Gelukkige verjaardag van een dierbare vriend en geloofsheld, Billy Graham! Dr. Graham heeft letterlijk de hele wereld geopend voor mijn roeping en mijn passie als evangelist, en ik ben hem daar zeer dankbaar voor. Ik bid dat God Dr. Graham zal blijven versterken en de bediening van de Billy Graham Evangelistic Association zal blijven gebruiken om velen te bereiken met de waarheid van de boodschap van het Evangelie.
Ik deelde deze persoonlijke overdenking samen met vele anderen in het boek uit 2013, Billy Graham and Me: 101 Inspiring Personal Stories from Presidents, Pastors, Performers, and Other People Who Know Him Well.
Ik ontmoette Billy Graham voor het eerst in 1983, toen hij me uitnodigde om te spreken op de Internationale Conferentie voor Evangelisten van de Billy Graham Evangelistic Association in Amsterdam. In die tijd was ik pas in de dertig, en ik wist niet eens dat Billy Graham wist dat ik bestond. Maar hij schreef me een prachtige brief waarin hij me vroeg om op de conferentie te komen spreken voor ’s werelds meest vooraanstaande evangelisten. Voordat we onze toespraken hielden, liep Billy Graham naar de tafel waar ik met mijn vrouw zat, en we schudden elkaar de hand. Dit was de eerste interactie die ik ooit met hem had. Toen zei hij, “Ik heb je preek gelezen. Het is de krachtigste preek die ik ooit over dit onderwerp heb gelezen. Vind je het erg als ik het een keer gebruik?” Ik was overdonderd. Die simpele opmerking liet me zien wat voor man Billy Graham is. Hij is zeer nederig in alles wat hij doet. Ik antwoordde: “Helemaal niet! Jij zult er beter werk mee leveren dan ik.” En ik wist dat hij dat zou doen, omdat hij lang geleden de grootste uitdaging voor een spreker onder de knie had gekregen, namelijk om eenvoud te combineren met sublimiteit. Wat later op de conferentie hield ik mijn lezing over “De verlorenheid van de mens”, en toen kwam Dr. Graham aan het woord. Hij begon met te zeggen dat hij eigenlijk niet hoefde te preken na wat er zojuist in de zaal was gezegd en gevoeld! Maar zo is Dr. Graham: iemand die iedereen inspireert en aanmoedigt door hen het gevoel te geven dat ze bijzonder begaafd zijn voor hun taak. U kunt zich voorstellen hoe ik me voelde toen ’s werelds meest bewonderde en vereerde spreker zo positief reageerde op wat ik had gezegd. De enthousiaste reactie, niet alleen van Dr. Graham maar ook van anderen, veranderde mijn leven, want na die conferentie heb ik een aantal grote beslissingen genomen, als gevolg waarvan ik ben beland waar ik nu ben. Wat me opviel op de conferentie in Amsterdam was dat, hoe geweldig alle sprekers ook waren, we in feite spraken tot mensen wier leven al uit elkaar was gevallen. Ik zat daar te denken: Wie gaat de mensen bereiken die niet het gevoel hebben dat hun leven uit elkaar valt, maar die echte intellectuele barrières hebben om in God te geloven? Er zijn een groot aantal van die mensen. Ik dacht na over deze vragen. Ik vloog naar huis en sprak met mijn vrouw, en ging toen naar India en zag de nood daar. Toen mijn vrouw en ik de zaak bespraken, zei ik haar dat er twee dingen nodig waren: we moeten de denker bereiken, zeker, maar we mogen nooit ons mededogen verliezen. De meest behoeftigen in de wereld moeten ook onze aanraking voelen. Dus toen we dit werk begonnen was het op de dubbele voet van verkondiging en medeleven. Mijn vrouw en ik legden de Heer voor dat als we ergens een gift van 50.000 dollar zouden krijgen, we dit werk zouden beginnen, maar tot het zover was zouden we er niemand iets over vertellen, zelfs onze familie niet. Kort daarna, in augustus 1983, besloot ik mijn functie als voorzitter van de afdeling Evangelisatie en Hedendaags Denken aan het Alliance Theological Seminary in Nyack, New York neer te leggen. Een paar maanden later, in november 1983, sprak ik voor een conferentie van leken zakenmannen en -vrouwen in Cleveland, Ohio. Interessant genoeg waren zij die conferentie begonnen na enkele bijeenkomsten die Billy Graham in Cleveland had gehouden. Er waren enkele honderden mensen op de conferentie, en op de laatste dag vroeg ik de mensen in het publiek om voor mijn vrouw en mij te bidden dat God ons wijsheid zou geven in een zaak die we voor Hem hadden neergelegd. Ik ging terug naar mijn hotel, en een tijdje later, toen ik wegging, zag ik een man bij de uitgang staan wachten. Hij keek me aan en zei: “Ik ging terug naar mijn kamer, ik ging op mijn knieën en ik bad voor jou. Ik zei: ‘God, waar is dat jonge stel naar op zoek? Naar welke wijsheid zijn ze op zoek?’ En toen ik opstond voelde ik dat God me aanzette om je een cheque van 50.000 dollar te geven.” Deze man was een totale vreemde voor me. Ik antwoordde: ‘Meneer, u kent me niet eens.’ ‘Ik ga u vertrouwen,’ zei hij.’Ik kan het zo niet aannemen,’ antwoordde ik, ‘omdat u een vreemde bent, maar als u me vertelt waar u woont, vlieg ik wel een keer naar u toe. Ik zal je vertellen wat er in mijn hart omgaat en van daaruit kunnen we verder gaan.” Hij antwoordde: “Meneer Zacharias, u bent een drukbezet man. Zeg me waar u woont. Het bleek dat hij in Youngstown, Ohio woonde, en kort na ons gesprek vloog hij naar New York en bracht de dag met mij door. Aan het eind van de dag zei hij, met tranen die over zijn gezicht liepen, “Ravi, ik ben geen opgeleide man. Ik ben nooit naar de universiteit geweest. Maar ik weet hoe ik geld moet verdienen. Als dit is wat God op je hart heeft gelegd, zal ik voor je zorgen. Doe wat gedaan moet worden om de sceptici te bereiken. Ik zal achter je staan.” Deze belofte van steun was de laatste schakel in het opstarten van mijn bediening. Het kwam allemaal tot stand doordat ik in 1983 in Amsterdam was, op uitnodiging van Billy Graham, en Gods leiding aanvoelde. Ik denk dat God mijn hart aanzette om me te helpen de nood te zien en hoe ik die kon vullen. Met financiële steun nu gegarandeerd, brachten we enkele vrienden samen en in augustus 1984 lanceerden we Ravi Zacharias International Ministries. Vandaag de dag hebben we ons hoofdkantoor in Atlanta, Georgia, en zijn we actief in tien landen. Ons motto is “De denker helpen te geloven en de gelovige te denken”. Wij bereiken de sceptici, de mensen die vijandig staan tegenover religie. Onze boodschap gaat naar vier arena’s: de academische wereld, het bedrijfsleven, de politiek en de kunsten, omdat dit de arena’s zijn die onze cultuur vormgeven. Ik heb een wereldwijd team van 120 mensen, en we hebben ongeveer twintig eerstelijns Christelijke apologeten. We hebben ook een radioprogramma op tweeduizend stations genaamd “Let My People Think” en een publicatie genaamd “Just Thinking”. Gedurende onze hele onderneming heeft God ons geleid, en ik denk dat de Heer de conferenties die Billy Graham sponsorde, zoals die in Amsterdam in 1983, op vele manieren heeft gebruikt om vele doelen te bereiken. Op deze conferenties gaat het niet zozeer om wat je vanaf het podium hoort, hoe belangrijk dat ook is, maar om de mensen die je ontmoet, het netwerken dat gebeurt, de inspiratie die uitgaat van de mannen en vrouwen uit alle delen van de wereld die aan de tafels zitten. Tal van landen zijn vertegenwoordigd. Ik denk dat dat voor mij de eigenlijke katalysator was, de interactie met al die prachtige mensen die Billy Graham samenbracht. Dat was tenslotte zijn visie, om de evangelisten aan te moedigen en te inspireren die tot de mensen predikten maar vaak noodgedwongen een zeer eenzame levensstijl leidden. Ik zat in het programma comité voor het Amsterdam evenement, en ik herinner me dat Dr. Graham de boodschap bracht dat sommige van deze evangelisten zich erg alleen voelden. Ze waren honderden uren van huis, en in die tijd, voor het internet en mobiele telefoons, was het niet zo gemakkelijk voor hen om in contact te blijven met hun familie. Dr. Graham wilde dat wij een programma zouden plannen dat alle evangelisten zou inspireren, waar ze ook waren. Dit soort netwerken en inspiratie is een van de manieren waarop Billy Graham wereldwijd een enorme impact heeft gehad. Hij stelde mensen in staat om banden met elkaar te smeden en zo hun vermogen te vermenigvuldigen om het leven van mensen door Christus te veranderen. De impact van deze links en verbindingen is exponentieel, net als de impact van één leven dat door Christus wordt veranderd: het verbindt en verbindt opnieuw en als een spil verspreidt het zich in spaken. Dit is een deel van de erfenis die Billy Graham zal nalaten, de inspiratie die voortkwam uit een leven dat zo vele duizenden mensen heeft geraakt. Dit web van verbindingen dat Billy Graham heeft gecreëerd, had al heel vroeg in mijn leven een impact op mij. Ik leerde Christus kennen nadat ik op zeventienjarige leeftijd een zelfmoordpoging had gedaan in Delhi, India. Het was door het werk van de Youth for Christ beweging dat ik werd bereikt. Toen ik mijn leven aan Christus gaf, veranderde Hij alles voor mij. Sindsdien zit evangelisatie in mijn bloed en beenderen. En wie was de man die een vitale rol speelde bij de vorming van Youth for Christ in haar begindagen? Dat was, natuurlijk, Dr. Billy Graham. Hij was inderdaad de eerste fulltime evangelist in dienst van Youth for Christ International in het midden van de jaren veertig. Dat dramatische voorval uit mijn jeugd is slechts een ander voorbeeld van hoe Billy Graham’s werk zich heeft uitgestrekt via zovele verbindingen en zovele mensen wereldwijd op vitale manieren heeft geraakt gedurende vele decennia. In dat opzicht ben ik hem zeker veel verschuldigd, zoals wij evangelisten allemaal. Hij wijdde zich aan een zaak die oneindig veel groter was dan hijzelf, en hij heeft nooit getwijfeld.