Het volgende artikel is een opiniestuk en geeft alleen de mening van de auteur weer en niet die van AllOnGeorgia. Het is verstrekt als onderdeel van een partnerschap met AllOnGeorgia en Creation Ministries International.
door Lita Cosner, Gary Bates
Andy Stanley, voorganger van Atlanta’s North Point Community Church die gemiddeld 36.000 mensen per week over 6 campussen ontvangt, presenteerde onlangs een 3-delige serie van boodschappen.1 In de serie leert hij dat het Oude Testament en het Nieuwe Testament elkaar tegenspreken, en dat christenen niet moeten vragen “Wat zegt de Bijbel?” maar “Wat zegt het Nieuwe Testament?” of “Wat zegt Jezus?”, en dat we niet naar het Oude Testament of de Tien Geboden moeten kijken voor christelijke normen.
Een instinctieve reactie zou kunnen zijn om Stanley simpelweg als een gevaarlijke valse leraar te bestempelen. Maar om genadig en effectief te kunnen reageren, is het nuttig om te proberen zijn motivatie te begrijpen, en te laten zien dat een houding die het geheel van Gods Woord eert, zijn zorgen effectiever beantwoordt dan zijn voorstel, waarvan in feite is aangetoond dat het de kerken sneller leeghaalt, in plaats van het tij te keren van jongeren die de kerk verlaten.2
Wat zou het fundament voor ons geloof moeten zijn?
Stanley zegt dat de Bijbel niet het fundament voor ons geloof zou moeten zijn, omdat als dan blijkt dat de Bijbel niet 100% waar is, ons geloof in gevaar is.3 Maar als we 2/3 van de Schriften weghalen, wat blijft er dan over van het geloof om door te geven aan de volgende generatie? De historische beweringen, zoals de zondvloed en wat Stanley “de scheppingsmythe” noemt, vormen niet alleen de basis voor het Oude Testament, maar ook voor de theologie van het Evangelie van de schrijvers van het Nieuwe Testament.
Zijn leerstellingen verraden een ernstig gebrek aan vertrouwen in Gods Woord, en hij lijkt meer respect te tonen voor de Nieuwe Atheïsten, die hij citeert als mannen van integriteit en intelligentie, dan voor het Oude Testament. Vergelijk dit met de apostel Paulus, die zei: “Alle Schrift is door God uitgeblazen en is nuttig om te onderrichten, te weerleggen, te verbeteren en op te voeden in de rechtvaardigheid” (2 Timoteüs 3:16). Paulus had het hier over het Oude Testament.
En iedere keer dat Jezus naar de Schriften verwees, was daarmee de kous af. Als iets verkeerd was gecommuniceerd, had Hij ruimschoots de gelegenheid om te zeggen: “Hé wacht eens even, jongens, jullie nemen dat hele Woord van God gedoe te serieus!” Lucas 24:27 zegt dat Jezus na de opstanding de tijd nam voor een Bijbelstudie met de discipelen op de weg naar Emmaüs, en “te beginnen bij Mozes en al de Profeten, legde hij hun in alle Schriften de dingen uit die op Hem betrekking hadden.” Jezus zei: “De Schrift kan niet gebroken worden” (Johannes 10:35). Paulus’ methode van evangelisatie was om met de Joden te redeneren vanuit de Schriften (Handelingen 17:2). Paulus zegt ook dat “alles wat in vroegere dagen geschreven is, geschreven is tot onze onderwijzing” (Romeinen 15:4). Dat betekent dat het Oude Testament uiteindelijk voor christenen is geschreven! Paulus instrueerde Timoteüs om zich toe te wijden aan het openbaar lezen van de Schrift – het Oude Testament – ook al diende Timoteüs een gemeente die voor het grootste deel uit heidenen bestond (1 Timoteüs 4:13).
Elke nieuwtestamentische leer berust op de historische precedenten van het Oude Testament.4 Dit is het vanzelfsprekende standpunt van Jezus en de apostelen en de vroege kerk. Als christenen moeten wij ons geboorterecht van de hele canon van de Schrift niet verkopen alleen maar om te proberen respect te krijgen bij ongelovigen.
