— Het was amper 6 uur ’s ochtends op Halloweenochtend in 2008 toen Dan McCann op de slaapkamerdeur van zijn dochter Annie klopte om afscheid van haar te nemen voordat hij naar zijn werk vertrok.
“Het was donker. Ik kon haar vorm zien onder de dekens,” vertelde McCann aan ABC News ’20/20′. “Ik zei: ‘Dag Annie, ik hou van je,’ en deed de deur dicht. Het zou de laatste keer zijn dat hij zijn dochter levend zag. Annie, een 16-jarige middelbare scholier, was een gepassioneerd kunstenares. Haar werk siert het huis van de familie in Alexandra, Virginia. Opgroeiend in een vroom katholiek gezin tekende Annie graag kruisen, maar haar obsessie was het vastleggen van haar geliefde hond, Breezy Max.
Ze was een goede leerling die basketbal speelde en haar moeder Mary Jane aan het lachen maakte.
“Annie was grappig, eigenzinnig, geestig,” zei Mary Jane McCann.
Haar ouders zeggen dat Annie zich jong gedroeg voor haar leeftijd. Ze was beschut en een huismus, met een kleine kring vrienden. Annie had net haar rijbewijs gehaald en haar ouders lieten haar de witte Volvo van de familie gebruiken, waarmee ze van en naar school reed.
In 2008 bestonden Snapchat en Instagram nog niet, en de McCanns zeiden dat ze het internetgebruik van hun dochter zwaar in de gaten hielden.
“Ze kon nauwelijks met een flip-telefoon werken,” zei Dan McCann. “Ze heeft net een Facebook-account.”
Op 31 oktober 2008 vertrok Dan McCann naar zijn leidinggevende baan bij de TSA in Washington, D.C., terwijl Mary Jane, een voormalige I.T.-medewerkster van het Witte Huis en nu thuisblijfmoeder, op weg was naar het noorden van New York om de zoon van het echtpaar, Sam, te bezoeken op de universiteit. Voor Mary Jane was het eerste teken dat Annie in de problemen zat, toen ze die middag niets van haar dochter hoorde. Ze belde me altijd na schooltijd als een klok,” zei Mary Jane. “Ik kreeg het gevoel dat er iets niet klopte en dus belde ik een buurman… en ik zei: ‘Zijn er tekenen van Annie? Nee. Enig teken van de auto? Nee.””
Toen Mary Jane had opgehangen met de buurvrouw, belde ze Dan, die zich naar huis haastte en zag dat hun huistelefoon rinkelde.
“Ik neem op. Het is een automatisch bericht van het Fairfax County openbare schoolsysteem met de mededeling dat uw zoon of dochter vandaag afwezig was, de hele dag, ik stortte bijna in,” zei hij.
Dan McCann had de politie al gebeld, maar de McCanns zeiden dat de agent die arriveerde niet al te bezorgd leek, denkend dat het misschien gewoon Annie was die zich misdroeg. Op haar bed werd een briefje gevonden waarop stond: “Vanmorgen wilde ik zelfmoord plegen, maar ik realiseerde me dat ik in plaats daarvan opnieuw kan beginnen… als je echt van me houdt, laat je me gaan.”
“‘Ik zal voorzichtig zijn,’ zo eindigde het briefje, ‘ik zal voorzichtig zijn,'” zei Dan McCann.
Mary Jane en haar zoon Sam reden die avond de zes uur rechtstreeks terug naar huis vanuit New York en wachtten met haar man op bericht.
“Mensen zeiden: ‘Maak je geen zorgen, ze is gewoon weggelopen, ze komt wel terug, kinderen doen dit de hele tijd, het is niet ongewoon, maak je er geen zorgen over,'” zei Mary Jane McCann.
Toen, op 2 nov. 2 november 2008, nog geen 48 uur later, reageerde brigadier Sean Jones van de politie van Baltimore, Maryland, op een oproep in het woonproject Perkins Homes, op ongeveer 50 mijl afstand van het huis van de McCanns. Een man die het vuilnis buiten zette, had het lichaam van een blanke tiener ontdekt achter een van de industriële vuilcontainers op het terrein.
