Davian belandde in 2004 voor het eerst op de Amerikaanse Top 1000-lijst van jongensnamen, na Davin, Davon en Davion. Alle vier deze bijnamen worden voornamelijk gebruikt binnen de Afro-Amerikaanse gemeenschap (hoewel niet exclusief). Davian is in het hele land nooit verder gekomen dan een laag gebruik, maar heeft toch een plaatsje op de lijst weten te veroveren. Het is een frisse draai aan de aloude David. Het heeft ook een verfijnde ouderwetse latinistische klank die doet denken aan namen als Julian, Adrian, Damian en Fabian. We voelen ons echter verplicht te vermelden dat Davian een naam is die verbonden is aan een psychologisch gedrag dat enigszins… afwijkend is. “Davian gedrag” is synoniem met necrofilie (copulatie met een lijk); het is een term die in 1960 werd bedacht door een zoöloog die deze praktijk observeerde bij grondeekhoorns. De zoöloog (Dickerman) moet gevoel voor humor hebben gehad, want hij bestempelde het griezelige gedrag als “Davian gedrag” naar een vunzige Ierse limerick: “Er was eens een kluizenaar genaamd Dave / Die een dode hoer in zijn grot bewaarde. / ‘Ik weet dat het een zonde is,’ / Zei hij met een grijns, / ‘Maar denk eens aan het geld dat ik bespaar!'”. En nee. We maken geen grapje. We maken nooit grappen over necrofilie… of “Davian gedrag”.