Spiegels van ArchimedesEdit
Archimedes heeft mogelijk spiegels gebruikt die gezamenlijk als een parabolische reflector fungeerden om schepen die Syracuse aanvielen te verbranden.
Volgens een legende creëerde Archimedes een spiegel met een instelbare brandpuntsafstand (of waarschijnlijker, een reeks spiegels gericht op een gemeenschappelijk punt) om zonlicht te richten op schepen van de Romeinse vloot toen die Syracuse binnenvielen, waardoor ze in brand werden gestoken. Historici wijzen erop dat de vroegste verslagen van de slag geen melding maakten van een “brandende spiegel”, maar alleen vermeldden dat de vindingrijkheid van Archimedes in combinatie met een manier om vuur te slingeren van belang waren voor de overwinning. Sommige pogingen om dit huzarenstukje na te bootsen hebben enig succes gehad; met name een experiment door studenten aan het MIT toonde aan dat een wapen op basis van een spiegel op zijn minst mogelijk was, zij het niet noodzakelijk praktisch. De gastheren van MythBusters hebben de Spiegels van Archimedes drie keer aangepakt (in afleveringen 19, 57 en 172) en waren nooit in staat om het doelschip in brand te laten vliegen, en verklaarden de mythe drie keer voor beëindigd.
Robert Watson-WattEdit
In 1935 vroeg het Britse Ministerie van Luchtvaart aan Robert Watson-Watt van het Radio Onderzoeksstation of een “dodelijke straal” mogelijk was. Hij en collega Arnold Wilkins concludeerden al snel dat het niet haalbaar was, maar stelden als gevolg voor radio te gebruiken voor de detectie van vliegtuigen en dit startte de ontwikkeling van radar in Groot-Brittannië.
De fictieve “motor-stop-straal “Edit
Verhalen in de jaren dertig en de Tweede Wereldoorlog gaven aanleiding tot het idee van een “motor-stop-straal”. Ze leken te zijn ontstaan door het testen van de televisie zender in Feldberg, Duitsland. Omdat het elektrische lawaai van automotoren de veldsterktemetingen zou verstoren, legden wachtposten al het verkeer in de omgeving stil gedurende de ongeveer twintig minuten die nodig waren voor een test. Door de volgorde van de gebeurtenissen om te keren bij het navertellen van het verhaal ontstond een “verhaal” waarbij de toeristen eerst met de automotor stopten en daarna werden benaderd door een Duitse soldaat die hen vertelde dat ze moesten wachten. De soldaat kwam even later terug om te zeggen dat de motor het nu zou doen en de toeristen reden weg. Dergelijke verhalen deden de ronde in Groot-Brittannië rond 1938 en tijdens de oorlog lanceerde de Britse inlichtingendienst de mythe opnieuw als een “Britse motor-stop-straal,” in een poging om de Duitsers te bespotten in hun onderzoek naar wat de Britten zogenaamd hadden uitgevonden in een poging om Duitse wetenschappelijke middelen vast te leggen.
Duitse experimentele wapens tijdens de Tweede WereldoorlogEdit
In het begin van de jaren 1940 ontwikkelden Axis ingenieurs een sonisch kanon dat fatale trillingen kon veroorzaken in het lichaam van het doelwit. Een verbrandingskamer van methaangas die naar twee parabolische schotels leidde, gaf een pulsontploffing bij ongeveer 44 Hz. Dit geluid, versterkt door de schotelreflectoren, veroorzaakte duizeligheid en misselijkheid op 200-400 meter (220-440 yd) door het trillen van de middenoorbeentjes en het schudden van de cochleaire vloeistof in het binnenoor. Op afstanden van 50-200 meter (160-660 ft) konden de geluidsgolven inwerken op orgaanweefsels en -vloeistoffen door herhaaldelijk samendrukken en loslaten van drukbestendige organen zoals de nieren, de milt en de lever. (Het had weinig waarneembaar effect op buigzame organen zoals het hart, de maag en de ingewanden). Het longweefsel werd slechts bij de dichtste waaiers beïnvloed aangezien de atmosferische lucht hoogst samendrukbaar is en slechts de bloedrijke alveoli weerstand bieden tegen samendrukking. In de praktijk was het wapen zeer kwetsbaar voor vijandelijk vuur. Geweer-, bazooka- en mortiergranaten vervormden gemakkelijk de parabolische reflectoren, waardoor de golfversterking ineffectief werd.