Verlaten mensen de kerk vanwege het Oude Testament?
Aan het begin van de eerste preek in de serie zegt Andy Stanley,
“Als je het christendom hebt opgegeven vanwege iets in de Bijbel, of iets over de Bijbel, iets dat daadwerkelijk in de Bijbel stond of iets dat je over de Bijbel hebt gehoord of gelezen, dan heb je het christendom misschien onnodig opgegeven.”
We kunnen tenminste liefdadig zijn wat betreft zijn intenties om mensen in het geloof te houden, maar wat voor geloof zal het zijn? Deze methode werd al eens eerder uitgeprobeerd door de Willow Creek Church van Bill Hybels, die bekend werd als de “seeker sensitive”-beweging. Na een meerjarig onderzoek naar de resultaten werd in een artikel het volgende opgemerkt:
“Als je alleen maar een massa mensen wilt, levert het ‘zoekergevoelige’ model resultaten op. Als je solide, oprechte, volwassen volgelingen van Christus wilt, is het een flop. In een schokkende bekentenis stelt Hybels: ‘We hebben een fout gemaakt. Wat we hadden moeten doen toen mensen de lijn van het geloof overschreden en christenen werden, we hadden moeten beginnen mensen te vertellen en te onderwijzen dat ze verantwoordelijkheid moeten nemen om ‘zelf-voeders’ te worden. We hadden de mensen moeten leren hoe ze tussen de diensten door hun Bijbel konden lezen, hoe ze de geestelijke oefeningen veel agressiever op eigen houtje konden doen. “5
Maar Stanley’s antwoord op deze vermeende afwijzing is te zeggen dat het Oude Testament niet bedoeld is als het fundament van het geloof van de christen, ondanks het feit dat de schrijvers van het NT hun theologische leerstellingen op het Oude Testament baseren. De juiste reactie is niet om het Oude Testament overboord te gooien, maar om steviger op het geheel van de Schrift te staan en mensen hun dwaling te laten zien. En gelukkig is er een enorme rijkdom aan bronnen om uit te putten, van de Schrift zelf tot de Kerkvaders, de Reformatoren en grote moderne apologeten en commentatoren. De reden waarom CMI bestaat is juist om dit soort informatie naar de kerken te brengen.
Stanley heeft geen excuus – het lijkt erop dat hij gewoon niet de moeite heeft genomen om uit te zoeken of er dit soort informatie is om de geschiedenis van de Bijbel te ondersteunen. In plaats daarvan accepteert hij stilzwijgend dat er een seculier, dat wil zeggen niet-christelijk, wereldbeeld op de Bijbel wordt toegepast. Dit is omgekeerd denken.6
Hij zegt dat we kinderen naar buiten sturen met een zondagsschoolversie van het geloof die geen stand zal houden als ze geconfronteerd worden met een sceptische wereld. Ironisch genoeg, zijn we het daar helemaal mee eens. Maar in plaats van het Oude Testament weg te gooien, omarmen wij het en staan wij erop als de solide basis die Jezus en de schrijvers van het Nieuwe Testament geloofden dat het was. Zoals onze FALLOUT-studentenenquête aantoonde,2 was het de onbetwiste aanvaarding van de evolutie die de belangrijkste reden was voor de jeugd om het christelijk geloof af te wijzen.
En nogmaals, onze FALLOUT DVD toonde aan dat wanneer universiteitsstudenten in de kerk worden onderwezen dat het Bijbelse scheppingsverhaal waar en historisch is, en bewijs krijgen om het te verdedigen, zij meer kans hadden om hun geloof te behouden nadat zij het huis verlieten.
Dit zou een aanmoediging moeten zijn voor de hele waarheid van de Schrift, die zal helpen een volledig gevormd wereldbeeld op te bouwen dat bestand is tegen de seculiere aanvallen die ze waarschijnlijk op de universiteit zullen tegenkomen. Helaas, in plaats van zijn kerk uit te rusten om deze antichristelijke veronderstellingen te bestrijden, lijkt Stanley ze te hebben aanvaard.
De scheppingsmythe?
