Iets nieuws leren is van levensbelang voor elke aspirant-fotograaf, nog afgezien van hoe interessant het vaak kan zijn. Maar dan is er een vraag – van wie moet je leren? Er zijn een heleboel fotografie forums en blogs, zowel met goede als met minder goede inhoud, en het kan een hele tijd duren voordat je ze van elkaar kunt onderscheiden. Gelukkig kwam ik, net toen ik twee jaar geleden met mijn trouwfotografie begon, de blog van Ryan Brenizer tegen, en van hem leerde ik een van de beste technieken die ik heb gezien – de Brenizer-methode panorama.
Panorama’s bestaan al sinds de filmtijd, en er waren zelfs camera’s die speciaal waren ontworpen om dergelijke beelden te maken door een langer deel film te gebruiken dan conventionele 35mm- of middenformaatcamera’s. Tegenwoordig zijn de meeste point-and-shoot camera’s, evenals sommige spiegelloze en DSLR-camera’s, in staat om automatisch panoramabeelden te maken, en het resultaat kan, eerlijk gezegd, vaak spectaculair zijn. Dus wat is er zo speciaal aan deze zogenaamde Brenizer methode panorama? Kijk eens naar de volgende foto.
Ik nam deze foto met mijn Nikon D700 camera en een 20mm lens ingesteld op f/0.5, en gaf de volledige 80 megapixel foto aan mijn klanten voor het geval ze groot wilden afdrukken, voor degenen onder u die nieuwsgierig genoeg zijn om het te vragen. Het was een prachtige dag en een geweldige bruiloft. Niemand maakte zich echt druk om de aankomende regen, en zeker niet de prachtige bruid met haar make-up en kapsel. Terwijl ik…
Wacht even. Een 20mm f/0.5 lens? Dit kan toch niet kloppen?
Inhoudsopgave
1) Maak kennis met de auteur
Voor wie het nog niet weet: Ryan is een professionele trouwfotograaf in New York City en hij heeft inmiddels al meer dan 200 bruiloften achter de rug. Ik zou wel willen vertellen hoe hij een onafhankelijke (en zeer succesvolle) fotojournalist was voordat hij zijn passie voor bruiloften vond, maar ik vrees dat ik die woorden nooit beter zou kunnen verwoorden dan hij (een citaat van zijn website):
Fotografie heeft me vervuld met een doel en vreugde, en heeft me op plaatsen gebracht waarvan ik nooit had gedacht dat ik er zou komen. Ik heb drie Amerikaanse presidenten gefotografeerd, ben gezegend door de paus en ben neergestoken door Muhammad Ali. Ik heb gelachen met Smokey Robinson, en een foto van hem gebruikt toen hij een lifetime achievement award kreeg. Ik heb een 110-jarige vrouw gefotografeerd terwijl ze me vertelde hoe het was om op de fakkel van het Vrijheidsbeeld te klimmen. Ik ben gekozen als enige onafhankelijke fotograaf die in de buurt mocht komen van Obama en McCain tijdens hun laatste ontmoeting voor de verkiezingen van 2008. Ik ben de enige fotograaf ter wereld die officieel werd vertegenwoordigd door de drie grootste fotowinkels op het westelijk halfrond. Er is zelfs een fotografische techniek naar mij vernoemd (te gek voor woorden).
Maar ik heb me nog nooit zo gezegend gevoeld door de fotografie als wanneer ik een bruiloft fotografeer. Op bruiloften zijn we het meest zichtbaar onszelf – de muren waar we mee rondlopen vallen om onder de krachten van vreugde, angst (en soms een beetje alcohol). Het is een ongelooflijk gevoel om die ervaring, de relatie van vrienden, families en een koppel dat een nieuwe fase in hun leven inluidt, vast te leggen. Als een klant zegt: “Dit is de eerste foto die ik van mijn ouders zie die echt op hen lijkt! Dan heb ik het gevoel dat ik iets heb gedaan dat blijvend waardevol is. Na jaren van fotograferen en meer dan 225 bruiloften onder mijn riem, vind ik elke foto nog steeds spannender dan de vorige, en probeer ik van elke foto de beste te maken die ik ooit heb gefotografeerd.
Hoewel ik in alle eerlijkheid niet kan zeggen of er vóór Ryan iemand was die de genoemde panoramatechniek heeft geprobeerd, heeft hij het met goede reden naar zich laten vernoemen. Dankzij Ryan en zijn voortdurende gebruik van de Brenizer methode, hebben vele professionele fotografen het geleerd en, door dit te doen, een manier gevonden om te experimenteren en iets totaal nieuws te proberen met een immense hoeveelheid verschillende mogelijkheden. Voor zover ik weet, is hij de enige grondlegger van deze techniek, en vele fotografen, ikzelf inbegrepen, zijn hem daar zeer dankbaar voor. Hoe is dat voor het delen van trucs?
2) Wat is een Brenizer Methode Panorama?
