Er loopt een onderstroom door de meeste gesprekken die we met onze kinderen over school voeren.
Bij sommige gezinnen is dat explicieter:
“We verwachten dat je het goed doet, en thuiskomt met A’s en B’s op je rapportkaart.”
Bij andere gezinnen is het minder expliciet, maar nog steeds impliciet:
“We verwachten dat je elke dag naar school gaat en je best doet, wat er ook gebeurt.”
Hoe dan ook, als de rapportkaarten thuiskomen en de resultaten zijn minder dan geweldig, is het altijd een uitdaging om uit te vinden hoe je als ouder moet reageren.
Aan de ene kant zijn slechte cijfers een mislukking. Ze zijn de enige objectieve maatstaf die we hebben om te zien hoe goed onze kinderen het doen op school. Als ze de stof echt begrepen, voor de examens studeerden en georganiseerd en ijverig bleven, zou het moeilijk zijn om in de meeste klassen op de lagere, middelbare en middelbare school niet ten minste een 8 te halen.
Aan de andere kant zijn slechte cijfers niet altijd een eerlijke indicatie van hoe hard je kind zijn best doet, hoeveel het leert, of wat zijn mogelijkheden voor succes later in het leven zijn. Vanuit dat oogpunt moeten we niet overdreven reageren op een C of D, vooral omdat uw zoon of dochter zich er waarschijnlijk al schuldig over voelt. Maar we moeten wel rekening houden met een C of D, want dat zegt ons dat ze de inhoud niet beheersen die telt.
In dit bericht zullen we onderzoeken:
- Wat u moet doen als uw kind thuiskomt met slechte cijfers en hoe u erover kunt praten
- Of u uw kind moet straffen voor slechte cijfers (of belonen voor goede cijfers)
- En hoe u kunt onderzoeken waarom het gebeurt en wat u eraan kunt doen in de toekomst
Lees verder om erachter te komen.
Wat moet ik doen als mijn kind een slecht cijfer krijgt?
U kunt hoge verwachtingen hebben van de cijfers van uw kind, of misschien bent u wat meer laissez faire over de hele zaak. Hoe dan ook, het antwoord op de vraag “Hoe moeten ouders reageren op een slecht rapport?” is vrij duidelijk: er is een goede en een verkeerde manier om het te benaderen.
Hier volgen een paar eerste tips over hoe om te gaan met een slecht rapport als het voor het eerst thuiskomt.
Stap 1: Geef het wat afstand
Het eerste wat je wilt doen is ervoor zorgen dat je niet in het moment reageert.
Het is verleidelijk om je frustratie te willen uiten (geloof me, ik ben daar geweest!), vooral als dit geen nieuwe kwestie is.
Stap 2: Plan een moment om te praten
Wacht in plaats daarvan tot je een beetje gekalmeerd bent en plan een moment om te praten. Zeg tegen je kind: “Laten we na het eten gaan zitten om hierover te praten.”
Dit zal helpen om een schreeuwpartij te voorkomen, wat de snelste manier is om te garanderen dat er niets productiefs uit de situatie zal komen.
Stap 3: Creëer een open gesprek, en benoem het gevoel
Nu je een tijd op de boeken hebt staan, is de volgende vraag:
Hoe praat ik met mijn kinderen over een slecht cijfer?
Voreerst wil je het gesprek beginnen met de zin: “Ik heb het gemerkt” en vermijd het woord: “jij.” Vaak zal dit eventuele gevoelens van schuld verlichten en een meer open discussie mogelijk maken.
U zou bijvoorbeeld kunnen zeggen: “Het is me opgevallen dat je cijfer voor wiskunde een stuk lager is dan we allebei dachten dat het zou zijn. Help me begrijpen wat er gebeurd is”, in plaats van: “Je hebt het niet goed gedaan bij wiskunde. Dit is onaanvaardbaar.”
De zin, “help me het te begrijpen,” geeft je kind de kans om zichzelf uit te leggen en uit te leggen wat er mis ging. Luister naar wat uw kind te zeggen heeft en verwoord het gevoel.
Probeer te zeggen: “Het klinkt alsof je het moeilijk hebt met algebra en het maakt je gefrustreerd.” Door het gevoel te benoemen (maar er niet bij stil te staan), heb je je kind laten zien dat je aan hun kant staat.
