Of je nu rijk of arm bent, zwart of blank, of een honden- of kattenmens bent, ieder mens heeft de gemeenschappelijke behoefte aan voedsel om te overleven; iedereen eet. Sommigen hebben beperkingen als gevolg van allergieën of voorkeur. Mensen zijn paleo, veganistisch, en glutenvrij, maar iedereen consumeert voedsel. In Amerika is voedsel gemakkelijk verkrijgbaar, waardoor men zich niet bewust is van bepaalde aspecten die gepaard gaan met het kopen en eten van voedsel.
Hoewel voedsel een eenvoudig concept is, heeft het invloed op onze gezondheid, economie, milieu en onze wereld. Ons voedsel wordt ook beïnvloed door bepaalde systemen in ons land. Het feit dat Amerika een kapitalistisch land is met veel concurrerende voedingsconcerns moet in aanmerking worden genomen wanneer we keuzes maken over wat we in ons lichaam stoppen. In een kapitalistische economie zijn de dollars van de consumenten gelijk aan stemmen voor producten waarvan zij willen dat ze geproduceerd blijven worden. Het eerste deel van het uitbrengen van een stem is het hebben van de informatie om een beslissing te kunnen nemen. In Amerika is voedsel vaak een bijzaak, maar om het systeem te verbeteren, moeten we goed geïnformeerd zijn.
Het is gemakkelijk te vergeten dat het voedsel dat je koopt afkomstig is van bedrijven die als hoofddoel hebben winst te maken, waarvoor ze tot het uiterste zullen gaan. Bedrijven voegen vaak onnodige ingrediënten (zoals suiker, hoge fructose maïssiroop en chemicaliën) toe aan producten die de voedingswaarde van het voedsel verminderen. Voedsel wordt vaak ontdaan van belangrijke voedingsstoffen zoals vezels en vitaminen wanneer het wordt geproduceerd (De Amerikaanse voedselindustrie, FDA, en USDA zijn zeer corrupt om winst te beschermen, niet mensen) en metabolische verstoorders worden toegevoegd aan het voedsel (bijvoorbeeld gehydrogeneerde oliën, aspartaam, & natriumnitraat). Het voedsel bevat meer calorieën en minder voedingsstoffen, en de consumptie ervan veroorzaakt een groter risico op ziekten. Het voedsel is ook goedkoop en verslavend, waardoor het een perfecte optie is voor gezinnen met een laag inkomen die zich geen duurdere producten en biologisch voedsel kunnen veroorloven, wat verklaart waarom steden met een lagere sociaaleconomische status meer kans lopen getroffen te worden door de obesitasepidemie (Weight of Our Nation). Door voedsel goedkoop en beschikbaar te maken ten koste van de gezondheid, kunnen levensmiddelenbedrijven geld verdienen.
Voedingsmiddelenbedrijven proberen ook winst te maken met marketingstrategieën. Als je door de kruidenierswinkel loopt, zie je voedingsmiddelen met het etiket “natuurlijk” of “gezond”. Deze gezondheidsclaims zijn echter betekenisloos, omdat er geen FDA-voorschriften zijn voor het maken van deze claims. Wij geloven graag dat deze beweringen geen invloed op ons hebben, maar wie voelt zich niet goed bij het kopen van “gezond” en “natuurlijk” voedsel? We geloven ook graag dat reclames en andere marketing van voedsel onze beslissingen niet beïnvloeden. De voedingsindustrie geeft jaarlijks meer dan 36 miljard dollar uit aan marketing, dus het is moeilijk te geloven dat ze daar geen zaken voor terugkrijgen (Food Politics). Fast food restaurants komen met nieuwe promoties om met elkaar te concurreren: Wendy’s 4 voor 4 dollar, Subway’s 5 dollar footlong, het dollar menu bij McDonald’s, en de lijst gaat maar door. Consumenten willen graag een goede deal en deze promoties zorgen voor dat gevoel van een goede deal. De promoties zijn ook handig en toegankelijk, opnieuw specifiek voor gezinnen met lagere inkomens. Exploiteren deze fastfoodbedrijven deze arme gezinnen of leveren ze gewoon waar vraag naar is?
