Toen Friends in 1994 in première ging, had niemand kunnen voorspellen dat het een enorme hit zou worden, die alle zes sterren -Courteney Cox, Jennifer Aniston, Matthew Perry, Lisa Kudrow, Matt LeBlanc, en David Schwimmer- en hun personages in de culturele tijdgeest bracht tot op het punt dat zinnen als “We hadden een pauze!”onmiddellijk herinneringen oproept aan een tien jaar durende verkering tussen twee mensen die we niet hebben ontmoet.
Wat echter interessanter is, is hoe lang de populariteit van de show heeft geduurd sinds het uit de lucht ging in 2004. Het is nog steeds voorpaginanieuws als Cox zegt dat ze de show binge-kijkt. Kijk op de achtergrond van de huizen van de castleden van Vanderpump Rules en je ziet dat iconische kijkgaatje. Zelfs Taylor Swift bracht “Smelly Cat” ten gehore tijdens haar 1989 World Tour, met de hulp van Kudrow zelf.
Maar wat Friends zo gedenkwaardig, relatable en herbekijkbaar maakt, zijn niet de eenmalige grappen of meme-able momenten (hoewel die zeker helpen): Het zijn de personages. Friends gaat over alledaagse mensen die met elkaar omgaan en opgroeien. Dat is het hele uitgangspunt van de show, en toch voelt het zo magisch.
De enige reden waarom een van de plotlijnen inzet had – de enige reden waarom het zelfs uitmaakte wie waar woonde en met wie sliep – was dat we geïnvesteerd waren in de personages. Het publiek had een band met en gaf om Chandler, Phoebe, Ross, Rachel, Monica, en Joey. Zij waren het hart en de ziel van de show. Het essentiële uitgangspunt en de opzet veranderden niet van seizoen tot seizoen, dus de groei van de personages werd het uiteindelijke doel van de serie. Terwijl we keken hoe de zes Friends in real time ouder werden, hadden we het gevoel dat we ze leerden kennen en bepaalden wat goed voor ze was – of belangrijker, wat niet goed voor ze was.
Ik zou willen stellen dat de kwaliteit van het schrijven in Friends zijn eb en vloed had, zoals dat in elke langlopende serie het geval is, maar over het algemeen bleef het erg hoog. De meeste momenten voelden verdiend, en de show nam nooit zijn toevlucht tot gimmicks om het publiek geïnteresseerd te houden. Friends bleef trouw aan zijn toon gedurende een volledig decennium. Er zijn geen “slechte” afleveringen – in alle afleveringen zit ten minste één geweldige verhaallijn. Maar toch, er zijn bepaalde gebieden die grappige, vruchtbare, gedenkwaardige plots opleverden (driehoeksverhoudingen!) en bepaalde gebieden die dat niet deden. (Weet je nog dat Ross een aap als huisdier had?)
Rekening houdend met karakter, grappen, individuele afleveringen en overkoepelende thema’s, heb ik de 10 seizoenen van Friends gerangschikt van slecht naar best. Of, beter gezegd, gerangschikt van meest onevenwichtig tot meest volledig stellair.
Seizoenen 8 & 9
Ik ga er één keer en slechts één keer op in, dus luister goed: Rachel en Joey hadden één keer met elkaar naar bed moeten gaan en zich daarna moeten realiseren dat ze beter af waren als vrienden zonder dat Ross’ gevoelens in het spel kwamen. Wat een leuke, flirterige affaire had kunnen zijn tussen de twee meest door romantiek geobsedeerde personages, werd een neurotisch, angstig, langdradig melodrama over liefde en verraad. Het had gewoon niet op die manier hoeven gebeuren.
