Professioneel basketbalspeelster
Verzette zich tegen de roep van het basketbal
Werd topcollegespeelster
Ontdekte haar talenten
Loodste de Shock van slechtste naar eerste
Bronnen
Toen Cheryl Ford in 2003 professioneel basketbalspeelster werd bij de Women’s National Basketball Association (WNBA), was er geen versoepeling in de baan voor haar. Ze ging met volle kracht de baan op, met een lengte van 1.80 meter en een gewicht van 215 kilo. Ford bracht een passie en vaardigheid in het spel die haar team, de Detroit Shock, hielpen om van verliezer van de competitie naar kampioen van de competitie te gaan in slechts één seizoen. Onderweg verdiende ze de WBNA’s Rookie of the Year award en werd ze gevraagd voor het Olympisch team van 2004. Geen slechte start voor een meisje dat eigenlijk nooit wilde basketballen.
Resisted Basketball’s Call
Toen de toekomstige basketballegende Karl Malone Bonita Ford ontmoette, zaten de twee op Summerfield High School in het landelijke Homer, Louisiana. Het jonge stel had een korte relatie. Negen maanden later, op 6 juni 1981, beviel Bonita Ford van Cheryl en haar tweelingbroer Daryl. Malone was al lang weg, en maakte al nationale krantenkoppen als een topspeler bij Louisiana Tech. Hoewel hij later een vaderschapskwestie schikte met Bonita Ford, had Malone geen contact met de kinderen. Bonita voedde de tweeling alleen op, reed met een schoolbus en maakte de gangen van de school schoon, om de eindjes aan elkaar te knopen. Ondertussen steeg Malone naar basketbalsterrendom bij de Utah Jazz van de NBA.
Cheryl Ford nam het haar kwalijk dat haar vader haar in de steek had gelaten, en het laatste wat ze wilde was net zo basketballen als hij. Maar haar moeder had andere ideeën. “Als je je kinderen bezighoudt, komen ze niet in de problemen,” vertelde Bonita Ford aan de Detroit Free Press. Ze merkte ook op dat haar dochter “het langste ding was dat er was… misschien 1,80 meter in de zesde klas.” De eerste paar keer dat Ford op het veld stond waren desastreus. “Ik was een lang, mager en slungelig meisje dat geen coördinatie had of niets,” vertelde Ford aan de Detroit Free Press. “Ik was niet goed.” Op aandringen van haar moeder sloot Ford zich aan bij een Amateur Athletic Union (AAU) team in Monroe, zo’n anderhalf uur rijden met de auto. Daar ontmoette ze coach Linda Harper, de vrouw die van de 12-jarige een basketbalspeelster zou maken. Hoewel Ford nog geen basketbal kon vasthouden, laat staan dribbelen, zag Harper potentieel in haar. “Ze heeft een gave. Ze heeft een instinctief vermogen. Ze kan lezen en ze kan weten waar een bal zal komen en hem dan pakken met haar atletisch vermogen,” Harper
In een oogopslag…
Geboren op 6 juni 1981 in Homer, LA. Opleiding: Louisiana Tech, gezondheid en lichamelijke opvoeding, 2003.
Carrière: Detroit Shock, WNBA professioneel basketbalteam, center, 2003-.
Awards: Western Athletic Conference, Player of the Year, 2002, 2003; WNBA, Rookie of the Year, 2003; Louisiana Sports Writers Association, State Player of the Year, 2003,
Toespraken: Team -Detroit Shock, Palace of Auburn Hills, 3 Championship Drive, Auburn Hills, Ml 48326.
vertelde de Detroit Free Press. “En ze heeft het verlangen. Ze denkt dat de bal van haar is.” Hoewel ze nog steeds worstelde met gemengde gevoelens over het spel, niet in de voetsporen van haar vader te willen treden, kwam ze uiteindelijk om van de sport te houden.
Het duurde niet lang voordat Ford’s verlangen en instinct waren omgezet in echt talent. Al snel kregen basketbalfans in het hele land in de gaten dat de bal inderdaad van Ford was. Op Summerfield High School werd Ford drie keer All-State speelster. Ondertussen leidde ze haar AAU team naar het nationale toernooi. Ze werd ook lid van het USA team dat meedeed aan de Wereld Jeugd Spelen van 1998 in Moskou. Met de op één na hoogste rebounds per wedstrijd hielp Ford het team een bronzen medaille mee naar huis te nemen. “Voor een middelbare schoolspeler werd Cheryl een nationale figuur,” vertelde Harper aan de Detroit Free Press.
