Oprichting en demo (2010)Edit
Deafheaven werd in februari 2010 opgericht in San Francisco, Californië met zanger George Clarke en gitarist Kerry McCoy, die eerder samen in de grindcore band Rise of Caligula speelden. Clarke weet niet zeker hoe hij op de naam Deafheaven is gekomen, hoewel hij zich bewust is van het voorkomen ervan in William Shakespeare’s Sonnet 29. De twee woorden ‘deaf’ en ‘heaven’ werden gecombineerd als een eerbetoon aan Slowdive.
Clarke en McCoy namen in april 2010 een titelloos demoalbum op in de Atomic Garden Studios met Jack Shirley voor ongeveer 500 dollar, wat de band zich op dat moment niet kon veroorloven. Omdat het duo op dat moment geen elektrische gitaar of versterker bezat, werd de demo geschreven op een akoestische gitaar en opgenomen met geleende apparatuur van de studio. De demo zonder titel, die in beperkte oplage digitaal en op cassettebandje werd uitgebracht, bevatte vier nummers die traditionele black metal en post-rock combineerden. Oorspronkelijk was Deafheaven niet van plan het materiaal uit te brengen, maar later stuurden ze het naar een paar van hun favoriete blogs. Nadat de demo positief was ontvangen, rekruteerden Clarke en McCoy drie extra muzikanten – bassist Derek Prine, gitarist Nick Bassett van de shoegaze band Whirr (voorheen Whirl) en drummer Trevor Deschryver, die reageerde op een advertentie op Craigslist – om een vijfkoppige groep te vormen, en ze begonnen hun eerste shows te spelen in juli 2010.
Signing to Deathwish and Roads to Judah (2010-2012)Edit
Deafheaven kondigde aan dat ze in december 2010 hadden getekend bij Deathwish Inc. een label dat was opgericht door Converge’s zanger Jacob Bannon. Deathwish nam contact op met Deafheaven, en wilde oorspronkelijk alleen hun demo een brede fysieke release geven. Tegen die tijd had de groep al wat nieuw materiaal geschreven en vroeg of Deathwish zowel de demo als het nieuwe materiaal kon uitbrengen. De eerste release die Deafheaven uitbracht via Deathwish was een 7″ vinyl single die “Libertine Dissolves” en “Daedalus” bevatte, twee nummers die afkomstig waren van de demo van de groep. De single werd in een gelimiteerde oplage geperst en als cadeau verstuurd naar willekeurige mensen die een aankoop deden in Deathwish’s webstore.
Hun debuutalbum, Roads to Judah, werd uitgebracht op 26 april 2011 via Deathwish. De titel van het album is een verwijzing naar de N Judah light rail die vervoer biedt in Deafheaven’s woonplaats, en tekstueel gaat het album over Clarke’s “jaar van drugsmisbruik en losbandigheid.” Roads to Judah kreeg positieve recensies van Decibel en RVA Magazine, en werd geplaatst in verschillende eindejaarslijstjes waaronder NPR, Pitchfork en The A.V. Club. MSN Music noemde Deafheaven ook een van de beste nieuwe artiesten van 2011.
Om Roads to Judah te promoten, trad Deafheaven op in Austin, Texas’ SXSW festival in maart 2011, tourde door de Verenigde Staten met de Canadese noise rock band KEN mode in juni 2011, trad op tijdens California’s Sound and Fury Festival in juli 2011, tourde door de VS met de post-rock band Russian Circles in november 2011, en deed een Europese tour in februari 2012. McCoy zei dat Russian Circles “ons onder hun hoede nam” tijdens de tournee en hen leerde hoe een band zich zou moeten gedragen. Hij zei: “De drie regels van elke succesvolle band zijn: goede nummers schrijven, live uitstekend zijn, en geen klootzak zijn terwijl je dat doet. We streefden er altijd naar om dat te doen, maar hamerden het in ons hoofd.” Deafheaven nam ook deel aan de medio 2012 festivals Northside in Brooklyn, New York en Fun Fun Fun in Austin, Texas.
Als onderdeel van Deathwish Inc’s gratis live album serie, bracht Deafheaven in juli 2011 Live at The Blacktop uit. Het album bevatte een volledig live-optreden van 15 januari 2011 in Bell Gardens, Californië in The Blacktop-een voormalig laadperron omgebouwd tot een zaal. In oktober 2012 bracht Deafheaven een split EP uit met de Amerikaanse black metal band Bosse-de-Nage via The Flenser. Deafheaven droeg een cover bij van twee Mogwai nummers, “Punk Rock” en “Cody”, uitgebracht als een enkele track. De twee nummers zijn afkomstig van Mogwai’s album Come On Die Young uit 1999. In 2012 bracht Deafheaven ook een geremasterde vinylplaat in beperkte oplage uit van zijn demo uit 2010 via Sargent House.