Seizoen 10
Ze kregen het einde dat ze verdienden, op de juiste manier. Phoebe is gelukkig met Mike, Monica en Chandler hebben de kinderen die ze altijd al wilden, Ross en Rachel worden verliefd en laten alles om hen draaien (hun belangrijkste wederzijdse interesse als koppel). En Joey krijgt…nou ja, een spin-off. RIP, Joey. Om het af te sluiten is het goed dat er zoveel Big Life Stuff gebeurt in het laatste seizoen. Maar wat het herbekijken betreft, liet het drama gewoon geen ruimte voor zoveel grappen.
Seizoen 1
Begrijp me niet verkeerd, er zijn veel leuke momenten in seizoen 1. Maar het is allemaal een soort opwarmertje voor wat er daarna kwam. Een van de belangrijkste kenmerken van Ross in de serie is dat hij vader is, en Ben wordt geboren in de seizoensfinale. Ross voelt zich voor die tijd niet echt Ross. Rachel heeft te maken met Barry en dan Paolo-weer, niet de Rachel die we kennen en liefhebben. Dit seizoen legde echter op briljante wijze de basis voor alle toekomstige gevechten tussen de Gellers en hun broers en zussen, te beginnen met de eerste Thanksgiving-aflevering over touch football.
Seizoen 6
Ik moest deze in het midden zetten omdat het zo’n gemengde zak is. De nasleep van het huwelijk van Ross en Rachel in Vegas is briljant; natuurlijk blazen die twee dramakoninginnen een dronken vergissing buiten proporties op, natuurlijk liegt Ross, natuurlijk. De seizoensfinale is ook geweldig; Monica die Chandler verkiest boven Richard en hem dan ten huwelijk vraagt is een van de meest bevredigende televisiemomenten die je je kunt wensen. Maar sommige van de andere verhaallijnen zijn ruw. Ross gaat uit met een studente. Joey doet aan Mac en CHEESE. Soms win je, soms verlies je.
Seizoen 2
Monica en Richard is een fantastische verhaallijn, Joey op Days of Our Lives is karakterbepalend, en Ross neemt eindelijk afscheid van Marcel de aap. We hadden gewoon geen dier nodig in deze show, het spijt me.
Seizoen 7
Dit seizoen is moeiteloos. De verhaallijnen voelen zo natuurlijk aan voor de personages. Monica en Chandler plannen hun huwelijk, Joey probeert zijn acteercarrière uit te zoeken en Phoebe leert op zichzelf te wonen. Het is waarschijnlijk het minst emotioneel tumultueuze seizoen, wat veel ruimte laat voor memorabele, low-concept eenmalige afleveringen. Het is een verdienste van alle betrokkenen dat een aflevering die letterlijk alleen maar over het eten van de kaastaart van de buren gaat, echt hilarisch is.
Seizoen 3
Het begin van de gouden eeuw. Zoveel Janice. Ursula. Bonnie. Die verdomde Pete de miljonair bokser. Als je niet lacht om de Pete-afleveringen, spijt het me, maar dan heb je gewoon geen hart in je borstkas en moet je dat echt eens laten nakijken.
Seizoen 5
Zoals je waarschijnlijk al geraden hebt, waardeer ik alles wat Ross en Rachel hebben doorstaan, maar ik ben een Chandler-Monica meisje door en door. Hun overgang van vrienden naar geliefden en soulmates in seizoen vijf is een van de beste romantische komedies aller tijden.
Seizoen 4
Naarmate de serie vorderde, werden de relaties binnen de groep steeds belangrijker. Maar in seizoen vier zijn de meeste verhaallijnen nog steeds gebaseerd op gaststerren of terugkerende personages. Deze nevenpersonages doen geen afbreuk aan onze kernvrienden, maar zorgen voor zoveel afwisseling dat het wel drie uitstekende sitcoms tegelijk lijkt. Seizoen vier geeft ons Kathy (en Chandler in de doos, een van mijn favoriete momenten), Frank Jr., Joshua, en Emily. En dit is het seizoen dat ze van appartement moeten wisselen door een weddenschap.
Elizabeth Logan is een schrijfster en komiek in New York City. Volg haar op Twitter @lizzzzzielogan.