Jones, een 25-jarige veteraan van de politie in Baltimore, zei dat zijn eerste gedachte was dat het een moord was.
“En we behandelden het ook als zodanig,” zei hij.
De ontdekking van het lichaam van Annie McCann zou een voortdurende strijd ontketenen, waarbij de familie McCann gelooft dat de politie van Baltimore de dood van hun dochter overhaast als zelfmoord heeft vastgesteld om de zaak te sluiten in plaats van te concluderen dat het een moord was. De politie van Baltimore staat pal achter haar bevindingen.
De schokkende autopsieresultaten
Ter plaatse zei brigadier Jones dat er geen duidelijke doodsoorzaak was en geen duidelijke tekenen van trauma aan het lichaam. Bij het doorzoeken van het gebied vond hij al snel een rugzak in de buurt.
“Ik vind een gangpas voor de Fairfax County High Schools, ik vind haar rijbewijs,” zei Jones. “Ik laat de mensen op kantoor de politie van Fairfax bellen.”
Een half uur later werd de identiteit van de tiener bevestigd als Annie McCann.
Sgt. Jones reed naar Alexandria om het nieuws persoonlijk aan haar ouders te vertellen. De McCanns stortten in van verdriet.
“We huilden, wij drieën, Sam, Mary Jane en ik,” zei Dan McCann.
Naast het briefje dat in haar kamer was achtergelaten, ontdekten de McCanns later dat Annie 1000 dollar aan contant geld, al haar lievelingskleren en een doos Cheerios had meegenomen. Niets in het briefje verraadde waar ze heen ging. Mary Jane zei dat de familie geen banden had met Baltimore.
De politie vond Annies Volvo verlaten bij een benzinestation in de buurt. In de auto vonden ze een kleine aanwijzing – een vingerafdruk die overeenkwam met iemand die al in de politiedatabase zat.
De politie van Baltimore zei dat de afdruk van een tienerjongen was, die toen hij door de politie werd ondervraagd zei dat hij en zijn vrienden de auto in de projecten tegenkwamen en Annie met zijn gezicht naar beneden op de achterbank vonden, maar beweerde dat ze al dood was. Brigadier Jones zei dat de jongen Annie’s lichaam achter de vuilcontainer had gedumpt en in de Volvo was gaan joyriden. Een van de jongens was volgens de politie Darnell Kinlaw, die later in een andere zaak zou opduiken.
Toen de autopsie was afgerond, waren de resultaten schokkend. Het rapport vermeldde geen noemenswaardig trauma, maar wel dat Annie was gevonden met een kleine hoeveelheid alcohol en een grote hoeveelheid lidocaïne, een verdovend middel dat in allerlei vrij verkrijgbare producten zit, waaronder Bactine, een ontsmettingsmiddel dat Annie had gebruikt voor haar pas gepiercete oren.
“We vonden bij de auto een flesje Bactine waarvan het deksel was verwijderd,” zei Jones.
En op de rand van het flesje vonden ze Annies DNA. Het was een onverwachte plek om het te vinden, zei Jones, en benadrukte: “De lip van het flesje zou door de spuitpomp zijn bedekt… het moet met geweld zijn verwijderd.”
De lijkschouwer in Baltimore die Annie’s autopsie verrichtte, stelde vast dat lidocaïnevergiftiging de doodsoorzaak was, maar zei dat de manier van overlijden, hoe het in haar lichaam terechtkwam, “onbepaald” was. Na het zien van de autopsieresultaten, zegt de politie dat ze hebben vastgesteld dat het zelfmoord was.
“Ik heb geen ander bewijs dat me in een andere richting wijst,” zei Jones.