In de latere fasen van de Tweede Wereldoorlog vestigde Nazi-Duitsland zijn hoop steeds meer op onderzoek naar technologisch revolutionaire geheime wapens, de Wunderwaffe.
Onder de gerichte-energiewapens die de Nazi’s onderzochten, bevonden zich röntgenstraalwapens, ontwikkeld onder Heinz Schmellenmeier, Richard Gans en Fritz Houtermans. Zij bouwden een elektronenversneller genaamd Rheotron (uitgevonden door Max Steenbeck bij Siemens-Schuckert in de jaren 1930, deze werden later Betatrons genoemd door de Amerikanen) om harde röntgen synchrotron stralen te genereren voor het Reichsluftfahrtministerium (RLM). De bedoeling was om de ontsteking in vliegtuigmotoren te pre-ioniseren en zo te dienen als luchtafweergeschut (DEW) en vliegtuigen binnen het bereik van het afweergeschut te brengen. De Rheotron werd op 14 april 1945 door de Amerikanen in Burggrub veroverd.
Een andere benadering was Ernst Schiebolds ‘Röntgenkanone’ die vanaf 1943 in Großostheim bij Aschaffenburg werd ontwikkeld. Richert Seifert & Co uit Hamburg leverde onderdelen.
Gemeld gebruik in Sino-Sovjet conflictenEdit
The Central Intelligence Agency informeerde Secretary Henry Kissinger dat het twaalf rapporten had van Sovjet troepen die laser-gebaseerde wapens gebruikten tegen Chinese troepen tijdens de Sino-Sovjet grens botsingen in 1969, hoewel William Colby betwijfelde of ze werkelijk waren gebruikt.
Strategic Defense InitiativeEdit
In de jaren tachtig stelde de Amerikaanse president Ronald Reagan het Strategic Defense Initiative (SDI) programma voor, dat de bijnaam Star Wars kreeg. Hij suggereerde dat lasers, misschien röntgenlasers in de ruimte, ICBM’s tijdens de vlucht zouden kunnen vernietigen. Paneldiscussies over de rol van lasers met hoog vermogen in SDI vonden plaats op verschillende laserconferenties in de jaren tachtig, met deelname van bekende natuurkundigen, waaronder Edward Teller.
Hoewel het concept van de strategische raketverdediging tot op heden is voortgezet onder de Missile Defense Agency, werden de meeste concepten van gerichte energiewapens op de lange baan geschoven. Boeing heeft echter wel enig succes geboekt met de Boeing YAL-1 en de Boeing NC-135, waarvan de eerste in februari 2010 twee raketten vernietigde. De financiering van beide programma’s is stopgezet.
Irak-oorlogEdit
Tijdens de Irak-oorlog werden elektromagnetische wapens, waaronder microgolven met hoog vermogen, door het Amerikaanse leger gebruikt om Iraakse elektronische systemen te verstoren en te vernietigen, en zijn ze mogelijk gebruikt om mensenmassa’s onder controle te houden. Soorten en omvang van de blootstelling aan elektromagnetische velden zijn onbekend.
Vermeende opsporing van Space Shuttle ChallengerEdit
De Sovjet-Unie investeerde enige moeite in de ontwikkeling van robijn- en kooldioxide-lasers als anti-ballistische raketsystemen, en later als een opsporings- en anti-satellietsysteem. Er zijn berichten dat het Terra-3 complex in Sary Shagan bij verschillende gelegenheden is gebruikt om Amerikaanse spionagesatellieten in het IR-bereik tijdelijk te “verblinden”.
Er is beweerd (en bewezen onjuist) dat de USSR gebruik heeft gemaakt van de lasers op de Terra-3 locatie om de Space Shuttle Challenger in 1984 als doelwit te nemen. In die tijd was de Sovjet-Unie bezorgd dat de shuttle werd gebruikt als een verkenningsplatform. Op 10 oktober 1984 (STS-41-G), werd de Terra-3 tracking laser naar verluidt gericht op Challenger toen het over de faciliteit passeerde. Vroege rapporten beweerden dat dit verantwoordelijk was voor het veroorzaken van “storingen aan het ruimteveer en onrust bij de bemanning”, en dat de Verenigde Staten een diplomatiek protest indienden over het incident. Dit verhaal wordt echter ten stelligste ontkend door de bemanningsleden van STS-41-G en goed ingelichte leden van de Amerikaanse inlichtingendienst. Na het einde van de Koude Oorlog, bleek de Terra-3 faciliteit een low-power laser test site te zijn met beperkte satelliet tracking mogelijkheden, die nu verlaten en gedeeltelijk ontmanteld is.