Werd Top College Player
Een persoon in het bijzonder was zeer geïnteresseerd in Ford’s succes-Karl Malone. Na een levenslange vervreemding keerde Malone terug naar Louisiana, in de hoop in contact te komen met zijn dochter en haar tweelingbroer. Ford vertelde aan de Detroit Free Press over hun eerste ontmoeting: “We huilden. We vroegen alleen waarom. Dat is alles. We wilden gewoon weten waarom. Waarom duurde het zo lang?” Wat het antwoord ook was, het is privé gebleven. “Er waren een hoop verloren jaren om een hoop redenen,” vertelde Malone aan Sports Illustrated. “Je zou willen dat je die jaren kon goedmaken, maar dat kan niet, dus ga je verder.” Ford en haar broer begonnen Malone en zijn familie te bezoeken op hun ranch in Utah en ontwikkelden langzaam een familieband. “We hebben een geweldige relatie,” vertelde Ford aan USA Today in 2003. “Het is een vader-dochter relatie.” Het is ook een basketbalrelatie. Malone was regelmatig op het veld bij de wedstrijden van Ford, vooral toen ze een sterspeler werd bij Louisiana Tech – de alma mater van Malone. Hij charterde regelmatig vliegtuigen om haar wedstrijd te zien. “Het is niets bijzonders, ik wil haar gewoon zien spelen,” vertelde Malone aan The Salt Lake Tribune. Ford vond het helemaal niet erg. “Ik vind het geweldig als hij naar mijn wedstrijden komt,” vertelde ze aan Sports Illustrated. “Ik krijg vlinders als ik weet dat hij op de tribune zit.”
Malone en de rest van de wereld hadden veel om naar te kijken bij Louisiana Tech. Ford maakte haar aanwezigheid op de velden al bekend in haar eerste jaar toen ze in alle 34 wedstrijden van het seizoen speelde. Tijdens de State Farm Holiday Classic van 1999 leidde ze de Lady Techsters naar een overwinning, met een recordscore van 19 punten en een eervolle vermelding op het toernooi. In haar tweede jaar scoorde ze 18 punten in haar eerste wedstrijd van het seizoen. Vanaf dat moment werd ze alleen maar beter. Tijdens zowel haar junior als senior jaar werd ze uitgeroepen tot Western Athletic Conference (WAC) Player of the Year. Ze maakte naam als rebounder – een speler die de bal onderschept na een mislukte schotpoging – en stond beide jaren op nummer één in rebounds in WAC en brak verschillende WAC-records voor rebounden. In haar laatste jaar hielp ze de Lady Techsters naar de finale van het WAC kampioenschapstoernooi. Hoewel Louisiana Tech verloor, werd Ford uitgeroepen tot MVP van het toernooi. Ze werd ook uitgeroepen tot staatsvrouw van het jaar door de Louisiana Sports Writers Association. Tegen de tijd dat ze afstudeerde had ze in vier NCAA toernooien gespeeld en was ze in verschillende all-star teams opgenomen.
Ontdekte haar talenten
Reflecterend op Ford’s succes, vertelde Louisiana Tech coach Kurt Budke aan The Salt Lake Tribune, ” heeft een lange weg afgelegd sinds haar eerste jaar door haar harde werk en toewijding. Haar beste dagen liggen nog voor haar.” Hij kon niet meer gelijk hebben. Na haar afstuderen aan Louisiana Tech met een graad in gezondheid en lichamelijke opvoeding, nam Ford deel aan de Women’s National Basketball Association’s (WNBA) 2003 draft. Ze werd als derde gekozen en kreeg een plaats als forward bij de Detroit Shock. Ford was stomverbaasd en vertelde later op de WNBA website: “Ik wist niet dat ik zo goed was.” Shock Coach Bill Laimbeer twijfelde er niet aan.
De Shock waren in het seizoen 2002 op de laatste plaats geëindigd en waren dringend aan een opknapbeurt toe. Laimbeer – voormalig center van de NBA Detroit Pistons – werd aangetrokken om het team nieuw leven in te blazen. Ford opstellen was één van de manieren waarop hij dat wilde doen. Ford was daar niet zo zeker van. “Ik dacht eerst niet dat ik op dit niveau kon spelen,” vertelde Ford aan ESPN. “Maar toen ik hier kwam en me aanpaste van het college-spel aan het pro-niveau, zag ik dezelfde spelers als tegen wie ik concurreerde op . Toen wist ik dat ik hier kon spelen en dat werd mijn doel.'” Met Shock-trui nummer 35 verspeelde Ford geen tijd om aan dat doel te werken. In juni 2003 vertelde Laimbeer aan de Detroit Free Press: “Ze heeft pas drie wedstrijden gespeeld en haar talent heeft zich al laten zien.”
Twee maanden later vertelde hij aan ESPN: “Ze is nu al sterker dan de meeste speelsters waar ze tegen speelt, vooral als ze tegenover een power forward staat. Ze domineert gewoon fysiek en ze heeft grote handen die haar helpen een geweldige natuurlijke rebounder te zijn.” Aan het eind van het seizoen had Ford een indrukwekkend dubbeldubbel gemiddelde bereikt – 10,8 punten per wedstrijd en 10,4 rebounds per wedstrijd. Ze was een van de slechts drie WNBA speelsters die dat lukte en de enige rookie.
