Als je in het Scoutshandboek kijkt, zul je zien dat een van de wetten van de Scout zegt… “Een Scout is eerbiedig. Een padvinder is eerbiedig tegenover God. Hij is trouw aan zijn religieuze plichten. Hij respecteert het geloof van anderen.” Een van de manieren waarop een scout (of ieder ander mens) eerbied ervaart is door de wonderen van het buitenleven, stormachtig weer en kalme blauwe luchten, beukende branding en stromende beekjes, bittere kou en verstikkende hitte, torenhoge bomen en dorre woestijn, hij ervaart het werk van God. We kunnen ook een eerbied voor de natuur hebben, dat is het waarderen van het leven in al zijn vormen, van de kleinste insecten tot de reusachtige wilde dieren. Als een verkenner de door God geschapen natuur eerbiedigt, komt hij in het reine met zijn plaats in de wereld. Hoewel wij mensen de dominante wezens op onze planeet zijn, moeten we de rol van rentmeester spelen in plaats van die van koning – onze wereld verzorgen en verzorgen in plaats van alles te nemen wat we kunnen voor ons eigen comfort. Naarmate de technologie steeds meer om zich heen grijpt en mensen steeds minder de vrije natuur bezoeken, wordt onze band met en ons begrip van onze natuurlijke omgeving steeds minder. We beschouwen onderdak, voedsel, comfort en vermaak als vanzelfsprekend in plaats van dat we ervoor moeten werken. Als we nooit meer een appel van een boom hoeven te plukken, een vis of een dier hoeven te doden voor het vlees, of lagen kleren aan hoeven te trekken om warm te blijven, verliezen we het gevoel van ontzag en respect dat we voor de natuur zouden moeten hebben.
Gemeenschappelijke grond
Veel buitenmensen beweren dat de wildernis hun ‘kerk’ is in plaats van een specifieke structuur of organisatie. Deze mensen vereren in de ontzagwekkende kracht van God door midden in de natuurlijke schepping te zijn. De eerbied die wordt uitgedrukt voor de wereld en haar schepping is een gemeenschappelijke basis die alle verkenners kunnen bereiken wanneer ze worstelen om het laatste punt van de padvinderswet te begrijpen. Ongeacht de specifieke godsdienst of denominatie, zou eerbied voor God ook onze natuurlijke omgeving moeten omvatten. In de natuur is er geen goed of kwaad, alleen overleven. Dieren hebben niet de menselijke ondeugden van lust, trots, afgunst, gulzigheid, hebzucht, luiheid, of woede. We kunnen veel leren over het vereenvoudigen en genieten van het leven door het observeren van de wilde dieren. We kunnen ook leren hoe ons vermogen om voor anderen te zorgen en hen te dienen ons boven de eenvoudige dieren plaatst. In de wildernis kan een verkenner oog in oog komen te staan met God. Hij kan God om zich heen voelen in de wind, het water, de aarde en de open, wilde schoonheid. Wanneer de verkenner naar huis terugkeert, moet hij dat respect en ontzag voor God voortzetten door deel te nemen aan de gebruiken van zijn godsdienst. Een volwaardig burger worden betekent ook voldoen aan de verwachtingen van de kerk waartoe iemand behoort. Wat een geweldige kans om te delen met andere jongeren en volwassenen in zijn kerk, wanneer hij terugkeert van een trektocht met de rugzak. Het trouw vervullen van zijn religieuze plichten toont zijn eerbied in de beschaving.
Het respecteren van anderen
Het respecteren van de overtuigingen van anderen kan een uitdaging zijn. Het betekent niet dat je die andere overtuigingen moet accepteren en geloven. Het betekent dat je andere mensen de vrijheid geeft om te geloven wat zij in hun leven als waar hebben ervaren. In een scoutinggroep die aan een bepaalde kerk verbonden is, kunnen de gebruiken van die kerk gebruikt worden bij scoutingactiviteiten, waarbij iedereen dezelfde geloofsstructuur heeft. Maar in troepen met scouts van verschillende geloofsovertuigingen moeten we oppassen dat we niet specifieke praktijken van één groep promoten. Zo kan het voor sommige godsdiensten gepast zijn om van de scouts te eisen dat ze bij het bidden hun hoed afnemen, maar voor een andere godsdienst kan het een blijk van gebrek aan respect voor God zijn.
Het tegenovergestelde van eerbied
Ik had er niet eerder bij stilgestaan hoe ver eerbied buiten de mainstream ligt. Eerbied is niet cool meer, oneerbiedigheid wel. Oneerbiedigheid is overal. Met één klik kun je de oneerbiedige gids kopen voor ouderschap, grootouderschap, leiderschap, politiek, cultuur, theologie, kerk, jeugdpastoraat, en spiritualiteit, maar als je op zoek bent naar eerbied? Niet zo veel. Bijna alle humor in onze cultuur is gebaseerd op oneerbiedigheid – zie John Stewart, The Family Guy, alle stand-up comedians of bijna elke sitcom. Het was niet altijd zo. Begrijp me niet verkeerd. Ik ben niet preuts. Oneerbiedigheid kan een krachtig deel zijn van het tegengaan van de machten en vorsten. Oneerbiedigheid is essentieel voor dingen als satire die helpen om de rivaliserende goden van de cultuur te ontmaskeren. Toch vraag ik me af of we een soort cultureel omslagpunt aan het bereiken zijn – waar we zo oneerbiedig zijn over zoveel dingen dat we het vermogen dreigen te verliezen om eerbiedig te zijn over wat dan ook. Toch denk ik dat eerbied een van de essentiële stappen is die een mens moet leren maken als hij een leven van wijsheid wil leiden. Eerbied hoort thuis op de lijst van belangrijke spirituele praktijken, net naast gebed, rust, aanbidding, vrijgevigheid, vriendschap, dienstbaarheid, of bijbellezen wat dat betreft. We hebben allemaal een beetje eerbied in ons leven nodig.
Eerbied is
Eerbied is een diep respect dat ons helpt vanuit ons hart te spreken, ons in te leven in de ervaringen van anderen, en onze dagen met dankbaarheid door te komen. Eerbied staat in ontzag voor iets… iets dat het zelf in de schaduw stelt, dat de mens in staat stelt de volle omvang van zijn grenzen te beseffen – zodat we elkaar ook eerbiediger kunnen gaan zien. Als je dingen die boven je in de voedselketen staan niet met eerbied kunt bekijken, dan is er geen manier waarop we dingen die onder ons in de voedselketen staan met eerbied kunnen behandelen. Als je God niet met eerbied bekijkt, is de kans groot dat je je naaste ook niet met eerbied bekijkt.
Eerbied bevordert vreugde en een vrolijk hart, eerbied maakt ons in staat het goede in het leven te waarderen en er zorg voor te dragen.
Een padvinder is eerbiedig.