Het punt van een kapitalistische economie is dat de consument om de producten vraagt en dat de producten op zijn beurt worden geleverd. Misschien zien de bedrijven gewoon dat er in de samenleving behoefte is aan voedingsmiddelen die de voedingswaarde aantasten. Mensen kopen het tenslotte. Misschien is het aan de consumenten om zelfbeheersing te hebben en het voedsel te vermijden…. Maar misschien ook niet. Het is een gangbare gedachte dat mensen zwaarlijvig zijn omdat ze geen persoonlijke verantwoordelijkheid en zelfbeheersing hebben, maar misschien gaat het dieper dan dat. Biologisch gezien zijn mensen geprogrammeerd om zo veel mogelijk te eten om te overleven. In tijden van voedselschaarste hielp dat, maar nu er overal McDonald’s is, werkt het averechts. Onze wereld is veranderd en er is een breuk tussen de oude wereld van jagen en verzamelen, en de huidige wereld van auto’s en kantoorbanen (The Weight of Our Nation).
Naast de biologische drang om te eten, is er het kapitalisme, dat ook overeten aanmoedigt. Voedingsmiddelen en dranken die zwaar op de markt zijn gebracht, kunnen gemakkelijk worden gekocht. Kapitalisme en overconsumptie gaan hand en hand. En het is wetenschappelijk bewezen dat de kinderen van zwaarlijvige mensen aanleg hebben om zelf zwaarlijvig te worden, waardoor de cyclus (kapitalisme) in stand wordt gehouden. Maar nogmaals, is het niet de “vrije markt?” Is dat niet het mooie van kapitalisme? In zekere zin wel, maar de keuzes worden vertroebeld door marketing, verslavende toegevoegde suikers, en prijsbeperkingen die je beslissingen veranderen.
Dus als dit allemaal waar is, waarom stopt niemand het dan? Grote voedingsbedrijven zijn gebonden aan de overheid. Het comité dat de Dieetrichtlijnen voor Amerikanen schreef, had financiële banden met meerdere bedrijven, zoals McDonald’s. Dit creëert vooringenomenheid, omdat de regering deze bedrijven om financiële redenen beschermt en geen accurate voedingsinformatie aan het publiek verstrekt (How Big Food Companies Affect Nutrition Policy). Historisch, degenen die hebben geprobeerd om onderzoek te eren in deze commissies door het aanmoedigen van plantaardige diëten met verminderde consumptie van dierlijke producten zijn gestraft. Voedingsbedrijven betalen de American Dietetic Association 20.000 dollar om deel te nemen aan het opstellen van de voedingsbladen die worden gepubliceerd.
Informatie over voedsel is geheim in Amerika. De overheid en de medische wereld zijn te zeer verbonden met voedingsbedrijven om onbevooroordeelde informatie te kunnen verstrekken. De meeste medische studenten zijn niet eens verplicht om tijdens hun opleiding een les over voeding te volgen (How Big Food Companies Affect Nutrition Policy). Op dit moment heeft 69% van de Amerikanen obesitas of overgewicht (The Weight of Our Nation), vooral uit armere gemeenschappen. Dus wat kunnen we doen als instellingen die ons zouden moeten helpen met deze problemen er zelf deel van uitmaken? Hoewel het kapitalisme heeft bijgedragen tot het probleem, kan het ook helpen het op te lossen. U bent een consument. Verandering komt van onderop. Het komt van de vraag van de consumenten en als we stoppen met het consumeren van producten van voedingsbedrijven die alleen om geld geven en niet om gezondheid, kunnen ze geen winst maken. Levensmiddelenbedrijven hechten meer waarde aan geld dan aan mensen, maar beseffen niet dat er zonder mensen geen geld is. U hebt de macht om het systeem te veranderen. Breng uw stem verstandig uit.
Berreby, David. “Is kapitalisme de schuld van wereldwijde obesitas?”. Big Think. N.p., 2017. Web. 23 mrt. 2017.
“Films: Challenges”. Theweightofthenation.hbo.com. N.p., 2017. Web. 23 mrt. 2017.
“Food Politics | Eat Drink Politics”. Eatdrinkpolitics.com. N.p., 2017. Web. 23 mrt. 2017.
Michael Greger, MD. “Follow The Money: How The Food Industry Affects Nutrition Policy”. Forks Over Knives. N.p., 2017. Web. 23 mrt. 2017.
“The U.S. Food Industry, FDA And USDA Are Highly Corrupt To Protect Profits, Not People”. NaturalNews. N.p., 2017. Web. 23 mrt. 2017.
Images:
The Obesity Epidemic in America – A faux Time Magazine cover made by Ricky Linn
https://d6u22qyv3ngwz.cloudfront.net/ad/A7d5/wendys-4-for-4-meal-deal-feels-like-a-meal-large-10.jpg