“Het werkt gewoon.”

Tussen alle grote aankondigingen op de WWDC keynote van dit jaar, was er een onderstroom die subtiel was, maar belangrijk.

“Het werkt gewoon.” Steve Jobs bleef dit maar zeggen over en weer op het podium. Wanneer Jobs dit doet, is het nooit een ongeluk. Het is een boodschap.

En het is een boodschap die werd onderstreept door een ander woord. “Automatisch.” Jobs moet het hebben gezegd een paar dozijn keer tijdens de keynote.

Dus wat is de boodschap?

Hoewel Apple struikelde uit de poort met MobileMe, en het is nooit echt van de grond gekomen (als gevolg van een steile $ 99 jaarlijkse prijs), Apple is nu gaan all-in met hun cloud-strategie. Maar ze doen dat niet door simpelweg cloud-opslag toe te voegen aan hun bestaande arsenaal van producten. Ze proberen opnieuw te definiëren wat de “cloud” is.

Op een gegeven moment tijdens de keynote merkte Jobs op dat sommige mensen de cloud zien als een harde schijf in de lucht waar je bestanden in stopt en ze er weer uithaalt. Hij nam zelfs een schot voor de boeg van het populaire Dropbox. Maar zoals Apple het ziet, is de cloud iets veel meer. “The truth is on the cloud”, zo verwoordde Jobs het.

John Gruber noemde iCloud terecht in wezen het nieuwe iTunes. Dat wil zeggen, het verplaatst de digitale hub van de desktop computer naar de cloud. Maar Apple gaat verder dan dat.

Met iCloud verandert Apple de cloud van een bijna tastbare plek waar je naartoe gaat om je spullen te vinden, naar een plek die alleen op de achtergrond bestaat. Het wordt nooit gezien. Jij hebt er nooit interactie mee, je apps wel – en je realiseert het je nooit. Het is magie.

Vergeleken dit met Google, het bedrijf dat misschien wel het meest wordt geassocieerd met de cloud. Google’s aanpak is geweest om de wolk toegankelijker te maken voor bestaande pc-gebruikers. Ze doen dit door bekende concepten uit te breiden. Google Docs is Microsoft Office, maar dan in de cloud. Uw belangrijkste punt van interactie is een bestandssysteem, maar dan in de cloud. Gmail is Outlook, maar dan in de cloud. Enz.

Ondertussen heeft een ander bedrijf dat nu grotendeels wordt geassocieerd met de cloud, Amazon, deze in wezen veranderd in één gigantische server/harde schijf die iedereen tegen betaling kan gebruiken. Maar er zijn ontwikkelaars nodig om er iets bovenop te bouwen om gebruikers een product te geven dat ze kunnen gebruiken. Sommige zijn geweldig. Maar velen breiden het idee van de cloud weer uit als een externe harde schijf.

Hoewel de fundamenten hetzelfde zijn, is Apple’s benadering van het concept van de cloud het tegenovergestelde van hun concurrenten. Apple’s overtuiging is duidelijk dat het de gebruikers niet zal en mag schelen hoe de cloud eigenlijk werkt. Toen Jobs een korte blik wierp op hun nieuwe datacenter in Noord-Carolina, dat de spil vormt van iCloud, merkte hij alleen op dat het vol stond met “spullen” – “dure spullen”, grapte hij.

De schema’s die Jobs op het podium liet zien over hoe iCloud werkt, waren zo simpel mogelijk gehouden. Als het niet was aangekondigd op een ontwikkelaarsconferentie, weet ik niet zeker of Apple die zelfs had gedaan. In plaats daarvan zou de nadruk nog meer op de demo’s hebben gelegen. Je werkt aan een document in Pages op je iPad, je gaat naar Pages op je Mac, en daar is het al. Het onthoudt zelfs waar je het laatst hebt gewerkt. Je downloadt een liedje op je iPhone, je pakt je iPad, en daar is het.

Het werkt allemaal gewoon.

En dat zegt iets over het grotere spel hier. Apple heeft er alles aan gedaan om het woord “syncen” met betrekking tot iCloud te vermijden. Dat impliceert dat bestanden op één plek staan en verplaatst moeten worden. Maar nogmaals, zelfs dat is te technisch voor het verhaal dat Apple aan het vertellen is. Met iPad/iPhone en nu OS X Lion, sla je geen documenten meer op. Ze worden automatisch opgeslagen – maar een eenvoudiger manier om er over na te denken is dat ze gewoon bestaan, zoals ze zijn, in realtime op al je apparaten.

De waarheid is dat ze bestaan op je machine, dan op iCloud – nogmaals, de “waarheid” – in een cyclus. Maar dat hoef je allemaal niet te weten. Ze bestaan gewoon. Wat maakt het uit waar, zolang ze maar op al je apparaten staan als je ze nodig hebt?