Wanneer een belangrijke, invloedrijke leider op een dergelijke manier onderwijst, hebben we geen andere keus dan zijn fouten te benadrukken. Stanley had bijvoorbeeld een wegwerpzin waarin hij “de scheppingsmythe van Genesis” noemde als iets dat voor mensen een struikelblok zou kunnen zijn. Het een ‘mythe’ noemen onthult veel over Stanley’s kijk op de schepping en op het Oude Testament in het algemeen. Hij lijkt te denken dat het onwaar is en eigenlijk een belemmering voor mensen om tot geloof te komen als we er aan vasthouden.
Hoewel, de rest van de Schrift prijst God als de Schepper. De schepping in zes dagen, en Gods rust op de zevende, is het model voor de sabbat in de Mozaïsche Wet (Exodus 20). Jezus zegt, “vanaf het begin van de schepping heeft God hen mannelijk en vrouwelijk gemaakt” en verwees naar “de rechtvaardige Abel” als de eerste martelaar. Hij vergeleek het wereldwijde effect van Zijn tweede komst met de zondvloed van Noach, zoals Petrus deed. Paulus legde uit dat het feit dat Adam eerst werd gemaakt en daarna Eva, en het bedrog van Eva implicaties hebben voor de kerkorde vandaag. Lucas voert de genealogie van Jezus terug tot Adam. Paulus dringt erop aan dat we verlossing krijgen van Christus op dezelfde manier als we zonde krijgen van Adam, en hij gaat zelfs terug naar Adam om het opstandingslichaam uit te leggen (1 Korintiërs 15).
Dit betekent dat de schepping geen optionele doctrine is voor christenen. We hebben een alles of niets soort geloof, en de schrijvers van de Schrift hadden genoeg vertrouwen in Gods Woord om dat zelfs in een vijandige cultuur vol te houden.
Is vandaag de dag uniek?
Andy Stanley heeft in de hele serie uitspraken gedaan die erop neerkwamen dat naïef geloof in het Oude Testament voor vorige generaties misschien wel oké was, maar dat deze generatie de kerk verlaat vanwege het Oude Testament, en dat we iets moeten doen, anders raken we ze kwijt. Maar het Christendom heeft al 2000 jaar te maken met vijandig publiek. De Atheners hielden niet van de leer van de opstanding – en dat was het hoogtepunt van Paulus’ Areopagus-preek. Dat was niet toevallig, en we weten dat omdat Paulus overal waar hij het Evangelie verkondigde, de nadruk legde op de delen die voor de cultuur de struikelblokken vormden. Dit staat bekend als ‘bezwaar overwinnen’. Hij stond erop dat waar het Evangelie de cultuur uitdaagde, christenen het Evangelie moesten verkiezen boven de cultuur, en hij liet de ongelovigen zien dat het Evangelie een basis had in de geschiedenis en de waarheid. Hij deed dit ook met betrekking tot de manier waarop meesters hun dienaren behandelden, in de manier waarop echtgenoten hun vrouwen behandelden, in de manier waarop zij mensen van verschillende sociale status bekeken, en in de manier waarop zij God aanbaden.
Kijkend naar hoe Paulus zijn bijbelse wereldbeeld gebruikte om de cultuur te confronteren en de doctrine in zijn brieven uit te leggen, is het een schril contrast met Stanley’s volledige overgave van 2/3 van zijn Bijbel vanwege een paar ’tuin-variëteit atheïsten’, met hun vermoeide, oude argumenten die keer op keer zijn beantwoord. Als dit is wat hij doet met wat spot, dan vraag je je af wat hij zou doen op een plaats in de wereld waar christenen worden vervolgd of zelfs gemarteld.
Je kunt Jezus niet liefhebben zonder zijn Woord lief te hebben – alles ervan.
Andy Stanley zegt dat we moeten vragen wat Jezus leert, niet wat de Bijbel leert. Maar hoe weet hij wat Jezus leerde behalve uit de Bijbel? En het is duidelijk dat Jezus de geschiedenis van het OT volledig aanvaardde, Hij hield van Gods Woord, en Hij leert ons dat ook te doen. Waarom zien mensen deze tegenstrijdigheid niet?