Van daaruit zul je vragen willen stellen als, “wat denk je dat je kunt doen om het cijfer omhoog te krijgen?” Dit creëert een gevoel van verantwoordelijkheid en zorgt er ook voor dat uw kind met een oplossing komt. Omdat uw kind heeft geholpen bij het bedenken van de oplossing, zal hij of zij meer betrokken zijn en eerder geneigd zijn om door te gaan.
Sancties en beloningen voor slechte cijfers: Werken ze?
Zodra u een minder dan uitstekend rapportcijfer ziet, is het waarschijnlijk uw onmiddellijke reactie om te straffen en activiteiten te beperken.
Ofwel dat, ofwel is het waarschijnlijk om een of andere vorm van beloning aan te bieden voor het omkeren van de situatie. Je zult die drang willen bestrijden.
Moet ik mijn kind straffen voor een slecht cijfer?
Het korte antwoord is: de straf moet passend zijn. Veel ouders dreigen hun kind van sport of buitenschoolse activiteiten af te halen, maar dit is geen effectieve oplossing.
Het onderzoek zegt dat ouders moeten vermijden activiteiten af te pakken die het zelfvertrouwen van hun kind vergroten, zoals sport of clubs. Met dat gezegd hebbende, wordt het aanbevolen om privileges (zoals tijd voor videospelletjes, of tijd met vrienden) te koppelen aan academische processen.
U kunt bijvoorbeeld tegen uw kind zeggen: “als je me laat zien dat je huiswerk met een respectvolle houding is afgemaakt, dan mag je 30 minuten videospelletjes spelen.” Probeer een “wanneer/dan”-zin te gebruiken om de verantwoordelijkheid te vergroten en acties aan beloningen te koppelen.
Moet ik belonen voor cijfers?
Hier is het antwoord iets minder duidelijk, maar in het algemeen vermijd je externe beloningen als je kunt. Ik heb ouders gesproken die hebben geprobeerd hun kind zo ongeveer alles aan te bieden voor goede cijfers, van geld tot een nieuwe auto tot een reis naar Disney World.
Maar helaas, hoe grandioos de beloning ook is, de goede cijfers komen nooit. Uit onderzoek blijkt dat het belonen van cijfers niet werkt, omdat het te langdurig is en studenten snel de moed verliezen. Studenten moeten ook een intrinsieke motivatie voelen om te studeren, en het geven van externe beloningen heeft de neiging om hun interne drive te doven (vooral wanneer ze moeilijkheden ondervinden).
Hoe te verbeteren: Tips voor het omkeren van slechte cijfers
Okay dus nu dat u een stap terug hebt genomen, en uw eerste reactie op de slechte prestaties van uw kind hebt beoordeeld, is het niet tijd om te praten over hoe verder te gaan.
Waarom krijgt mijn kind een slecht cijfer?
Voordat we iets anders doen, is dit de vraag die moet worden beantwoord, omdat we dan kunnen bepalen welke stappen we het beste kunnen nemen om de onderliggende oorzaak aan te pakken.
Studenten komen vaak om een van de volgende twee redenen met slechte cijfers thuis: ze begrijpen de inhoud niet of ze beschikken niet over de ‘zachte vaardigheden’ die nodig zijn om te slagen.
Als het een contextueel probleem is, dan is het meestal beperkt tot één vak (vaak wiskunde/wetenschap of Engels/geschiedenis). Als de leerling echter worstelt met “zachte vaardigheden”, zaken als organisatie, timemanagement en studievaardigheden (ook wel bekend als executieve vaardigheden), dan zal dat waarschijnlijk elk vak beïnvloeden.
Bespreek het probleem met de leerkracht van uw kind, overweeg het kind in te schrijven in een huiswerkclub na school, of zoek een tutor die zich kan richten op de aandachtsgebieden van uw kind.
Draai de lens naar binnen
Het onderzoek is binnen: gezaghebbend ouderschap (warm maar streng) is ideaal als het gaat om academische prestaties.
Uit een studie van Laurence Steinberg, Julie Elmen en Nina Mounts blijkt zelfs dat leerlingen die opgroeien in gezinnen met ouders die een autoritatieve aanpak hanteren, op school hogere cijfers halen dan hun leeftijdsgenoten.
