The Werewolf of Fever SwampEdit
Grady Tucker en zijn familie verhuizen naar een huis naast Fever Swamp. Grady vindt en overtuigt zijn ouders om hem een grote wolfachtige zwerfhond als huisdier te laten houden, die hij Wolf noemt. Maar wanneer er iets heeft ingebroken in het hertenkamp in Grady’s tuin en een van de dieren heeft gedood, besluit zijn vader dat de zwerfhond naar het asiel moet worden gebracht. Grady helpt de hond vluchten voordat zijn vader hem kan vangen. Die nacht hoort Grady weer gehuil en gaat op onderzoek uit in Fever Swamp om de zaak tot op de bodem uit te zoeken. Hij ontmoet Will Blake, een van zijn vrienden, die langzaam verandert in een weerwolf onder de volle maan. De pas veranderde weerwolf bijt Grady, maar de aanval wordt afgebroken wanneer Wolf Will aanvalt en doodt. In de nacht van de volgende volle maan transformeert Grady in een weerwolf en sluit zich aan bij Wolf in de jacht.
The Scarecrow Walks at MidnightEdit
Jongeren Mark en Jodie zijn broer en zus. Tijdens een bezoek aan hun grootouders, Curtis en Miriam, merken de kinderen ’s nachts vreemde bewegingen op: de vogelverschrikkers bewegen, en hun grootouders gedragen zich anders. Jodie concludeert dat Sticks, de zoon van de tuinman Stanley, de vogelverschrikkers heeft laten bewegen. Jodie verkleedt Mark als vogelverschrikker om wraak te nemen op Sticks. Maar nadat een vogelverschrikker Jodie pijn probeert te doen, legt Sticks haar uit dat Stanley de vogelverschrikkers tot leven heeft gewekt toen hij de vorige keer de boerderij bezocht. Curtis en Miriam hadden geprobeerd Stanley tevreden te houden, zodat hij de vogelverschrikkers zou laten slapen. Nadat ze Stanley hebben laten schrikken met het vogelverschrikker-kostuum, beginnen de vogelverschrikkers naar hen toe te lopen. Sticks gebruikt fakkels om alle vogelschrikkers te verbranden, en ze vallen allemaal op de grond. De volgende middag merkt Jodie dat een opgezette beer een beetje beweegt.
In dit stripverhaal wordt veelvuldig gebruik gemaakt van figuurlijke taal. Een voorbeeld is wanneer Jodie haar opa omhelst en hij vraagt of ze haar haar in een winkel heeft gekocht. Ze antwoordt met, “Je hebt gelijk, opa. Het is een pruik.” De auteur gebruikt verbale ironie om aan te tonen hoe dicht de twee bij elkaar staan met hun humor. De auteur gebruikt ook ambiguïteit in de woordkeuze om spanning te creëren. Stanley zegt, “De maïs heeft oren.” Deze uitspraak is zowel letterlijk waar, maar het brengt ook spanning in het verhaal met een suggestie dat er iets bovennatuurlijks in het veld is. Onomatopeeën worden gebruikt met het herhaalde woord “schrapen” om een verhoogd gevoel van angst en intensiteit te brengen tijdens de nachtmerriescène.
The Abominable Snowman of PasadenaEdit
Ana en Luis Garcia besluiten hun vader te vergezellen op een reis naar Alaska om te proberen een sneeuwwezen te lokaliseren dat bekend staat als de Abominable Snowman. Daar zien ze uiteindelijk de Sneeuwman bevroren in ijs. Hun vader besluit hem mee terug te nemen naar Pasadena, Californië, waar zij wonen. Voordat ze dat doen, stopt Luis stiekem wat sneeuwballen in de kofferbak waarin de Sneeuwman naar huis zou worden gebracht.
Nadat ze hun buurvrouw Lauren Sax de Sneeuwman heeft laten zien, gooit Ana een sneeuwbal uit de kofferbak naar haar, maar die mist en raakt de boom. Hierdoor zet de sneeuw uit en bedekt hun tuin met sneeuw. Lauren pakt een deel van de sneeuw en gooit het naar Ana, en zij raakt bedekt met ijs. Nadat de hitte van de oven haar niet heeft kunnen ontdooien, haalt Luis de Sneeuwman om haar uit het ijs te breken. De sneeuwman ontdooit haar en ontsnapt.