Wetenschappelijke classificatie
Gewone naam Cubaanse boomkikker Koninkrijk Animalia Phylum Chordata Klasse Amphibia Orde Anura Familie Hylidae (boomkikkers) Geslacht Soort Osteopilus septentrionalis
Snelle feiten
Beschrijving Cubaanse boomkikkers zijn de grootste boomkikkersoorten in Noord-Amerika. Ze variëren in kleur van donkergroen tot lichtgrijs, en veranderen vaak van kleur om zich aan te passen aan hun omgeving. Cubaanse boomkikkers kunnen vlekken hebben die soms verdwijnen, afhankelijk van de omgeving. Hun voeten hebben kleverige kussentjes aan de tenen waarmee ze zich aan veel verschillende oppervlakken kunnen vastklampen.
Vrouwtje: Vrouwtjes hebben de neiging groter te worden dan mannetjes. Grootte Mannetje: 5,1 tot 6,3 cm.
Vrouwtje: Ongeveer 12,7 cm Gewicht Ongeveer 57 g Dieet Ongeveer 57 g Uitbroeden Legselgrootte: Vrouwtjes leggen ongeveer 3.000 eieren in twee lange rijen in ondiepe poelen, sloten en vijvers.
Larvale duur:Het kikkervisjestadium duurt ongeveer 30 tot 60 dagen. Geslachtsrijpheid 5 tot 7 jaar Levensduur Ongeveer 5 tot 10 jaar Verspreidingsgebied Inheems in Cuba en nabijgelegen eilanden; geïntroduceerd in het Caribisch gebied en in het zuiden van Florida Habitat Ze komen alleen voor waar de temperatuur niet lager is dan 10°C (50°F), met dagtemperaturen tussen 23° en 29°C (73° tot 84°F). Ze geven de voorkeur aan gebieden met een hoge vochtigheidsgraad en komen vaak voor in bomen en zeer grote planten langs waterwegen. Populatie wereldwijd: Onbekend Status IUCN: Niet vermeld
CITES: Niet vermeld
USFWS: Not listed
Fun Facts
- Deze kikkers zijn berucht om het eten van andere kikkers. Verzamelaars van de soort hebben ontdekt dat als er andere soorten kikkers in dezelfde bak zitten, de Cubaanse boomkikkers zich tegoed doen aan hun buren.
- Als een kikker een maaltijd inslikt, sluiten zijn bolle oogballen zich en zakken in zijn kop. De oogbollen oefenen druk uit en duwen de maaltijd van de kikker in zijn keel.
- In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, krijgen mensen wratten van menselijke virussen, niet van kikkers en padden! Kikkers en padden hebben verschillende klieren, die ter bescherming gifstoffen afscheiden. Deze afscheidingen kunnen huidirritaties veroorzaken en kunnen giftig zijn voor sommige diersoorten.
- In het algemeen hebben kikkers een gladde huid, terwijl padden een getextureerde huid hebben.
- Een groep kikkers wordt een ‘leger’ genoemd; een groep padden wordt een ‘knoop’ genoemd.’
- Kikkers met lange tongen gaan te werk volgens de ‘zie het, knip het’-techniek van eten. Als het klein is en beweegt, wordt het als prooi gezien.
Ecologie en instandhouding
Zoals alle amfibieën hebben Cubaanse boomkikkers een poreuze huid en reageren ze snel op veranderingen in de omgeving. De gezondheid van hun populaties kan een indicator zijn voor de gezondheid van het milieu. Belangrijke bedreigingen zijn verlies van habitat, exploitatie van hulpbronnen, milieuverontreinigende stoffen, ziekte en parasitisme, geïntroduceerde soorten, en wereldwijde klimaatverandering.
De soort is op grote schaal geïntroduceerd in het Caribisch gebied en in het zuiden van Florida, en lijkt een negatieve invloed te hebben op het ecosysteem. In de gebieden waar de soort geïntroduceerd is, zijn de inheemse boomkikkerpopulaties afgenomen, waarschijnlijk door predatie en concurrentie om hulpbronnen.
Cubaanse boomkikkers lijken het vooral goed te doen in woonwijken, en verspreiden zich zeer snel over het Caribisch gebied. Dit voorspelt niet veel goeds voor inheemse soorten boomkikkers, die niet kunnen concurreren met de grotere Cubaanse soorten.
Bibliografie
Conant, Roger, and J.T. Collins. Peterson Field Guides: Reptielen en Amfibieën. Boston: Houghton Mifflin Co., 1958.
Flank, Lenny Jr. Herp Help. New York: Howell Book House, 1998.
Mattison, Chris. Frogs and Toads of the World. New York: Fact On File Publications, 1987.
USGS. npwrc.usgs.gov/narcam/idguide/bterrest.htm
allaboutfrogs.org/info/species/cuban.html
animaldiversity.ummz.umich.edu/accounts/osteopilus/o._septentrionalis$narrative.html#reproduction