Ik heb het er steeds over, maar wat is nu eigenlijk een Brenizer panorama en hoe verschilt het van die geweldige conventionele panorama’s waar we allemaal bekend mee zijn? Wel, het is in de eerste plaats – verrassing verrassing – een panorama, en dus, net als bij elk ander panorama, je fotografeert en voegt dan verschillende beelden samen om een bredere beeldhoek en/of hogere resolutie beeld te krijgen. Maar daar houden de overeenkomsten op.
Bij conventionele panorama’s hebben fotografen de neiging vooral landschappen en stadsgezichten of interieurs te fotograferen, en terwijl je je camera shot na shot draait, fotografeer je meestal horizontaal (of verticaal, of een beetje van allebei). De panorama’s van de Brenizer-methode zijn echter het populairst bij (maar niet uitsluitend bij) portretten, waarbij je zo veel mogelijk rond je onderwerp fotografeert. Maar het belangrijkste is dat de Brenizer methode de nadruk legt op de hoeveelheid achtergrondonscherpte (bokeh) en scherptediepte bij een gegeven beeldveld. De beste manier om dat te bereiken is door relatief (of heel) dicht bij je onderwerp te gaan staan en het te fotograferen met een zo snel mogelijke lens die zo wijd mogelijk open staat (of dicht bij wijd open staat). In mijn praktijk werken 50mm f/1.4 (voor een grotere beeldhoek) en 85mm f/1.4 (nog meer nadruk op achtergrondonscherpte) klasse lenzen hier heel goed voor, maar je kunt natuurlijk ook andere snelle lenzen gebruiken (de 35mm f/1.4, 50mm f/1.8, 85mm f/1.8, 135mm f/2 enzovoort) met geweldige resultaten.
Het eerste panoramavoorbeeld dat ik aan het begin van dit artikel heb gebruikt, is gemaakt met het prachtige AF-S 50mm f/1.4G Nikkor-objectief bij f/1.4 – ik moest ongeveer 30 beelden samenvoegen om het eindresultaat te bereiken, maar het was de moeite waard. Hier is een van de gebruikte foto’s:
Merk op hoe dichtbij ik stond, en toch is de resulterende foto een groothoekopname met een kleine scherptediepte, iets wat onhaalbaar is met bestaande lenzen! Als ik nog dichterbij had gestaan of een langere lens had gebruikt, zoals de geweldige 85mm f/1.4D Nikkor die ik bezit, zou de foto nog surrealistischer zijn geweest, maar ik vond mijn mooie 50mm-lens het beste op dat moment. Bezit u een DSLR op instapniveau en wilt u die ondiepe scherptediepte van camera’s met grotere sensoren? Probeer deze methode eens, het maakt de foto’s ook minder korrelig als je ze met hoge ISO waarden maakt als je ervoor kiest om te verkleinen.
(Een kanttekening: ik heb gezegd dat ik een 20mm f/0.5 lens heb gebruikt voor het eerste panorama, en dat was niet zo maar een gok. Ik heb Brett’s calculator gebruikt (een speciale Brenizer methode calculator gemaakt door Brett Maxwell, een fan van de Brenizer methode) om er precies achter te komen welke lens ik op mijn D700 had toen ik die foto nam. Zo leuk om te weten welke uitrusting ik in mijn cameratas heb… Bedankt, Brett!)
3) Hoe doe je het?
Hoewel het een relatief eenvoudig proces is voor iedereen die al eens panoraming heeft geprobeerd, zijn er een aantal vuistregels om in gedachten te houden als je toch bezig bent. Hier zijn de stappen die ik meestal neem:
- Pre-visualiseren – het is van het grootste belang dat u zich uw uiteindelijke beeld en compositie voorstelt, zodat u weet wat u moet bedekken en wanneer u moet stoppen. Weet dat een deel van het beeld uiteindelijk zal worden uitgesneden, en dus moet u een beetje meer fotograferen dan u denkt nodig te hebben. Als u van plan bent een verticaal beeld te maken, is het gemakkelijker om verticale fragmenten te nemen, of als u een horizontaal panorama wilt, zijn horizontale fragmenten gemakkelijker bij te houden. Wat je ook kiest, zorg ervoor dat je geen openingen laat, of ze zullen veranderen in lege ruimtes zodra je dat panorama hebt genaaid, waardoor je gedwongen wordt om het ernstig bij te snijden of het helemaal weg te gooien.
- Vergrendel je instellingen – zodra je hebt scherpgesteld, je sluitertijd hebt ingesteld, je diafragma en (als je de voorkeur geeft aan JPG) witbalans, zorg ervoor dat je al deze instellingen vergrendelt. Overschakelen naar handmatige scherpstelling en M belichtingsmodus werkt het beste voor mij. Sommigen gebruiken liever de AE-L/AF-L knop op de achterkant van hun camera, of stellen scherp met de AF knop in plaats van de ontspanknop in de M-modus om te voorkomen dat de belichting en scherpstelling veranderen als je over het frame beweegt.
