Buffalo’s Griselda Records heeft een leengoed opgebouwd in het westen van New York door een productieve productie met een zeer specifieke esthetiek, gekenmerkt door diepgewortelde grime gedrapeerd in gedempte elegantie. Het is het geluid van lange nachten en koude winters, kunst gemaakt door hustlers zwoegend in relatieve obscuriteit, niet in staat om steun te verwerven, zelfs niet van lokale instellingen. Conway the Machine, een van de oprichters van Buffalo’s MC’s, is de belichaming geworden van Buffalo’s identiteit als een vergeten stad, met een chip op zijn schouder die groot genoeg is om de zon te blokkeren. Maar op zijn laatste LP From King to a God, probeert Conway zijn aardse beperkingen af te schudden voor iets hemels.
De stem van een rapper is zijn instrument, en weinigen hebben er een zo duidelijk als Conway. Zijn Bell’s Palsy (het resultaat van verschillende schotwonden) splitst zijn dictie dwars door het midden van zijn gezicht, ergens tussen scherp en slissend. Hij is een aangrijpende tekstschrijver met een voorliefde voor het vertellen van verhalen, en zijn woorden zijn altijd verstaanbaar, ook al klinken ze soms gespannen door tandenknarsen. Zijn flow kan een gemiddelde track veranderen in iets memorabels, en dient als de perfecte folie voor de nasale delivery van zijn broer Westside Gunn.
De teksten die unique instrument levert op From King to a God zijn vaak levendige – zij het enigszins gehashte – straatverhalen verteld met slimme woordspelingen en een handigheid voor scène-setting. Hij draagt zichzelf met het vertrouwen van iemand die weet dat ze hard zijn, en is daarom niet bang om kwetsbaar te zijn, dreigen met geweld en het vergieten van tranen in een adem op “Juvenile Hell” (“Ik huilde toen Country Mike stierf, mijn hart brak / Op de binnenplaats, krijg je kaak gebroken, voor zover de bars gaan / Niet alleen heb ik de bar verhoogd, de bar brak”).
From King to a God’s productie credits zijn rijkelijk gevuld met sterren, waaronder EPMD’s Erick Sermon, Gang Starr’s DJ Premier, Mobb Deep’s Havoc, en de regerende maestro van maffioso rap, de Alchemist. Het grootste deel van de productie is in handen van de Britse producer Beat Butcha en Griselda’s eigen producer Daringer, die voldoende respect tonen voor de eerder genoemde OG’s dat de esthetiek op From King to a God relatief naadloos is. De enige uitzonderingen komen van twee moderne-tijdperk productie goeroes, Hit-Boy en Murda Beatz.
Murda Beatz’s “Anza” drijft een Double Dragon-achtige chiptune melodie op een levendige beat, en klinkt als niets anders op het album. Maar het door Hit-Boy gehelmde “Fear of GOD” is de meest meeslepende track van het album, met een twinkelende beat die plagend een sinistere bassline achterhoudt in dienst van berekende drops. De opname van een perfect bruikbaar Dej Loaf couplet is op zijn zachtst gezegd merkwaardig – haar met snoep overgoten AutoTune delivery steekt als een zere duim uit tegen de gedempte mahoniehouten flows die Griselda platen doorgaans bevolken. En de vibe verdwijnt net zo abrupt als hij gekomen is, en gaat terug naar de gekwelde snaren van de Method Man collab “Lemon.” Het is het sterkste couplet van Mr. Meth in jaren (“We creamin’ em with pockets of dirty money, I’m clean again/Ain’t gotta tell you I’m dope, just stick the needle in”), maar de sequencing doet het geen goed.
From King to a God zou worden beschouwd als een solide poging van de meeste MC’s, maar het is duidelijk dat Conway zijn doel hoger heeft gesteld. Na het veroveren van zijn woonplaats, Conway nu op zoek naar bewondering van de wereld in het algemeen. En het is vooral een wereld die verder is gegaan dan de New York sound van de jaren ’90. Er zijn uitstapjes naar potentiële nieuwe richtingen, maar op een groot deel van From King to a God zit Conway op het droge. En de late toevoegingen aan de tracklist – waaronder de drie interludes die in wezen een lofrede zijn aan zijn homie DJ Shay (de onlangs overleden Griselda productie steunpilaar) en tracks geproduceerd door DJ Premier en Khrysis – lijken meer achterom te kijken dan vooruit.
Conway geeft toe dat deze LP is bedoeld als een soort voorafje voor zijn aanstaande Shady records debuut, God Don’t Make Mistakes, de plaat die een ommekeer zou betekenen voor zowel hemzelf als Griselda in zijn geheel. En als hij het genre-rapper label van zich af wil schudden en wil promoveren naar het volgende niveau van sterrendom, zal hij een plaat nodig hebben die het Griselda geluid voorbij de grenzen van Buffalo’s ijzige straten tilt.
Kijk elke zaterdag met 10 van onze best beoordeelde albums van de week. Meld je hier aan voor de 10 to Hear nieuwsbrief.