Bestanden zijn iets waar Microsoft zich zorgen over maakt. Bestanden in de cloud zijn iets waar Google en Amazon zich zorgen over maken. Apple’s iCloud gaat over het openen van een applicatie en het ding dat je wilt openen is er.

Dat spreekt ook tot een belangrijk verschil tussen Apple en hun concurrenten. Met MobileMe, Apple legde een vrij zware nadruk op het web component. Ze hebben maanden gewerkt aan prachtige web apps voor de dienst. Tijdens de iCloud keynote werd er met geen woord gerept over een webcomponent. Voor wat het waard is, we hebben gehoord dat de MobileMe-apps op me.com zullen worden aangepast om te werken met iCloud-apps, maar dat kan nog even duren. En dat zal zeker niet de primaire nadruk zijn. De primaire nadruk zal liggen op de cross-device native apps met iCloud magie.

Dat is het tegenovergestelde van Google’s aanpak – in ieder geval hun Chrome / Chrome OS aanpak. Dat product gaat alleen over het web. Dat is waar alles bestaat, en synchroniseren gebeurt ook automatisch dankzij dat. In dat opzicht komt Chrome OS misschien wel het dichtst in de buurt van de iCloud-visie van Apple. Wanneer u een Chromebook opstart en uw wachtwoord invoert, verschijnt alles. Nogmaals, als bij toverslag.

Met Chrome OS is alles er altijd, omdat alles alleen in de cloud bestaat. Maar Google heeft zich in allerlei bochten gewrongen om een bestandsbeheersysteem aan Chrome OS te koppelen. Dat verzwakt hun cloud argument, naar mijn mening. Maar nogmaals, hun doel is om de overgang van de huidige PC-gebruikers naar de cloud te vergemakkelijken.

Maar Google’s positie is vooral vreemd omdat ze ook Android hebben. Ja, cloud syncing is een groot onderdeel van dat OS en is dat al een tijdje. Maar het is de Google-benadering. Het is bestanden, en uploaden, en synchroniseren. Sommige dingen gaan automatisch, andere niet. Het vereist wat denkwerk. Het soort werkt gewoon – zolang je weet wat je doet.

En de waarheid is dat dit het punt is waar we echt een aantal fundamentele verschillen tussen Google en Apple kunnen gaan zien na de afgelopen paar jaar head-to-head te zijn gegaan met feature matching. Apple gaat achter consumenten aan die absoluut geen idee hebben wat de cloud is, en er niet om geven. Apple zegt dat het ze niet zou moeten interesseren. Het werkt allemaal gewoon.

Google lijkt zich meer te richten op gebruikers die de huidige computer paradigma’s begrijpen en die kennis willen overbrengen naar de toekomst van het computergebruik, de cloud. Krachtige gebruikers, zo je wilt. Veel van de mensen die dit bericht lezen zitten in dit kamp. Maar er zijn er veel meer die dat niet zijn.

Apple heeft zijn apps – inclusief zijn desktop-apps – van de grond af aan opnieuw uitgedacht en geschreven om ze te verweven met iCloud-weefsel dat een gebruiker niet ziet. Google wil dat gebruikers dat weefsel kunnen zien als ze daarvoor kiezen, en moedigt het in veel opzichten aan als een soort vangnet bij de overgang naar de cloud.

Het zijn twee verschillende benaderingen van hetzelfde ding, de cloud. En Apple gelooft niet dat Google hen kan evenaren, zelfs als ze dat zouden willen, omdat ze geen volledige controle hebben over hun ecosysteem op dezelfde manier als Apple dat doet. “Ze kunnen dit nooit zo maken dat het gewoon werkt,” verklaarde Jobs op een gegeven moment.

In de kernvisie van Apple zijn er drie soorten producten die naadloos met elkaar moeten samenwerken: telefoons, tablets, en de onlangs “gedegradeerde” pc. Met Android is Google momenteel alleen sterk in telefoons. Tablets komen voor hen nog niet van de grond. En er is geen pc-aanwezigheid – nou ja, buiten het web, dat opnieuw op het Chrome OS bifurcatieprobleem stuit.

Met dat in gedachten, kan het uiteindelijk Apple zijn dat gebruikers helpt bij de overgang naar de cloud, in plaats van Google, ondanks hun nadruk op pc-normen.

“Weet je, als de hardware de hersenen en de pezen van onze producten is, is de software in hen hun ziel”, zei Jobs maandag. Apple wedt nu duidelijker dan ooit dat dit geen websoftware zal zijn, maar native software die onzichtbaar door het web wordt ondersteund. De positie van Google is beslist minder duidelijk. Met het bestaan van Chrome OS en Android, zetten ze momenteel in op beide. Die tweedeling schreeuwt alles behalve “het werkt gewoon.”