Loodste de Shock van de slechtste naar de eerste
De Shock werd het Assepoester-verhaal van de WNBA door van een record van 23 nederlagen in 2002 naar een record van 25 overwinningen in 2003 te gaan. De streak bezorgde de ploeg een plaats in de WNBA kampioensrace. In de laatste wedstrijd tegen de tweevoudig kampioenen, de Los Angeles Sparks, stonden de Shock achter met 73-70 met minder dan vier minuten te spelen. Nadat haar teamgenoten de Shock een paar punten hadden laten stijgen, gooide Ford vier vrije worpen en hielp daarmee de Shock aan de overwinning. Van de 22.000 fans die naar haar keken, hield er één zijn ogen gesloten – haar vader. “In de laatste wedstrijd van mijn college-carrière miste ik een paar grote vrije worpen tegen LSU en dat kostte ons de wedstrijd,” zei Ford op de CBS Sportsline website. “Dat is waarom hij niet kon kijken.” Ze voegde eraan toe: “Ik zei tegen hem: ‘Ik heb een ring, nu is het jouw beurt.'”
Ford’s stellaire debuut als profspeelster eindigde niet met de WNBA-titel. Ze was de enige rookie die in het WNBA all-star team werd opgenomen. “Het is best spannend,” vertelde ze USA Today, voordat ze er op typische bescheiden wijze aan toevoegde: “Ik had niet eens verwacht dat ik dit seizoen zou beginnen, dus het is een geweldig gevoel om hier te zijn.” Ford werd ook onderscheiden als WNBA Rookie of the Year.
Ondanks haar vaardigheid, haar prijzen en haar records, kreeg Ford de speler de neiging om overschaduwd te worden door Ford de dochter van Karl Malone. “De vragen over haar vader zijn onophoudelijk en het trieste is dat het niet weggaat,” vertelde Laimbeer aan ESPN. “OK, het was een verhaal, ga verder. Ze is opgevoed door haar moeder en door haar perspectief wil ze haar eigen basketbalspeelster worden en gewoon bekend staan als Cheryl Ford.” Malone, die in 2003 overstapte naar de Los Angeles Lakers, wilde ook dat de vragen stopten. “Ze doet het zelf. Ze drukt echt haar stempel op zichzelf,” vertelde hij aan The Salt Lake Tribune. En Ford wilde er zeker van zijn dat haar moeder niet verloren zou gaan in alle media hectiek over haar beroemde vader. “Ze krijgt niet alle eer die ze verdient,” vertelde ze de Detroit Free Press. “Zij is degene die er in haar eentje voor ons was.” Bonita Ford is ook degene die het hele land doorreed naar Detroit toen Ford heimwee kreeg. Na een week van zelfgemaakte maaltijden en bijpraten, keerde Bonita terug naar Louisiana en begon haar schoolbus weer te rijden.
Ondertussen bleef Ford haar eigen niche in de annalen van het basketbal uitsnijden. Ze begon aan haar tweede jaar bij de Shock, getalenteerder dan ooit. Ze sloot zich ook aan bij het USA Senior National Team van 2004 voor een drie-game sweep over het Cubaanse Nationale Team. Vanaf april 2004 was ze ook in de running voor een plaats in het USA Olympisch team van 2004. Op de vraag wat ze zou doen als ze een Olympische medaille zou winnen zei ze tegen de WNBA Web site: “Ik zou hem laten inlijsten en aan mijn moeder geven want ik vind dat ze het verdient voor al haar harde werk.”
Bronnen
Periodieken
Detroit Free Press, 17 juni 2003.
The Salt Lake Tribune, 12 maart 2003.
Sports Illustrated, 28 januari 2002.
On-line
“Cheryl Ford,” USA Basketball, www.usabasketball.com/bloswomen/cheryl_ford_bio (7 april 2004).
“Ford Caught in Dad’s Shadow,” ESPN, http://espn.go.com/wnba/s/2003/0809/1593052.html (7 april 2004).
“Ford treedt in vaders voetsporen als All-Star,” USA Today, www.usatoday.com/sports/basketball/wnba/shock/2003-07-12-ford-all-star_x.htm (7 april 2004).
“Shock completeert Worst-to-First Fairy Tale met kampioenschap,” CBS Sportsline, http://cbs.sportslinecom/wnba/gamecenter/recap/ (7 april 2004).
“Twintig Vragen met Cheryl Ford,” WNBA, www.wnba.com/features/20questions_ford.html (7 april 2004).
“Q&A met Cheryl Ford, Detroit Shock,” WNBA, www.wnba.com/draft2003/quotes_cheryl_ford.html (7 april 2004).
-Candace LaBalle