- Overlay – om het gemakkelijker te maken voor uw software om een panorama correct te stitchen, moet u ervoor zorgen dat u de beelden met ongeveer 30-50% overlapt, maar niet meer dan dat. Te veel afbeeldingen resulteert in meer steken, wat kan resulteren in meer fouten die u uiteindelijk moet zien te herstellen. Als u merkt dat het stitchen niet heeft gewerkt, probeer dan onnodige beelden te verwijderen.
- Begin met uw onderwerp – wanneer u mensen fotografeert, zorg er dan voor dat u ze eerst bedekt, en beweeg dan systematisch om hen heen, terwijl u tegelijkertijd in gedachten houdt welke gebieden u al hebt bedekt. Door ervoor te zorgen dat u uw onderwerpen eerst hebt vastgelegd, wordt het proces gemakkelijker voor hen, omdat het moeilijk is om gedurende langere tijd niet te bewegen.
- Verwijder vignettering – fotograferen met lenzen die wijd open zijn, kan resulteren in een aantal ernstige vignettering, die uw uiteindelijke panorama kan ruïneren. Ik verwerk mijn foto’s meestal afzonderlijk in Lightroom 4 en verwijder de vignettering met behulp van het tabblad Lenscorrectie voordat ik het uiteindelijke panorama naai. Ik heb gemerkt dat Photoshop slecht werk levert bij het verwijderen van vignettering met de Photomerge-functie, waardoor mijn hoge lichten worden afgesneden en ze er levenloos en grijs uitzien.
- Houd het simpel – begin niet met panorama’s van meer dan 50 beelden! Het aan elkaar plakken kan veel tijd kosten, afhankelijk van hoe krachtig uw computer is. Panorama’s gemaakt van 10, 6 of zelfs 4 beelden kunnen er verbluffend uitzien, en zijn het beste wanneer u deze nieuwe techniek en al zijn eigenaardigheden wilt leren. Ook rechte lijnen zijn vaak moeilijk te verwerken vanwege parallax, dus houd dat in gedachten terwijl je oefent. Het verwijderen van lensvervorming in het tabblad Lenscorrectie kan helpen om die lijnen recht te houden. Als je van plan bent om groepsportretten te maken met deze techniek, houd er dan rekening mee dat je resulterende foto waarschijnlijk een aanzienlijke beeldveldkromming zal hebben, dus het is het beste als je afstand houdt en een langere lens gebruikt, wat zal resulteren in minder camerabeweging.
- Experimenteer – terwijl de Brenizer-methode wonderen doet met portretten, kan deze worden gebruikt in tal van andere situaties wanneer je het gevoel hebt dat je een brede beeldhoek en een kleine scherptediepte nodig hebt. Zoals altijd – probeer te experimenteren en nieuwe manieren te vinden om het voor jou te laten werken. Je bent anders dan alle andere fotografen, het is alleen maar logisch als je de techniek ook anders gebruikt!
Het klinkt uiteindelijk veel moeilijker dan het in werkelijkheid is en al deze stappen worden natuurlijk als je er eenmaal aan gewend bent.
4) Hoe zit het met de software?
Photoshop CS5 doet het werk vrij goed, hoewel het ook behoorlijk wat tijd in beslag neemt. Er worden af en toe fouten gemaakt, maar de meeste zijn te wijten aan mijn gebrek aan vaardigheid – deze techniek moet je tenslotte goed onder de knie krijgen, en daarom gebruik ik hem nooit voor kritieke opnamen zonder ze te ondersteunen met gewone opnamen. Meestal gebruik ik de automatische instelling in Photomerge in CS5, maar soms gaat het helemaal fout, en dan moet ik wat meer tijd besteden aan het experimenteren met andere keuzes. En voor alle D800 eigenaars, eerst verkleinen voordat je gaat stitchen! In de meeste gevallen is het onwaarschijnlijk dat je ooit een 200 megapixel foto nodig hebt, zelfs als je computer er uiteindelijk in slaagt dat panorama te voltooien.
Er zijn veel panorama-stitch specifieke software, maar ik heb er nog geen enkele geprobeerd. Ik verwacht dat ze sneller werken, en misschien zelfs beter, dan Photomerge in Photoshop CS5. Ik hoop er zeker een paar te testen, en zodra ik dat doe, zal ik mijn bevindingen delen.
5) Meer voorbeelden
De volgende foto is genomen met een Nikkor AF-S 36mm f/0.6G objectief. Het is een zeer scherpe en snelle lens, en op de een of andere manier maakt die 12 megapixel sensor van mijn D700 plotseling nog eens 70 of 80 megapixels, wat ik niet erg vind. Het is een wonder, die lens, en ik geloof niet dat iemand anders er zo een in zijn tas heeft 🙂
Volgens Brett’s rekenmachine is deze volgende foto gemaakt met een 30mm f/0.5 lens. Dat is nogal wat, nietwaar?
Bezoek de blog van Ryan als je meer wilt weten – behalve dat hij de bedenker van deze techniek is, is hij ook een enorm getalenteerde trouwfotograaf. Of is het net andersom?