Het was 4 juni 1995. Voormalig kampioenschapsleider Barry Dodson zat op een sombere zondagochtend boven op zijn pitbox, in zijn eentje, en dacht na over wat voor gekke dingen zich daarvoor in zijn leven hadden afgespeeld.
Dodson’s leven en carrière kenden ups en downs. In 1989 had hij een kampioenschap gewonnen met coureur Rusty Wallace voor Blue Max Racing.
Het was een stevig gevoel voor Dodson, die zijn beste vriend Randy Owens in 1975 zag sterven bij een explosie van een watertank. Dodson zag zijn beste vriend 100 voet de lucht in vliegen en er was niets wat hij eraan kon doen.
Dodson zei dat het een lange rit naar huis was om Owens’ kinderen en familie te vertellen wat er was gebeurd. Vanaf dat moment voedde hij de twee jongens van Owens op en adopteerde hen. Ze zouden een gelukkig, gezond leven gaan leiden.
Als dat nog niet genoeg was, was het een ongeluk in 1994 dat de crew chief voor de rest van zijn leven zou achtervolgen. Toen kwamen zijn 17-jarige zoon Trey en zijn 16-jarige dochter Tia om het leven bij een auto-ongeluk waarbij alcohol in het spel was.
Dodson was stomverbaasd. Trey was een veelbelovende jonge linkshandige pitcher op zijn middelbare school en zou het volgende jaar worden geselecteerd door de majors. Zijn dochter Tia was een uitstekende cheerleader. Beiden werden gedood in de bloei van hun leven door een zinloze daad.
Dodson was een puinhoop. Niet alleen dat, maar zijn carrière kwam tot een schreeuwend einde. Hij was de crew chief voor Kyle Petty’s No. 42 Coors Light Pontiac voor Sabco Racing, en de No. 42 had het moeilijk.
Coming into Dover, zes van Pett’s laatste zeven finishes waren 28e of slechter, waardoor Dodson dacht dat hij zijn baan ging verliezen. Petty startte als 37e voor de Miller Genuine Draft 500, en hij was een gok om te winnen.
Dus hier was Dodson, zittend op de pitbox, verward als verward kan zijn toen plotseling de wolken openden. Dodson, de gelovige man die hij is, begon te bidden. Trey, Tia. Ik weet dat het veel gevraagd is, maar kunnen jullie een mooie run maken, dat zou ik erg waarderen.”
Toen, net als in een film, trokken de wolken weer dicht.
Dodson wist niet zeker wat hij van zijn gebed moest denken, maar het werd allemaal duidelijk toen de dag zich verder ontvouwde. Een ongeluk in de eerste ronde, waarbij 20 auto’s op het pas geplaveide beton van Dover in de prak reden, zou Petty naar voren stuwen.
In ronde 232 nam Kyle Petty de leiding over van Dale Earnhardt en keek nooit meer achterom. Petty reed die middag 271 van de 500 ronden op Dover, domineerde het evenement en maakte Dodson’s gebed waar.
Dodson heeft gezegd dat hij nooit meer tot zijn kinderen heeft gebeden, wetende dat ze voor altijd bij hem zijn.
Dodson is nu de crew chief voor Gabi DiCarlo’s ARCA/Remax Series team, maar het was een dag op Dover Downs die NASCAR’s meest ontroerende verhaal zou markeren. Het zal worden herinnerd in het hart van racefans, voor altijd.