Maar de McCanns weigerden te accepteren dat hun dochter zich van het leven had beroofd, waarbij ze zich afvroegen dat als Annie zelfmoord wilde plegen, waarom ze dan helemaal naar Baltimore was gegaan en waarom de politie niet haar vingerafdrukken, maar alleen DNA-sporen, op het flesje Bactine had gevonden.
Een week nadat het lichaam van hun dochter was gevonden, brachten de McCanns Annie’s lichaam naar huis en begroeven haar op een begraafplaats in Alexandria. In een merkwaardige en wrede blunder slaagde de lijkschouwer van Baltimore er niet in Annie’s hart en hersenen na de autopsie terug te brengen in haar lichaam. Ze begonnen zich af te vragen of de lijkschouwer haar organen kon verliezen, was er nog iets anders dat werd verknoeid?
De McCanns starten hun eigen onderzoek
Diane Downey, die 25 jaar lang lichamen heeft voorbereid voor de begrafenis in het Alexandria uitvaartcentrum waar de McCanns Annie naartoe brachten, vertelde “20/20” dat ze ongerust was nadat ze Annie’s lichaam had ontvangen.
“Het was absoluut onmogelijk dat dit een zelfmoord was met al het trauma aan haar lichaam,” zei Downey.
Downey en de McCanns hadden allebei een ganzenei-achtige blauwe plek op Annie’s voorhoofd opgemerkt.
“Ik vroeg me af of het ganzenei op haar voorhoofd in de kist zat,” zei Downey. “Ik bleef teruggaan naar de rechercheurs, maar zij bleven het afdoen als: ‘nee, het waren kleine schaafwonden.'”
Downey wees hen er ook op dat Annie’s vingers er verlept uitzagen.
“Haar vingers waren verschrompeld alsof het rozijnen waren, alsof ze, haar lichaam een aantal uren doorweekt was geweest,” zei ze.
Het hartzeer en de verbijstering van de McCanns werden alleen maar groter toen ze veel later de autopsiefoto’s van hun dochter ontvingen. Ze zijn ervan overtuigd dat er een brandwond van een sigaret op haar voorhoofd stond en een mysterieuze letter “J” op haar enkel. Het ergste van alles, ze geloofden dat ze tekenen van seksueel misbruik zagen.
“Ik was geschokt,” zei Mary Jane McCann. “De McCanns besloten hun eigen onderzoek in te stellen en gebruikten hun spaargeld en zelfs Annies studiefonds om reclameborden in de stad te kopen in de hoop de waarheid over Annie boven tafel te krijgen. Ze schakelden de beroemde lijkschouwer, Dr. Michael Baden, in en huurden privé-detectives in om Annie’s zaak te onderzoeken.
Na bestudering van het materiaal van de zaak, zei Baden, werd hij onmiddellijk getroffen door het feit dat Annie’s lichaam bij een vuilniscontainer was gevonden.
“Mensen plegen gewoonlijk geen zelfmoord door een overdosis bij een afvalcontainer,” zei hij.
In zijn 50 jaar onderzoek naar sterfgevallen, zei Baden dat hij nog nooit had gehoord van iemand die zelfmoord pleegde door Bactine te drinken en zei, naar zijn mening, dat er niet genoeg Lidocaïne in één fles zou zijn om haar te doden.
“Ik dacht: ‘Heilige koe, ze is vermoord,'” zei Dan McCann.
De McCanns namen ook contact op met Dr. Keith Ablow, een beroemdheidspsychiater, die de dossiers doorlas en aan de McCanns schreef: “Het zou niet juist zijn om dit als zelfmoord te bestempelen.”
Teleurgesteld en wanhopig, namen de McCanns hun strijd naar Capitol Hill naar Sen. Charles Grassley, R-Iowa, een van de machtigste senatoren van het land en voorzitter van de Senaat Judiciary Committee. Grassley stuurde brieven naar de politie van Baltimore, de FBI en de Bayer Corporation, die Bactine maakt.
In hun antwoorden bleven de politie van Baltimore en de FBI bij hun onderzoek en de conclusie dat “Annie hoogstwaarschijnlijk is overleden door zelf-inname van Bactine.”
