Sommige van de meest voorkomende blessures bij jeugdvoetballers komen voor aan de voet en de enkel. Veel voorkomende voet- en enkelblessures bij jeugdvoetballers zijn onder meer enkelverstuikingen, hielpijn als gevolg van een ontsteking van de groeiplaat (ziekte van Sever) en breuken/drukreacties van de voet- en enkelbeenderen.
Een enkelverstuiking treedt op wanneer de banden die de enkel ondersteunen, verrekken of scheuren en kan in ernst variëren van licht tot ernstig, afhankelijk van hoeveel schade en scheuren er aan de banden zijn. De meeste enkelverstuikingen zijn laterale enkelblessures die vaak licht van ernst zijn en vanzelf genezen met rust en thuisbehandeling. De duur dat een sporter niet in actie kan komen, kan variëren van een paar dagen tot 4-6 weken. De meeste enkelverstuikingen ontstaan wanneer de voet naar binnen draait (d.w.z. de enkel “rolt”), waardoor de ondersteunende gewrichtsbanden aan de buitenzijde/zijde van de enkel beschadigd raken. Iedereen die een enkelverstuiking oploopt, kan baat hebben bij instructie in een oefenprogramma om optimaal herstel en herstel van stabiliteit te bevorderen, waardoor de kans op herhaling van de blessure afneemt. Bij letsel aan de gewrichtsbanden die de botten ondersteunen, worden ook de zenuwen binnen het gewrichtsweefsel die helpen bij het evenwicht binnen de gewrichtsbanden aangetast, waardoor de kans op toekomstige verstuikingen van de enkel toeneemt. De beste manier om te voorkomen dat een verstuikte enkel een chronisch probleem wordt, is oefeningen te doen om de spieren rond de enkel te versterken en het evenwicht op het geblesseerde been te verbeteren. Herhaalde enkelverstuikingen kunnen leiden tot problemen op lange termijn, waaronder chronische enkelpijn, artritis en voortdurende instabiliteit.
Een hoge enkelverstuiking is een ernstiger vorm van letsel en treedt op wanneer de gewrichtsbanden en het sterke bindweefsel, de syndesmosis genaamd, tussen de twee botten van het onderbeen worden gescheurd en gewond raken tijdens een draaiende beweging. Het herstel van een verstuiking van de hoge enkel is doorgaans veel langer dan van een verstuiking van de laterale enkel.
De ziekte van Sever, ook wel calcaneus apofysitis genoemd, is een van de meest voorkomende oorzaken van hielpijn bij opgroeiende kinderen en adolescenten. Het is een ontsteking van het groeicentrum in het hielbeen (calcaneus) waar de achillespees aanhecht. Wanneer een kind volgroeid is, sluiten de groeischijven zich en worden ze vervangen door vast bot. Tot dit gebeurt, zijn de groeischijven zwakker dan de omliggende pezen en ligamenten en kwetsbaar voor stress. De ziekte van Sever wordt veroorzaakt door herhaaldelijke belasting van de hiel en treedt meestal op tijdens de groeispurts, wanneer botten, spieren, pezen en andere structuren snel veranderen. De ziekte van Sever tast het deel van de groeiplaat aan de achterkant van de hiel aan waar de botgroei plaatsvindt. Dit groeigebied dient als aanhechtingspunt voor de achillespees, waar de kuitspieren aanhechten aan de achterkant van het hielbeen. Kinderen en adolescenten die aan activiteiten deelnemen waarbij ze rennen en springen, lopen een verhoogd risico op deze aandoening, vooral wanneer er sprake is van een gespannen kuitspier. Extra spanning door het trekken van de achillespees aan het aanhechtingspunt kan de hiel soms nog verder irriteren. In de meeste gevallen van de ziekte van Sever zal rust in combinatie met receptvrije medicatie, verandering van schoeisel en fysiotherapie bestaande uit rekoefeningen en versterkende oefeningen de symptomen verlichten en een hervatting van de activiteiten mogelijk maken met oplossing van de symptomen.
