Achtergrond en doel: Escitalopram is het meest selectieve serotonineheropnameremmende antidepressivum; duloxetine daarentegen remt zowel de serotonine- als de noradrenalineheropname. Dubbelblinde vergelijkende studies kunnen helpen bij het nemen van beslissingen over behandeling door de relatieve voordelen van verschillende therapeutische benaderingen aan het licht te brengen. Deze studie evalueerde de werkzaamheid en veiligheid van escitalopram versus duloxetine bij de acute behandeling van patiënten met matige tot ernstige depressieve stoornis.
Methoden: Een 1-weekse, enkelblinde, placebo lead-in periode gevolgd door een 8-weekse, gerandomiseerde, dubbelblinde, multicenter, parallelle groep vergelijking werd uitgevoerd van 20 april 2005 tot 10 maart 2006 in onafhankelijke psychiatrische onderzoeksfaciliteiten met hoofdonderzoekers die board gecertificeerd waren in de psychiatrie. In totaal werden 278 poliklinische patiënten van 382 gescreende patiënten met Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (4th edition)-gediagnosticeerde depressieve stoornis (Montgomery-Asberg Depression Rating Scale totaalscore > of =26) gerandomiseerd naar de twee behandelingsgroepen. Acht patiënten kregen geen medicatie en werden uitgesloten van de veiligheidsgroep. De patiënten werden behandeld met escitalopram 10-20 mg/dag (gefixeerd op 10 mg/dag gedurende de eerste 4 weken) of duloxetine 60 mg/dag. De primaire variabele voor de werkzaamheid was de verandering van de MADRS-totaalscore ten opzichte van de uitgangswaarde op week 8, waarbij gebruik werd gemaakt van de LOCF-benadering (last observation carried forward). Maatstaven voor werkzaamheid, veiligheid en verdraagbaarheid werden prospectief gedefinieerd in het statistisch analyseplan vóór aanvang van de studie, tenzij specifiek anders vermeld als post hoc uitgevoerd.
Resultaten: Een significant groter deel van de escitalopram-behandelde patiënten voltooide de 8 weken durende studie in vergelijking met duloxetine-behandelde patiënten (87% versus 69%, respectievelijk; p < 0,01). De gemiddelde MADRS totaalscores op baseline waren 31,0 voor de escitalopramgroep en 31,6 voor de duloxetinegroep. Op week 8 resulteerde behandeling met escitalopram in een significant grotere verbetering vergeleken met duloxetine op het prospectief gedefinieerde primaire werkzaamheidseindpunt van gemiddelde verandering vanaf de baseline in MADRS-totaalscore met gebruikmaking van de LOCF-benadering (kleinste kwadraten gemiddeld verschil -2,42; 95% CI -4,73, -0,11; p < 0,05). Er was geen verschil tussen behandelingsgroepen in de geobserveerde gevallen (OC) analyse (LSMD -0,32; 95% CI -2,71, 2,07; p = 0,79). Significant minder escitalopram-behandelde patiënten stopten vanwege bijwerkingen in vergelijking met duloxetine (2% vs 13%, respectievelijk; p < 0,01).
Conclusie: Deze bevindingen suggereren dat escitalopram beter wordt verdragen en ten minste even effectief is als de serotonine-noradrenaline heropnameremmer duloxetine bij de behandeling van majeure depressieve stoornis.