Bayer beweerde echter dat het eerder aan de politie van Baltimore had verteld dat het bedrijf “niet verwachtte dat de hoeveelheid Lidocaine in een enkele fles van vijf gram Bactine de dood zou veroorzaken.”
Een mogelijke nieuwe getuige en een nieuwe verdachte leiden tot doodlopende wegen
Drie maanden na Annie’s dood vond Jim Kontsis, de door de McCanns ingehuurde privé-detective, die had rondgesnuffeld en Annie’s foto aan mensen op straat in Baltimore had laten zien, een bediende en een serveerster in Vaccaro’s banketbakkerij in Baltimore’s Little Italy buurt die zeiden dat ze de tiener herkenden. De serveerster zei dat ze zich herinnerde dat Annie cannoli at en een cappuccino dronk met extra slagroom – en dat ze niet alleen was geweest.
“Ze was met een ander meisje, en toen kwam de beschrijving naar boven,” zei Kontsis.
Een voormalige politieschetstekenaar, ook ingehuurd door de McCanns, tekende een tekening van het andere meisje, gebaseerd op de beschrijving van de serveerster. Het meisje op de tekening had donker haar en was ouder dan Annie, eind tiener of begin twintiger, en zag er verfomfaaid uit.
“Ze had zware, zware make-up, ze had de lelijkste nagellak die je ooit zou zien, het is kotsgeel,” zei Kontsis. “Kotsgeel, dat is wat ze zei. Ze zei: ‘Ik zal de nagellak nooit vergeten, want het zag er zo hard uit.’
Kontsis geloofde dat als hij Annie’s mysterieuze vriend kon vinden, hij de zaak wijd open kon breken. De McCanns maakten de schets bekend, in de hoop dat iemand de jonge vrouw zou herkennen. Er waren verschillende aanwijzingen, maar ze hebben de vrouw nooit kunnen opsporen.
Sgt. Sean Jones van de politie van Baltimore zei dat de politie het spoor had onderzocht, maar uiteindelijk waren ze niet onder de indruk van Kontsis’s bevindingen.
“Het heeft uiteindelijk niets te maken met Annie’s dood,” zei Jones. “Het is belangrijk, maar uiteindelijk waren we niet in staat om te verifiëren dat het ooit gebeurd is.”
Maar dan, drie jaar na Annie’s dood, trok een andere moord in Baltimore wat de McCanns zeggen waren griezelige parallellen met haar zaak.
Een 26-jarige vrouw genaamd Lakeisha Player werd dood aangetroffen, haar auto gestolen. De verdachte die de politie noemde was Darnell Kinlaw, dezelfde jongeman die in verband werd gebracht met het meenemen van Annies auto voor een joyride.
Maar ondanks de ogenschijnlijke overeenkomsten tussen de twee zaken, betoogde Jones dat het verschillende omstandigheden waren.
“Haar neerschieten en haar auto stelen in een huiselijk incident, heeft geen overeenkomsten met Annie’s zaak,” zei hij. “Ik denk dat het vertelt … dat als hij iemand zou vermoorden, hij een pistool gaat gebruiken, hij een standaardmethode gaat gebruiken, en dat hij niet iemand gaat vergiftigen met Lidocaïne.”
Jarenlang wilden de McCanns Kinlaw zelf ondervragen, in de overtuiging dat ze misschien meer informatie over Annie uit hem zouden kunnen krijgen. Bijna acht jaar nadat Annie dood was gevonden, kregen ze hun kans.
De McCanns hadden Kinlaw’s rechtszittingen bijgewoond en werden close met Player’s rouwende familie. Uiteindelijk stemde Kinlaw toe in een ontmoeting met hen. Afgelopen juni reden de McCanns van Alexandria naar de North Branch Correctional Institution, een maximaal beveiligde gevangenis in Cumberland, Maryland, waar Kinlaw 30 jaar uitzit voor de moord op Player.
