Een anekdote is een relaas van gebeurtenissen die zijn meegemaakt en die door een bepaalde omstandigheid opvallend of interessant zijn. Daarom hebben anekdotes over het algemeen als hoofdrolspeler de verteller van de anekdote zelf. Ze kunnen verschillende tonen hebben, d.w.z. humoristisch, dramatisch, angstaanjagend, enz. Het belangrijkste doel is een ervaring zo levendig mogelijk over te brengen, op een manier die de luisteraar(s) in staat stelt zich in te leven. Er zijn mensen met een groot vermogen om deze vertellingen uit te voeren en snel de aandacht te trekken van anderen, die deze verhandelingen vermakelijk vinden; inderdaad, de anekdote, zoals alle vertellingen, heeft een reeks principes en “trucs” die bijdragen tot de aantrekkingskracht die zij opwekken.
Het eerste element dat in aanmerking moet worden genomen is dat van het narratief. De anekdote is immers het geordende verslag van een reeks gebeurtenissen die op een of andere manier de aandacht van de toehoorder moeten trekken. Dit soort omstandigheden houdt in dat ze zodanig worden gepresenteerd dat ze een sfeer van spanning opwekken, waardoor het publiek wacht tot het verhaal verdergaat om de ontknoping te horen. Zo begint een anekdote met een waarschuwing dat wat verteld gaat worden tot op zekere hoogte opvallend is; deze waarschuwing kan expliciet of impliciet zijn in het verhaal zelf en in de gebruikte toon.
Omwille van de beknoptheid presenteert het verhaal over het algemeen een chronologische volgorde van gebeurtenissen. Deze moeten in de tijd gezien een gelijksoortige opeenvolging van gebeurtenissen zijn; er zijn echter, zoals in alle omstandigheden, uitzonderingen. We mogen immers niet vergeten dat een van de doelstellingen van de anekdote is een ervaring over te brengen en empathie op te wekken, een omstandigheid die het noodzakelijk maakt een zekere relatie met het gebeurde te respecteren.
Om de structuur van een anekdote te analyseren, kunnen de criteria van “inleiding”, “knoop” en “ontknoping” worden gebruikt. Volgens de analyse die een anekdote als een bepaald soort verhaal beschouwt, kunnen deze criteria inderdaad zeer nuttig zijn om ze te verklaren. Zo kan de inleiding verwijzen naar het geval dat dient om de feiten kort voor te stellen, een geval dat tevens dient om aan te tonen dat zij van enig belang zijn. De crux kan worden opgevat als het middelpunt van het conflict dat de gebeurtenissen stuurt: het kan een probleem zijn, een zoektocht, enz. Tenslotte wordt in de ontknoping aangegeven op welke wijze het conflict of het probleem zou kunnen worden opgelost, indien deze situatie zou zijn voltooid.
.