Goede vs. Slechte Animatie

Vandaag wil ik het hebben over het verschil tussen goede en slechte animatie. Als ik dit zeg, bedoel ik vooral de kwaliteit van de animatie, en door iets als “goed” of “slecht” te bestempelen, bedoel ik dit voor zuiver categorische doeleinden. Het feit dat een werk “slechte” animatie heeft, betekent niet dat het niet effectief is, net zoals een stuk met “goede” animatie niet automatisch als geweldig wordt beschouwd. Dat is een erg omslachtige manier om te zeggen “Laat me je de kwaliteitsverschillen in animatie tonen”.

De reden waarom ik dit ter sprake wil brengen is omdat ik het gevoel heb dat het grote publiek van vandaag het verschil niet kent, of zich zelfs niet bewust is van een verschil in kwaliteit. Zelfs als mensen een verschil opmerken, weten ze niet noodzakelijk waarom er een verschil is. Het probleem is denk ik dat de meeste mensen slechts een zeer breed beeld hebben van wat animatie is. Nu, om eerlijk te zijn was ik me tot een paar jaar geleden nooit bewust van dit onderscheid. Ik besteedde niet veel aandacht aan verschillen in animatiekwaliteit en pas in de zomer voor het laatste jaar realiseerde ik me dat er een verschil was. Ik volgde een animatieles aan een kunstacademie waar ik van helemaal niets over de kunst wist naar een goede basiskennis van animatie. Let wel, ik werd geen expert, maar ik leerde enorm veel in een maand tijd.

Hoe dan ook, op de eerste dag van de les vertelde mijn professor ons in essentie dat we in deze les de kunst van het animeren zouden leren, dat het de basis zou vormen voor de rest van wat we zouden leren, en dat we het zouden maken en het goed zouden doen. Het zou niet gemakkelijk zijn en de uren zouden lang zijn, maar als we toegewijd genoeg waren, konden we het doen. Ik herinner me dat hij specifiek zei dat als we onmiddellijke bevrediging wilden, we slordige animatie konden doen zoals South Park en een hele korte opname in één dag konden maken. Hij zei het op zo’n manier dat hij er gewoon om smeekte dat één van ons het hem zou vragen, zodat hij ons kon neerschieten. Nadat hij dit had gezegd dacht ik bij mezelf “Ja, je hebt gelijk, South Park heeft inderdaad een waardeloze animatie”. Dat was mijn eerste openbaring dat slechte animatie inderdaad bestaat. Hoewel dat een nogal voor de hand liggend punt was, was het toch nodig om het verschil te ontdekken.

Een paar dagen later gebeurde er een andere eye-opening gebeurtenis. Ik hoorde een paar studenten praten over films die ze goed geanimeerd vonden, en een van de jongens zei dat hij Mulan daar een van vond. Ik was blijkbaar niet de enige die hem dit hoorde zeggen en de professor liep naar hem toe en zei tegen hem “Ik vraag me af of je dat nog steeds denkt als deze les voorbij is”. Het werd een beetje gênant daarna. Hoe dan ook, het dwong me na te denken waarom mijn professor dit zou zeggen. Het deed me beseffen dat er in feite verschillende gradaties zijn in de kwaliteit van animatie. Er is niets dat goed of slecht is (zoals zoveel dingen) als het op animatie aankomt, en iedereen die er net mee begint moet zich dat realiseren.

Nu ik je moe heb van het lezen, laten we eens kijken naar een paar voorbeelden. De eerste is een clip van het programma Total Drama Island, dat in de VS wordt uitgezonden op Cartoon Network.

De tweede clip is van Batman: The Animated Series, oorspronkelijk te zien op Fox in de jaren ’90.

Hoewel ik vind dat beide clips inhoudelijk hun doel bereiken, is er toch een opmerkelijk verschil in kwaliteit. Het zit hem allemaal in de bewegingen van de personages, lijken ze stijf of vloeiend? Geven ze goede bogen in hun actiepaden of houden ze het bij rechte lijnen? Ik vind dat hoe meer een beweging het echte leven nabootst, hoe beter. Hoewel dit niet altijd waar is, (vooral bij motion capture) denk ik dat overdreven acties beter passen bij wat ik bedoel, met een paar extreme poses om de boel wat op te fleuren. Personages zullen ook de neiging hebben om constant te bewegen in meer overtuigende animatie. Ze blijven nooit te lang in dezelfde pose. Dat wil niet zeggen dat hun acties enorm zijn en alle kanten op gaan. Ze zijn eigenlijk heel subtiel en maken dezelfde bewegingen die wij mensen ook maken. Als je merkt dat deze voorbeelden ook niet onverklaarbaar geweldig of verschrikkelijk zijn. Ze zitten gewoon aan verschillende uiteinden van het animatie spectrum.

Ik denk dat als je eenmaal begint met animeren het onderscheid een stuk duidelijker zal worden. Ikzelf heb dit onderscheid nooit begrepen tot ik begon te animeren, nogal slecht overigens. Maar je moet ergens beginnen, en slecht beginnen is een goede plaats om te beginnen. Het geeft je een beter gevoel van wat goed is en een doel om dat te bereiken. En als je slechte animatie hebt bereikt, helpt het om anderen te wijzen op hun gebruik van beperkte animatie.