“We geloven niet dat hij Annie heeft vermoord,” zei Dan McCann. “We willen de omstandigheden weten waaronder hij de auto vond, Annie vond, had hij haar eerder gezien, had hij haar met iemand anders gezien.”
De McCanns ontmoetten Kinlaw, die volgens hen soms oprecht overstuur leek, maar hen vertelde dat hij niets wist over hoe Annie stierf.
“We hebben er lang aan gewerkt om Darnell Kinlaw te spreken te krijgen, eindelijk is het gelukt, en we kregen zo’n beetje wat we verwachtten, en dat is niets,” zei Dan McCann. “Hij had niets te maken met het verplaatsen van haar lichaam, heeft de auto niet aangeraakt. De McCanns zijn publiekelijk en herhaaldelijk de politie van Baltimore blijven aanvallen over de dood van hun dochter. De politie van Baltimore, waaronder kolonel Stanley Branford, hoofd van de Criminal Investigation Division, blijft bij hun conclusie dat Annie McCann zelfmoord heeft gepleegd door Bactine te drinken. Ze citeren verschillende notities die Annie schreef, waaronder de brief die ze op haar bed achterliet en twee andere notities die bij haar persoonlijke bezittingen in de buurt van haar auto werden gevonden.
“In al haar geschriften had ze aangegeven dat ze wegging en ze drukte tot op zekere hoogte uit dat ze moe was van het leven,” zei Branford. “Mijn hart gaat uit naar haar ouders, en we willen hen voorzien van de beste antwoorden die we kunnen tijdens dit onderzoek.”
Branford zegt dat het absoluut niet waar is dat de politieafdeling gewoon verder wil gaan met de zaak, en dat de afdeling zal blijven onderzoeken wanneer er nieuwe informatie is.
“We onderzoeken deze zaak al sinds 2008,” zei hij. “We hebben gereageerd op elk verzoek dat ze hebben gedaan. We hebben gereageerd op elk stukje informatie dat binnenkwam.”
Meer theorieën over wat er met Annie McCann is gebeurd
“20/20” heeft Dr. Bill Manion geraadpleegd, een gecertificeerd forensisch patholoog die onafhankelijk is van het McCann onderzoek. Manion schat dat hij de doodsoorzaak en -wijze in ongeveer 2500 gevallen heeft vastgesteld en zei dat bij geen van die gevallen Bactine of Lidocaine betrokken was.
Manion gelooft dat een flesje van vijf gram Bactine, zoals Annie had, wel een potentieel dodelijke dosis lidocaïne bevat, ondanks verklaringen van de fabrikant van Bactine, Bayer, en dr. Michael Baden, die de autopsieresultaten voor de McCanns beoordeelde, anders beweren.
“Om eerlijk te zijn, wist ik niet dat het in staat was om je te doden, maar het is in staat omdat er lidocaïne in zit en lidocaïne is een giftige drug,” zei Manion. “Er zit genoeg in een flesje Bactine om iemand te doden. Zelfs in een half flesje zit ruwweg twee gram, en dat zou genoeg zijn om de dood te veroorzaken.”
Dus toch, toen hij Annie’s autopsierapport bestudeerde, wees Manion op bepaalde dingen. Net als de McCanns gelooft hij dat een tweede grote kneuzing aan de zijkant van haar hoofd significant is.
“In Annie’s geval was de meest significante verwonding deze grote kneuzing aan de linkerkant van haar hoofd,” zei hij. “Dit wijst erop dat de persoon ofwel werd geslagen of een soort voorwerp tegen zijn hoofd kreeg, of misschien viel en zijn hoofd stootte.”
Manion zei dat het mogelijk is, afgaande op het autopsieresultaat, dat Annie kan zijn aangevallen of dat iemand Bactine in haar alcohol kan hebben gedaan.
“Hier is ze twee dagen weg en ze is al haar geld kwijt en ze zal terug naar huis moeten gaan,” zei Manion. “Je kunt een zelfmoord niet altijd voorspellen.”
