen. De draagtijd bedraagt ongeveer 60 dagen en de pups worden blind en hulpeloos geboren, maar groeien snel en zijn na 35 dagen volledig gespeend. Beide ouders nemen deel aan de zorg voor de jongen en jagen om beurten en braken voedsel uit om ze te voeden. De jongen worden tussen 9 en 12 maanden volwassen en zijn na een jaar geslachtsrijp. Afhankelijk van verschillende omgevingsfactoren verspreiden de jongen zich in de late herfst of blijven ze bij de moeder tot de volgende lente.
Interacties met de mens
De laatste jaren zijn de coyote-populaties sterk uitgebreid en zijn coyotes een vaste bewoner geworden van stedelijke en voorstedelijke gebieden. Zij hebben een grotere tolerantie voor menselijke activiteit dan andere mesocarnivoren (middelgrote carnivoren), en zijn in staat deze grondstofrijke habitats te exploiteren. Dit kan echter gevaarlijk zijn, want coyotes die gewend raken aan de aanwezigheid van de mens, hebben de neiging hun angst voor de mens te verliezen. Dit kan ertoe leiden dat coyotes op huisdieren jagen en dat er negatieve coyote-menselijke interacties ontstaan. Hoewel aanvallen van coyotes op mensen zeldzaam zijn, komen ze steeds vaker voor en vormen ze een bedreiging voor de gezondheid en veiligheid van de mens.
Een korte video over Coyote Management
Links naar meer informatie over Coyotes
- Taxonomie
- Coyote bestrijding/schade preventie
- ASM Species account (gedetailleerde levensgeschiedenis info)
Een persoonlijke ervaring met coyotes van de auteur, Erica Santana
In 2007 begon Erica te werken aan een project gericht op het onderzoeken van de voedselgewoonten van coyotes in oost-centraal Alabama als onderdeel van een gezamenlijke studie naar de ecologie van stedelijke coyotes. Haar onderzoek bestond uit het verzamelen van uitwerpselen van coyotes in landschappen met verschillende menselijke activiteit en ontwikkeling: stedelijke, exurbane en landelijke gebieden. Met behulp van referentiecollecties van exemplaren en microscopische haaridentificatie was Erica in staat om aan de hand van hun uitwerpselen vast te stellen wat de coyotes hadden gegeten. Ze was in staat om het dieet te reconstrueren van dieren die de drie verschillende gebieden van menselijke ontwikkeling bewoonden en om verschillen in het dieet te beoordelen langs een gradiënt van stedelijke naar landelijke habitats.
Coyotes zijn opportunistische, generalistische omnivoren die een grote verscheidenheid aan voedsel consumeren op basis van wat er seizoensgebonden en plaatselijk beschikbaar is in de gebieden waar ze leven. Hun dieet wordt ook aangevuld met antropogene bronnen – voedsel dat door de mens wordt geleverd. Aangenomen wordt dat coyotes in stedelijke en exurbane gebieden op zoek gaan naar antropogeen voedsel, en dat dieren die in de nabijheid van mensen leven meer antropogeen voedsel consumeren dan natuurlijk voedsel. Sommige studies hebben aangetoond dat dit waar is in zeer stedelijke gebieden, maar tot nu toe heeft geen enkele studie aangetoond dat de activiteit van coyotes in dichtbevolkte gebieden zeker te wijten is aan de consumptie van antropogeen voedsel.
Twee van haar collega-studenten waren ook bezig met studies over stadscoyotes. De ene student bestudeerde ruimtegebruik en habitatselectie in een poging de ruimtelijke bewegingen en activiteitspatronen van coyotes langs de gradiënt stad-platteland te categoriseren, en de andere onderzocht de genetische verwantschap van dieren die in hetzelfde geografische gebied woonden om te zien of dieren die in meer ontwikkelde gebieden woonden nauw aan elkaar verwant waren en of er sprake was van genetische scheiding tussen dieren op het platteland en dieren in de stad.
Het doel van het project was om deze informatie te combineren en een beter inzicht te krijgen in coyotes in het zuidoosten, met name dieren die in de nabijheid van mensen leven. Door hun gedrag en ecologie te begrijpen, kunnen wildbeheerders effectieve manieren ontwikkelen om populaties in ontwikkelde gebieden te beheren, zodat coyotes en mensen veilig kunnen samenleven.