De Amish houden hun dodenrituelen geheim, maar vorige maand kregen verslaggevers een kijkje in deze wereld na een vreselijk ongeluk met een paardenkar in Kentucky.
Een gezin was op weg naar het huis van een buurman om gebruik te maken van een gemeenschappelijke telefoon, toen de kar omviel in een door de regen overstroomde beek. Vier kinderen, neven of broers en zussen, werden meegesleurd door het kolkende water; één was 5, één was 7, één was 11 en één was slechts vijf maanden oud. De beek waarin ze omkwamen is normaal een beekje, maar onweersbuien hadden in enkele uren tijd enkele centimeters regen laten vallen, waardoor de National Weather Service een overstromingswaarschuwing afkondigde voor het hele graafschap. Terwijl veel inwoners de waarschuwing op hun tv-scherm zagen of op de radio hoorden, leven de Amish zonder elektriciteit. Het is mogelijk dat de familie het bericht nooit heeft ontvangen, merkte een weervrouw op.
Er wonen bijna 8.000 Amish in Kentucky en in totaal 250.000 verspreid over de VS. De Amish zijn volgelingen van de Mennonieten Kerk, een groep die oorspronkelijk uit Zwitserland kwam, geleid door Jakob Ammann, die in 1693 een schisma begon met de Zwitserse Elzasser Anabaptisten. Zijn volgelingen werden de Amish, en in het begin van de 18e eeuw emigreerden velen van hen naar Pennsylvania, geconfronteerd met religieuze vervolging en armoede in Europa. Tot op de dag van vandaag is hun leven weinig veranderd. Zij spreken nog steeds een eigenaardige taal die bekend staat als Pennsylvanisch Duits, volgen een strikte organisatorische doctrine die bekend staat als de Ordnung, onthouden zich van het gebruik van elektriciteit, auto’s en andere kleding dan hun eigen kleding, onderwijzen hun kinderen in eenkamerklassen van de Amish, die vaak al bij groep acht stoppen, en weigeren om in het leger te gaan, verzekeringen af te sluiten of overheidssteun te accepteren, zoals sociale zekerheid. Het breken van de Amish code kan leiden tot excommunicatie of publieke schande. Het is een eenvoudig, grimmig leven, en nergens komt dit duidelijker naar voren dan bij de dood.
Na een overlijden wassen familieleden het lichaam en brengen het dan met een door paarden getrokken lijkkoets naar een plaatselijke begrafenisonderneming. De begrafenisondernemer balsemt het lichaam, gebruikt geen make-up of cosmetica, en kleedt het in lang ondergoed voordat hij het in een eenvoudige zeshoekige grenen kist legt en terugbrengt naar de familie. Vrienden en buren komen het lichaam bekijken in een kamer die ontdaan is van meubeldecoratie. Het is een sombere aangelegenheid, met zowel in het zwart geklede mannen als vrouwen, die rustig zitten. De gasten worden een voor een naar de kist geleid en een wit laken wordt teruggetrokken, waardoor het gezicht van de overledene zichtbaar wordt. Scharnierende stukken bovenop de kist maken het mogelijk alleen het gedeelte van het lichaam te zien dat zich boven de borst bevindt.
Er wordt geen lofrede gehouden, geen grappige kinderverhalen verteld. In plaats daarvan vertelt een predikant het scheppingsverhaal, over hoe de mens uit stof is ontstaan en tot stof zal wederkeren. Regels uit de bijbel worden voorgedragen, vaak over de opstanding van de doden, zoals Korintiërs 15, of gedeelten uit Johannes 5: “Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u: Wie mijn woord hoort en in Hem gelooft die Mij gezonden heeft, die heeft eeuwig leven en zal niet veroordeeld worden, maar overgaan van de dood in het leven.”
Buggy’s gaan op weg naar de begraafplaats, in een bepaalde volgorde die met krijt op de zijkant van elke buggy geschreven staat. Er zijn geen bloemen, er wordt niet gezongen, er zijn geen loftuitingen. Er wordt een lofzang voorgelezen en allen bidden. De kist wordt in een houten kist gezet en dan in een met de hand gegraven graf neergelaten. De grafstenen zijn uniform en onversierd, omdat tekenen van status en rijkdom door de Amish worden gemeden. Nadat het lichaam te ruste is gelegd, stapt iedereen weer in de koets en keert terug naar het huis voor een eenvoudige maaltijd.
Een van de meest geruchtmakende Amish begrafenissen in de recente geschiedenis was die van de meisjes die werden gedood door de gestoorde schutter Charles Robert IV, die inbrak in een eenkamer-schoolgebouw in de buurt van de Amish gemeenschap van Nickel Mines, in Lancaster County, Pennsylvania en tien meisjes doodschoot en daarna zichzelf. De media werden geweerd van de begrafenis, maar in een teken van typische Amish goedhartigheid werd de vrouw van de moordenaar wel uitgenodigd. “We moeten geen kwaad denken van deze man,” riep een grootvader van een van de vermoorde meisjes uit tegen jonge familieleden op de begrafenis. Een andere Amish man was het daarmee eens: “Hij had een moeder en een vrouw en een ziel, en nu staat hij voor een rechtvaardige God.”