Letsels zoals fracturen als gevolg van aanzienlijke kracht en direct trauma aan de botten van de voet en enkel of stressfracturen als gevolg van overbelasting en herhaalde activiteit zijn niet ongewoon bij jonge voetballers. Bij de meeste breuken van de enkel gaat het om het buitenste bot van het onderbeen, het kuitbeen (fibula). De behandeling van het gebroken bot kan variëren naargelang het type breuk en de mate van verplaatsing tussen de twee uiteinden van het gebroken bot. Röntgenfoto’s en MRI zijn beeldvormingstechnieken die vaak worden gebruikt om een diagnose te stellen van het letsel en om de behandeling te helpen bepalen. Soms is een operatie nodig om de twee uiteinden van het gebroken bot goed op elkaar af te stemmen om een goede genezing te garanderen en het risico van nonunion van de breuk te minimaliseren, naast het stabiliseren/herstellen van eventueel geassocieerd ligamentair letsel.
Pijn langs de buitenrand van de voet, vooral wanneer deze acuut optreedt en gepaard gaat met de waarneming van een “plop” en moeilijkheden bij het dragen van gewicht, kan soms een specifieke breuk zijn die een Jones-fractuur wordt genoemd. Deze breuk is moeilijk te genezen zonder operatie gezien de slechte bloedtoevoer naar dit deel van het bot. Vanwege het risico op slechte genezing of hernieuwd letsel bij conservatieve behandeling, kiezen orthopedische chirurgen er vaak voor om de breuk operatief te herstellen, wat meestal inhoudt dat er een schroef over de plaats van de breuk wordt geplaatst. Jones fracturen zijn meestal het gevolg van stress of overbelasting, maar kunnen ook het gevolg zijn van trauma.
Een stressfractuur is een kleine scheur in een bot, of wordt soms een stressreactie genoemd wanneer er een ernstige kneuzing in een bot optreedt. De meeste stressfracturen/reacties worden veroorzaakt door overbelasting en herhaalde activiteit, en komen vaak voor bij atleten die aan loopsporten zoals voetbal doen. Deze letsels ontstaan na verloop van tijd wanneer repetitieve krachten resulteren in microscopische schade aan het bot waarvan het lichaam niet in staat is om te genezen/herstellen bij voortdurende activiteit. Overbelastingsfracturen ontstaan wanneer atletische bewegingen/activiteiten zo vaak worden herhaald dat de gewichtdragende botten en ondersteunende spieren niet genoeg tijd hebben om tussen de trainingssessies te genezen. Bot is in een constante staat van vernieuwing – een proces dat remodellering wordt genoemd, waarbij nieuw bot zich ontwikkelt en ouder bot vervangt. Als een atleet te actief is, vindt de afbraak van ouder bot snel plaats en kan dit het vermogen van het lichaam om het te herstellen en te vervangen te boven gaan. Als gevolg daarvan verzwakt het bot en wordt het kwetsbaar voor breuken (bv. stressfracturen). De meest voorkomende oorzaak van stressfracturen is een plotselinge toename van lichamelijke activiteit. Deze toename kan zijn in frequentie, duur en/of intensiteit van de activiteit. Het meest voorkomende symptoom van een stressfractuur in de voet en enkel is pijn. De pijn ontwikkelt zich meestal geleidelijk en verergert tijdens gewichtdragende activiteit, en wordt vaak verlicht door rust.
Hoewel zelfdiagnose en uitstel van behandeling maar al te vaak worden toegepast, kan dit een van de schadelijkste dingen zijn die u kunt doen voor een enkel-/voetblessure, met name die welke hierboven zijn genoemd. Als u een enkelblessure oploopt en behandeling nodig hebt, kunt u een afspraak maken met een van onze 25 door het bestuur gecertificeerde orthopedische artsen in ons ziekenhuis dat eigendom is van artsen, via onze website www.kcoi.com. Als u fysiotherapie nodig hebt voor uw blessure, kunt u een behandeling krijgen via “zelf verwijzing”, wat betekent dat u geen recept of verwijzing van een arts nodig hebt om met uw behandeling te beginnen. Voor onmiddellijke diagnose en behandeling is onze Ortho Urgent Care zeven dagen per week geopend en ons ziekenhuis is uitgerust met diagnostische beeldvorming ter plaatse voor al uw röntgenfoto’s en MRI-behoeften.