Curt Schilling wilde het grootste videogamebedrijf ter wereld oprichten en daar rijk – Bill Gates rijk – mee worden. In plaats daarvan ontplofte de hele zaak in zijn gezicht. Aan de hand van exclusieve interviews met de Red Sox-legende en zijn voormalige werknemers, neemt Jason Schwartz ons mee naar de chaos, arrogantie en fouten die leidden tot de ondergang van 38 Studios en het verlies van 75 miljoen dollar aan belastinggeld.
Krijg elke zondagochtend een meeslepende long read en must-have lifestyle tips in je inbox – lekker bij de koffie!
Illustration by Barry Downard
De zon schijnt hard op het softbalveld van de Dracut High School, waar Curt Schilling bovenop een emmer ballen naast de dug-out zit. Hij helpt het team van zijn dochter coachen, de Drifters, in een toernooi, en ze zijn op de rand van hun tweede overwinning van de dag. Schilling kon de oppepper gebruiken: Het is een maand geleden sinds de buitengewone implosie van 38 Studios, het video-game bedrijf dat hij oprichtte en waar hij 50 miljoen dollar in investeerde. En hoewel zijn gezicht niet meer zo afschuwelijk wit is als op het hoogtepunt van de crisis, ziet hij er niet echt goed uit. Gekleed in een korte broek en een standaard blauw met oranje coach polo, zijn gezichtshaar is warrig en hij heeft zware wallen onder zijn ogen.
“Kom op! Laten we het afmaken!” schreeuwt de voormalige Red Sox ster, die tijdens zijn carrière bekend stond om zijn precisie arm en aanzienlijk wildere mond. Even later is er een grounder naar het tweede honk. Drifters winnen, 9-0.
Ondanks een ongewoon laag mediaprofiel de laatste tijd, heeft Schilling toegestemd in een ontmoeting met mij. Dus terwijl de spelers wachten op hun volgende wedstrijd van het toernooi, neemt de voormalige werper plaats in een tuinstoel en voert wat uiteindelijk een emotionele, twee uur durende autopsie van 38 Studios wordt. De dood van het bedrijf was gruwelijk: Voordat het ten onder ging, kwam het de gegarandeerde lening van 75 miljoen dollar, die de staat Rhode Island in 2010 had gebruikt om het naar Providence te lokken, niet na. Toen het geld opraakte, moedigde het bedrijf zijn 379 werknemers aan om te blijven werken, ook al wist het dat het hen niet kon betalen. De werknemers beseften pas dat ze waren opgelicht toen ze merkten dat het geld van hun bankrekeningen verdween. Een zwangere vrouw moest van haar dokter vernemen dat haar gezondheidszorg was stopgezet.
Tel alles bij elkaar op, inclusief rente, en het toch al krappe Rhode Island kan wel 110 miljoen dollar kwijt zijn aan de leningen. Terwijl Schilling naast het softbalveld zit, wordt zijn bedrijf, met bijna 151 miljoen dollar aan schulden en slechts 22 miljoen dollar aan activa, geliquideerd via Chapter 7 bankruptcy.
Gevraagd naar het falen van 38 Studios, zegt Schilling dat zijn managementteam leed aan “aanzienlijk disfunctioneren” en dat zijn ontwikkelaars van videogames te langzaam werkten. Die problemen, staat hij toe, zijn zijn schuld. “Als voorzitter en oprichter,” zegt hij, “wie staat er boven mij?”
Maar hij schuift ook een groot deel van de schuld af op de gouverneur van Rhode Island, Lincoln Chafee, die volgens hem een politieke agenda had toen het op 38 Studios aankwam. De dag ervoor waarschuwde Schilling zijn voormalige werknemers via een privé Facebook-berichtbord dat hij van plan was om op WEEI-sportradio te gaan praten over de rol van Chafee en “de onvertelde kant van deze nachtmerrie te vertellen.”
Veel voormalige 38 Studios-werknemers, waaronder de CEO, reageerden op die Facebook-post met felle aanvallen op Schilling zelf. Terwijl de aanvallen zich opstapelden, nam Schilling’s vrouw, Shonda, het op voor de verdediging van haar man. “50 miljoen is geen grap. Het is weg,” schreef ze, eraan toevoegend dat, “Je hebt geen idee hoe die laatste twee weken waren. Hoop en hel. We hingen aan elk telefoontje. Mijn man kon niet functioneren. Mijn kinderen zagen hun vader in die maand meer huilen dan een kind zou moeten zien.”
Schillings scherpste criticus in de online uitwisseling was Bill Mrochek, de vice-president van online diensten, wiens vrouw een beenmergtransplantatie nodig had op het moment dat hun gezondheidszorg verdween. “Ga je toegeven dat je domme overmoed, trots en arrogantie je niet zouden toestaan om te accepteren dat we gefaald hebben – en helpen om het met waardigheid te sluiten?” vroeg hij Schilling.
Mrochek had het alleen over de dramatische laatste weken van 38 Studios, maar zoals blijkt uit interviews met Schilling, leden van zijn voormalige personeel, en anderen die verbonden waren aan het bedrijf, had hij net zo goed 38 Studios kunnen beschrijven vanaf het moment dat Schilling – zonder enige zakelijke ervaring, maar vol van hetzelfde vertrouwen, bravoure en vastberadenheid die hem tot een honkballegende maakten – besloot dat hij een videogamebedrijf van een miljard dollar kon bouwen.