Zowel Manion als Baden opperden een ander mogelijk scenario – dat Annie misschien is gestikt.
“Je zult niet veel trauma aan het gezicht zelf zien, vooral als de persoon onder invloed van alcohol of drugs is en al buiten bewustzijn is,” zei Manion.
Manion was het ook eens met Alexandria begrafenisondernemer Diane Downey dat Annie’s gerimpelde vingers een aanwijzing zouden kunnen zijn.
“Normaal gesproken zien we dit alleen bij een verdrinking, waarbij de persoon al enige tijd onder water heeft gelegen,” zei hij. “Dus ik kan een scenario voorstellen waarin ze met haar gezicht naar beneden in een badkuip is verdronken en een bult op haar voorhoofd heeft van het naar beneden worden gedwongen.”
Maar Baden, aan de andere kant, verwierp dat idee en zei dat hij niet geloofde na het bekijken van de autopsiefoto’s dat haar vingers er rimpelig uitzagen. Hij gelooft ook niet dat hij bewijs heeft gezien dat Annie seksueel is misbruikt. Hij gelooft ook niet dat de andere plek op haar voorhoofd een brandwond van een sigaret was. Wat de mysterieuze “J” betreft die op Annies enkel is gevonden, Baden zei dat dat gewoon een toevallig patroon van bloedafzetting kan zijn geweest.
Manion was het daar niet mee eens en zei dat de “J” er volgens hem “heel duidelijk” uitzag.
“Het lijkt me dat het hier is neergelegd,” zei hij. “Dit roept vragen op als waarom was dit jonge meisje gebrandmerkt? Dus dat haalt ons weg van de zelfmoord en meer naar het moordaspect.”
De politie van Baltimore is kritisch over sommige van de professionals die de McCanns hebben geraadpleegd.
“Het deel dat me nog meer kwaad maakt is dat ze worden misleid,” zei brigadier Jones. “Die opmerkingen aan hen, in het bijzonder van de begrafenisondernemer, in het bijzonder van Dr. Baden, zijn onverantwoordelijk.”
“Ik begrijp hun frustratie,” vervolgde hij. “Ik begrijp dat er vragen zijn die niet worden beantwoord, en ik verontschuldig me daarvoor, maar het zal de uitkomst van de bevindingen niet veranderen.”
Still Fighting for Annie
Terwijl de politie van Baltimore volhoudt dat Annie’s zaak open blijft en dat ze onderzoek zullen doen als er nieuwe informatie aan het licht komt, vechten de McCanns nog steeds voor antwoorden over hun dochter. Toen de McCanns Annie’s witte Volvo terugkregen, wisten ze niet wat ze ermee aan moesten. “Ik wilde de auto eigenlijk verpletteren… naar een sloperij brengen,” zei Mary Jane McCann. “We wisten dat we de auto niet zouden verkopen, want aan wie zouden we hem verkopen? Ik wilde niet dat iemand dat zou hebben, want voor mij zat Annie’s dierbare lichaam in die auto.”
Uiteindelijk zeiden ze dat ze de auto aan Lakeisha Player’s tante, Wanda Player, hadden gegeven.
Voor de McCanns blijft de dood van hun dochter een mysterie, een waarvan ze weten dat het misschien nooit zal worden opgelost. Maar na al die jaren met de autoriteiten in de clinch te hebben gelegen, zeggen ze dat het genoeg zou kunnen zijn als Annie’s dood zou worden geclassificeerd als een onopgeloste moord.
“We willen gerechtigheid voor Annie,” zei Mary Jane McCann. “Haar dood wordt beschouwd als onbepaald en lidocaine vergiftiging. Haar dood moet worden veranderd in moord… hoe bitter we ook zijn, we moeten onszelf er soms aan herinneren dat niemand van hen Annie daadwerkelijk heeft vermoord.”
“Maar God weet… ze hebben haar in de steek gelaten,” voegde Dan McCann eraan toe. “Annie verdiende beter.”