Het probleem is dat goedbedoelende autoritatieve ouders, wanneer ze overmatig gefrustreerd of bezorgd raken, vaak afglijden naar de opvoedingsmodus van de helikopter (overmatig betrokken). Dit kan de verkeerde boodschap aan je kind geven. Volgens Cathi Cohen, LCSW en voorzitter van InStep PC:
“Als het te ver gaat, wordt het een probleem waarbij je je kind niet helpt veerkracht te ontwikkelen of autonoom te worden. Je geeft ze de boodschap door middel van helikopter ouderschap dat ze het niet kunnen doen zonder jouw hulp. Het ondermijnt de natuurlijke behoefte van het kind om onafhankelijk te zijn.”
Haar advies: doe een stapje terug.
“Een kind moet kunnen falen en spartelen… Helikopterouders doen altijd hun best om hun kind te helpen slagen, maar soms is het oké om het stuur los te laten en is het oké als je kind valt.”
Hoe doe je dat? Hoe laat je los zonder dat je kind uit elkaar valt?
“Je moet loslaten een beetje zien als een spelletje Jenga. Als je het uit de doos haalt, is het heel veilig met steigerhouten steunen op zijn plaats, en heeft het veel structuur. Terwijl je het spel speelt, trek je er kleine stukjes uit en kijk je of het nog overeind staat. In veel opzichten is dit hoe onze kinderen zijn en in het begin hebben ze deze steunpunten nodig. Maar als ze ouder worden, wil je langzaam stukken uit de Jenga toren halen. Je wilt niet acht blokken tegelijk weghalen, maar slechts één. Begin met iets kleins, zoals een huiswerkroutine; leer dan de vaardigheid, en verwijder de steun. Kijk of ze drie weken succesvol en stabiel zijn en ga dan verder met de volgende vaardigheid. Ga pas verder als ze drie weken succesvol zijn geweest.”
Bottom line: controleer je opvoedingsstijl en zorg ervoor dat je niet afglijdt naar helikopter-modus. En vraag je dan af wat je kunt doen om het probleem van de cijfers aan te pakken, terwijl je je kind toch de kans geeft om het zelfstandig uit te zoeken.
Begrijp organisatiegewoonten
Je hebt misschien wel eens de uitdrukking gehoord: “een rommelig bureau vertegenwoordigt een rommelige geest;” hetzelfde principe kan worden gezegd over rugzakken, ordners en kluisjes. Vaak als een student worstelt met school, kan desorganisatie een rol spelen. Gelukkig is het einde van het kwartaal het perfecte moment om orde op zaken te stellen.
Een aantal dingen die je kunt proberen zijn:
- Stel een vast “check-in”-moment op school in om elke week over school te praten.
- Zorg voor een huiswerkroutine waarbij je niet steeds aan het huiswerk hoeft te worden herinnerd.
- Zorg dat rugzakken en opdrachten de avond van tevoren zijn georganiseerd en klaarliggen.
- Programmeer elke week een “schoonmaaksessie” van 20 minuten, waarbij iedereen in huis laat vallen wat hij aan het doen is om schoon te maken
Een voorbeeld (er zijn er meer die we hier aanbevelen).
Werk aan studievaardigheden
We horen dit de hele tijd bij Educational Connections: studenten besteden uren aan studeren, maar zien de resultaten gewoon niet. Het blijkt dat de meeste kinderen nog geen optimale studievaardigheden hebben ontwikkeld. Zo studeert 84% van de kinderen door de inhoud opnieuw te lezen, wat eigenlijk de meest inefficiënte manier van leren is. Ga na of studievaardigheden een potentiële boosdoener zijn.
Enige gebieden die u zou kunnen aanpakken (onder andere) zijn:
- Studietijd reserveren voordat u aan het huiswerk begint.
- Het kind studiegidsen laten gebruiken om zichzelf te testen in plaats van alleen maar na te kijken.
- Een optimale studieomgeving instellen die zo min mogelijk afleidt (dit kan ook afleidings-blokkerende apps omvatten).
Volgende stappen voor ouders: Wees proactief bij slechte cijfers
Het belangrijkste is dat je als ouder proactief wilt zijn over je aanpak, wat je uiteindelijk ook besluit te doen. Als je het voor kunt zijn en een aanvalsplan hebt, stijgen je kansen om de gevaarlijke emotionele wateren van een slecht rapport met succes te doorkruisen drastisch.