Het cricothyroïd ligament (ook bekend als het cricothyroïd membraan of cricovocal membraan) bestaat uit twee delen:
- het mediane cricothyroïd ligament langs de middellijn (een verdikking van het cricothyroïd membraan) en
- de laterale cricothyroïd ligamenten aan weerszijden (deze worden ook wel conus elasticus genoemd).
Ligamentum cricothyroideum
Anatomische terminologie
Het mediane cricothyroideumligament is een platte band van wit bindweefsel die de voorste delen van de aangrenzende randen van het cricoid- en schildkraakbeen met elkaar verbindt. Het is een dik en sterk ligament, smal bovenaan en breed onderaan. Elk lateraal ligament staat bekend als de conus elasticus.
Het laterale cricothyroid ligament wordt aan weerszijden overlapt door laryngeale spieren.
De conus elasticus (wat elastische kegel betekent in het Latijn) is het laterale gedeelte van het cricothyroid ligament.De laterale delen zijn dunner en liggen dicht onder het slijmvlies van het strottenhoofd; zij strekken zich uit van de bovenrand van het cricoïdkraakbeen tot de onderrand van de stembanden, waarmee zij doorlopend zijn. De stembanden kunnen derhalve worden beschouwd als de vrije grenzen van elke conus elasticus, en strekken zich uit van de vocale uitsteeksels van de arytenoïdkraakbenen tot de hoek van het schildkraakbeen ongeveer halverwege tussen de boven- en ondergrens.
Deze anatomische structuur is in het verleden op veel verschillende manieren genoemd, waardoor verwarring is ontstaan.