Sunbather, nieuwe line-up en lovende kritieken (2013-2014)Edit
Al in september 2011 kondigde Deafheaven aan dat ze waren begonnen met het schrijven van nieuwe muziek voor een mogelijk split-album, EP of full-length. McCoy beschreef het materiaal toen als “sneller, donkerder, een stuk zwaarder en veel experimenteler” dan Roads to Judah. Echter, in december 2012 beschreef Clarke hun nieuwe materiaal als minder melancholisch en minder gecentreerd rond black metal, maar eerder met een meer “weelderige en rock-gedreven, zelfs pop-gedreven” geluid op sommige momenten. Het nieuwe album, getiteld Sunbather, werd alleen geschreven door de stichtende leden Clarke en McCoy – vergelijkbaar met de manier waarop de demo werd gecomponeerd, maar anders dan Roads to Judah, dat werd geschreven als een vijfkoppige band. Het duo kreeg in de studio ook gezelschap van de nieuwe drummer Daniel Tracy, die “zijn eigen drumstijl toevoegde aan reeds geconstrueerde songskeletten”. De titel van het album weerspiegelt Clarke’s idee van perfectie. Hij verklaarde dat het bedoeld is om te vertegenwoordigen, “Een rijk, mooi, perfect bestaan dat natuurlijk onbereikbaar is en de strijd van het moeten omgaan met die realiteit vanwege je eigen fouten, relatieproblemen, familieproblemen, de dood, enzovoort.” Deafheaven ging in januari 2013 de studio in om Sunbather op te nemen met Jack Shirley, en bracht het album op 11 juni 2013 uit via Deathwish.
Sunbather werd bij release kritisch bejubeld. Metacritic beoordeelde het album 92/100, gebaseerd op 18 beoordelingen, en riep het later uit tot het best beoordeelde major album van 2013. Het was ook de eerste release van Deafheaven die in de hitlijsten van Billboard kwam – het stond op nummer 130 in de Billboard 200 en op nummer 2 in de Top Heatseekers chart.
Naast de nieuwe drummer Daniel Tracy, die deel uitmaakte van de band voor de opnames van Sunbather, rekruteerde de band bassist Stephen Clark en gitarist Shiv Mehra voor tournees in 2013. De oprichters Clarke en McCoy zeiden dat de vorige bandleden uit elkaar gingen door moeilijkheden met het leven op de weg en het verdienen van weinig tot geen geld. Deafheaven’s eerste tour ter ondersteuning van Sunbather was een Europees/Russische tour met The Secret in april/mei 2013, gevolgd door een Amerikaanse tour met Marriages in juni/juli. In 2014 toerde Deafheaven in januari door Australië, ondersteunde Between the Buried and Me met Intronaut en The Kindred in februari/maart, toerde in mei/juni door Azië en Europa, in juni door de VS met Pallbearer, waarna een tweede Europese tour volgde in augustus en een Noord-Amerikaanse tour met No Joy in september.
In 2013 vormden Deafheaven-leden Daniel Tracy en Shiv Mehra een psychedelisch rock zijproject genaamd Creepers met Varun Mehra en Christopher Natividad. Dat jaar bracht de band een titelloze EP uit, en in 2014 verscheen het debuutalbum Lush via All Black Recording Company-een indielabel opgericht door George Clarke en voormalig Deafheaven-lid Derek Prine.
Op 25 augustus 2014 bracht Deafheaven een nieuwe single uit, getiteld “From the Kettle Onto the Coil”, als onderdeel van de wekelijkse singleserie 2014 van het kabelnetwerk Adult Swim. Clarke beschreef het nummer als het volgen van een soortgelijke formule als nummers gecomponeerd voor Sunbather en was geen sterke indicatie van hoe het derde studioalbum van de band zou kunnen klinken.
New Bermuda en Ordinary Corrupt Human Love (2015-heden)Edit
In juli 2015 begon Deafheaven hun derde studioalbum te teasen voor een mogelijke release in oktober 2015 via Epitaph Records’ zusterlabel Anti- met een korte video met nieuwe muziekclips, studiomateriaal en uitzicht op een rotsachtige kustlijn. Op 28 juli 2015 kondigde de band hun derde studioalbum aan, getiteld New Bermuda, dat op 2 oktober 2015 zou worden uitgebracht via Anti-. New Bermuda werd uitgeroepen tot het 12e beste album van het jaar in 2015 Spin magazine.
De band begon te werken aan het vervolg op New Bermuda in januari 2018, toen ze aankondigden dat ze in de studio werkten aan een nieuw album, gepland voor release later in het jaar. Op 17 april 2018 bracht de band “Honeycomb” uit, de leadsingle van hun vierde studioalbum Ordinary Corrupt Human Love. Op 12 juni 2018 werd een nieuwe track van het nieuwe album getiteld “Canary Yellow” uitgebracht. Het album werd op 13 juli 2018 uitgebracht via Anti-. Het kreeg alom bijval van critici.
Op 7 december werd bekend dat de single “Honeycomb” genomineerd was voor een Grammy Award voor Best Metal Performance.
De band bracht op 27 februari 2019 een b-kant uit, afkomstig van hun vierde album, genaamd “Black Brick”. De band bracht een 10-jaar herdenkingsplaat live-in-studio uit op 4 december 2020. De release notes van de plaat staat dat de band is “dankbaar waren in staat om dit project te doen en dat fans zijn blijven hangen met als maken van nieuwe muziek voor 2021,” hintend naar een aankomend studioalbum.